"Νυχτώνει αργά". Κριτική στο Στίγμα Λόγου.

Παρασκευή, 27 Ιουνίου 2014

"Νυχτώνει αργά" της Καίτης Βασιλάκου

 

Νυχτώνει αργά της Καίτης Βασιλάκου, μια ποιητική συλλογή αφήνει να διαφανεί από την πρώτη στιγμή ότι υπάρχει εξέλιξη και πορεία. Το αν πρόκειται για μια πορεία σε ορισμένο χρόνο ή για μια παράλληλη και ταυτόχρονη εξέλιξη συναισθηματικών και συγκινησιακών φάσεων, θα κριθεί από την προσέγγιση που θα της επιφυλάξει ο αναγνώστης.

Το ελάχιστα σύνηθες και κατ’εξοχήν ταμπού είναι το γεγονός ότι σ’ αυτή τη συλλογή η οικογένεια, οι δεσμοί και οι αλληλουχίες βρίσκονται εξαρχής σε πρώτο πλάνο: το υποκείμενο της ποιήτριας,ο λόγος σε πρώτο πρόσωπο, είναι ένα παιδί. Και οι οικογενειακές σχέσεις δεν διαφαίνονται «ψυχαναλυτικά» αλλά ρεαλιστικά, το παιδί είναι υπαρκτό και είναι εκεί, πρωταγωνιστής και παρατηρητής πεπραγμένων, μάρτυρας ανήκουστων πραγμάτων. Θα έλεγε κανείς ότι είναι μια ισχυρά προσωπική ποίηση σε... οικογενειακό περιβάλλον. Το κέρδος αυτής της προσέγγισης είναι η ιδιαιτερότητα, και η απώλεια, ο εγκλωβισμός στο εσωτερικό εγώ και στο απόρθητο εμείς, μιας μυθοποιημένης οικογενειακής δομής από τις πλέον κλασσικές, σχεδόν αναμενόμενης.

"Υπάρχει ένας ποιητής..."

Υπάρχει ένας ποιητής

που δεν αγάπησε τον άνθρωπο

ούτε τη φύση αγάπησε

ούτε το Θεό

ακόμα και τον εαυτό του

με αδιαφορία τον είδε

αλλά είναι όμως ποιητής

οι στίχοι του μιλάνε για το πλην

το όχι και το τίποτα

την άρνηση και το μηδέν

την τρομερή ανυπαρξία

τη σιωπή 

το σκότος

την αδράνεια

το άδειο βλέμμα

και τη ανάξια όλων μας ζωή

είναι εδώ που τα λέμε

άχρηστος ένας τέτοιος άνθρωπος

αλλ’ όμως είναι ποιητής.

Συμβαίνει τώρα!

 

Αυτές εδώ είναι οι φωτογραφίες που ανέβασαν τζιχαντιστές, μέλη της οργάνωσης ISIL, σε ισλαμική ιστοσελίδα. Οι φωτογραφίες είναι γνήσιες. Τραβήχτηκαν από τους ίδιους τους τζιχαντιστές που καμαρώνουν για την αισχρή μεταχείριση που επιφύλαξαν στους ιρακινούς στρατιώτες που συνέλαβαν αιχμαλώτους μετά την κατάληψη του Τικρίτ. Κάθε δίκαιο πολέμου έχει παραβιαστεί εδώ. Ακολουθεί η μαζική τους εκτέλεση.

 

http://www.tovima.gr/world/article/?aid=606117

"Πίσω από την κουρτίνα"

Στεκόμουν πίσω απ’ την κουρτίνα

κι έβλεπα

εσύ πηγαινοερχόσουν

φορούσες τα ωραία σου φορέματα

και τα χρυσαφικά σου

αδιάφορη όπως πάντα

περιφρονητική

εγώ

πίσω από την κουρτίνα

έκλαιγα βουβά

χρόνια ολόκληρα έκλαιγα

αλλά εσύ

καθόλου δε νοιαζόσουν

πηγαινοερχόσουν

κρατούσες τη ζωή γερά

την όριζες

με τα βραχιόλια σου να κουδουνίζουν

και τα μετάξια σου να φουρφουρίζουν

κι εγώ πίσω από την κουρτίνα

ασταμάτητα έκλαιγα.

Και τώρα

που όλα γίναν παρελθόν

κι εγώ πηγαινοέρχομαι

ντυμένη στα μετάξια σου

φορώντας τα βραχιόλια σου

κοιτάζω την κουρτίνα

εσύ εκεί τώρα στέκεσαι

σαν αποτύπωμα

στο σχήμα των δακρύων μου.

Όμως

ας ήμουν

πίσω απ’ την κουρτίνα

εγώ

κι εσύ εδώ

να πηγαινοερχόσουν

να κλαίω εγώ

κι εσύ ας μη με πρόσεχες.

Δημοσιεύτηκε στην Βιβλιοθήκη:

http://bibliotheque.gr/?p=35200