ΑΝΑΞΙΟΣ ΤΗΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ
Όπου αν διήλθεν ο κ. Β. από των Πατρών εις Αθήνας ηκούσθησαν φωναί διαμαρτυρίας κατά της καταστάσεως και της αντεθνικής πολιτικής του κ. Β. Τόσον δε έχει ριζωθεί πλέον εις την συνείδησιν του λαού ότι ο κ πρωθυπουργός εγένετο τυφλόν όργανον των ξένων και ότι επί των ημερών αυτού η Ελλάς δεν έχει εθνικήν πολιτικήν υποδουλωθείσα κτηνωδώς εις ξένας θελήσεις, ώστε η λέξις ξένος και αι φωναί έξω οι ξένοι είνε το γενικόν σύνθημα όπερ ακούεται πανταχού. Η αποστροφή δε του θαρραλέου εκείνου Μεγαρέως, όστις κατά την άφιξιν του κ. Β. διακόπτων τας ατόνους και στερεοτύπους υποσχέσεις του εφώναξε: Βγάλε την Αγγλική σημαία, την έχεις στην τσέπη σου, η αποστροφή λέγομεν αύτη είνε η ευγλωττοτέρα διαμαρτυρία η ερμηνεύουσα τον πόνον και την αγανάκτησιν όλου του Ελληνικού λαού δια την αντεθνικήν και προδοτικήν πολιτείαν του κ. Β., ήτις παρέδωκε την Ελλάδα δεσμίαν εις τας χείρας των ισχυρών,...
Καταλάβατε για ποιον πρόκειται; Όχι; Αν συμπληρώσω την προηγούμενη φράση, θα τον βρείτε;
... ευτελή δούλην εις τας αγριότητας και την κτηνωδίαν των Τούρκων.
Ακόμη δεν τον βρήκατε; Δεν πειράζει. Συνεχίζω εγώ και εν τω μεταξύ εσείς προσπαθήστε να μαντέψετε ποιος είναι.
Αυτός ο πρωθυπουργός τρέμων μη εισέλθη εις θέμα εθνικής πολιτικής απέφυγε τελείως να ομιλήση περί του Κρητικού ζητήματος και της επ’ αυτού πολιτικής του, ίνα μη διακοπή από μυριοστόμους φωνάς, αίτινες θα απήχουν επί μακρόν μίαν βαρυτάτην λέξιν, με την οποίαν ο λαός δια πρώτην φοράν απεκάλεσε τον πρωθυπουργόν του Κράτους!
(Προδότη θέλει να πει, αλλά δεν το λέει).
Διότι δεν ελησμόνησεν ο λαός ότι ο κ. Β. υπήρξεν από παιδικής ηλικίας ο υβριστής της Ελλάδος. Δεν ελησμόνησεν ο λαός ότι ο κ. Β. αντέδρασε πάντοτε κατά της ενώσεως της Κρήτης...
Ναι, αυτός που υποπτεύεστε είναι (ή είνε, κατά την ορθογραφία της εποχής). Παραλείπω ένα κομμάτι που αναφέρεται στις «ύπουλες» ενέργειες του πρωθυπουργού κατά της βασιλικής οικογένειας που κανένα δεν ενδιαφέρουν σήμερα και συνεχίζω:
Δεν ελησμόνησεν ο λαός ότι την προδοτικήν συνωμοσίαν του Θερίσσου εδημιούργησεν ο κ. Β. δια χρημάτων Τουρκικών και Αγγλικών, ίνα εκδιώξει τον πρίγκηπα και ότι προς τούτο εκαπηλεύετο την σημαίαν της ενώσεως.
Παραλείπω μια παράγραφο που περιγράφει πώς «βυσσοδομούσε» ο κ. Β. δια των εμμίσθων οργάνων του στα Χανιά.
Χθες ακόμη το «Σκριπ» επληροφορείτο εκ Χανίων αυθεντικώς – και δυνάμεθα να διαβεβαιώσωμεν υπευθύνως την ακρίβειαν του γεγονότος - ότι ο κ. Β. αγωνίζεται ήδη δια των εν Κρήτη εμπίστων αυτού όπως επιτύχη καταχθόνιον σχέδιον, να διαγραφώσι όλαι αι πράξεις της επαναστάσεως δια της αναβιώσεως της παλαιάς συνελεύσεως διοριζούσης νέαν Κυβέρνησιν, εν αποτυχία δε, να προκαλέσει την κατάλυσιν της επαναστάσεως δι’ εμφυλίων σπαραγμών και να επισύρη την κατάληψιν της Κρήτης υπό των Δυνάμεων. Πάντα ταύτα δεν διαφεύγουν την αντίληψιν του ευφυούς Ελληνικού λαού...
Ευφυούς; Χμ!
...εις την συνείδησιν του οποίου σήμερον μία κυριαρχεί ιδέα, ότι ο κ. Β. εργάζεται δι εαυτόν και όχι δια το Έθνος, ότι δι αυτόν δεν υπάρχει Έθνος ούτε πατρίς. Υπάρχει μόνον βωμός ιδιοτελών συμφερόντων, εις τον οποίον θυσιάζονται τα εθνικά συμφέροντα.
Τούτο ερριζώθη πλέον εις την συνείδησιν και του τελευταίου αγρότου... ότι ο κ. Β. δεν έχει εθνικόν αίσθημα, ότι είνε τυφλόν όργανον των εχθρών της Ελλάδος, ότι κατεπρόδωκε τα εθνικά συμφέροντα και ότι είνε ανάξιος της εμπιστοσύνης του ελληνικού λαού.
Αυτά τα ωραία γράφει η εφημερίδα «Σκριπ» στις 22 Φεβρουαρίου του 1912, πριν ακριβώς εκατό χρόνια. Και βέβαια αναφέρει το όνομα του πρωθυπουργού φαρδιά πλατιά: Είναι ο Ελευθέριος Βενιζέλος.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος λοιπόν είναι ο ανάξιος και ο προδότης. Αυτός είναι ο υβριστής της Ελλάδας. Αυτός παρέδωσε τη χώρα δέσμια στα χέρια των ισχυρών και την υποδούλωσε κτηνωδώς σε ξένες θελήσεις. Αυτός προκάλεσε τον πόνο και την αγανάκτηση όλου του ελληνικού λαού με την αντεθνική και προδοτική πολιτεία του. Αυτός εμποδίζει την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα. Αυτός είναι το τυφλό όργανο των εχθρών της πατρίδας.
Λίγους μήνες αργότερα, τον Οκτώβριο του 1912, ξεκινούν οι Βαλκανικοί Πόλεμοι και τον ίδιο μήνα καταλαμβάνεται η Θεσσαλονίκη. Ενάμιση χρόνο αργότερα, με τη συνθήκη του Βουκουρεστίου, έχουν περάσει στην Ελλάδα η Θεσσαλονίκη, η Χαλκιδική, το λιμάνι της Καβάλας με ολόκληρη σχεδόν την ενδοχώρα, η νότια Ήπειρος με τα Ιωάννινα, τα νησιά του Αιγαίου ( εκτός από τα Δωδεκάνησα, το Καστελλόριζο, την Ίμβρο και την Τένεδο) και η Κρήτη. Η Ελλάδα έχει διπλασιαστεί σε έκταση.
Φυσικά οι αντιβενιζελικές εφημερίδες δεν έχουν καμιά όρεξη να πλέξουν το εγκώμιο του «προδότου και αναξίου της εμπιστοσύνης του λαού». Το «Σκριπ» τρώγεται με τα ρούχα του. Ο Βενιζέλος δεν φέρθηκε με ευγένεια στους αντιπροσώπους του δημοτικού συμβουλίου της Αθήνας. Τι θα γίνει με την Ήπειρο. Τι θα γίνει με τη Θράκη. Τι θα γίνει με το ελληνικό στοιχείο στην Τουρκία. Γενικώς κακοί χειρισμοί του πρωθυπουργού.
Καθώς διαβάζω αυτή τη γκρίνια, έρχονται στο μυαλό μου οι στίχοι του Καβάφη:
Έτσι, πλην Λακεδαιμονίων στον Γρανικό
και στην Ισσό μετά, και στην τελευταία
μάχη, όπου εσαρώθη ο φοβερός στρατός
που στ' Άρβηλα συγκέντρωσαν οι Πέρσαι
που στ' Άρβηλα συγκέντρωσαν οι Πέρσαι
που απ' τ' Άρβηλα ξεκίνησε για νίκην κ’ εσαρώθη.
Κι απ’ την θαυμάσιαν πανελλήνιαν εκστρατεία
την νικηφόρα, την περίλαμπρη
την περιλάλητη, την δοξασμένη
ως άλλη δεν δοξάσθηκε καμιά,
την απαράμιλλη, βγήκαμ’ εμείς,
ελληνικός καινούργιος κόσμος, μέγας.
Για Λακεδαιμονίους να μιλούμε τώρα!
Διατηρήθηκε η ορθογραφία της εφημερίδας.
10 σχόλια:
Αν λέμε βρώμικα τα τώρα, τότε να δεις..
Διότι καλά οι υβριστές αλλά μετά ακολούθησε η παράλογη εκστρατεία που έφερε το '22.
Αν διδασκόμασταν από το παρελθόν θα ήμασταν άλλοι.
Δάφνη, τελικά η Ιστορία δεν διδάσκει. Κάθε γενιά πρέπει να ζήσει από την αρχή την ιστορία της ανθρωπότητας.
!!!
Τα πεπραγμένα των πολιτικών ποτέ δεν έχει την ανάλογη τρέχουσα αναγνώριση.
Άσε που το κομματικό καθήκον πολιτικών,οπαδών και δημοσιογράφων τυφλώνει.
Αντιγράφω από το Αρχείο της Π. Σ.Δέλτα ένα τυχαίο απόσπασμα από εκεί όπου άνοιξε το βιβλίο (κατά το ντανταϊστικό βαπτιστικό έθιμο):
Σάββατο, 5 Δεκεμβρίου 1920.
(...)
" Την Κυριακή έγιναν οι εκλογές και τη Δευτέρα ανέβηκε το Μενίδι στην Πάρνηθα, μπήκαν στο κτήμα του φθισιατρείου, σκότωσαν τον δασοφύλακα, έκαψαν το δασοφυλακείον και ευθύς αμέσως επεδόθηκαν στο κόψιμο των ελάτων. Ο Θαλής, αντιβενιζελικός, δεν τολμά να ανέβει στο φθισιατρείον μην τον σκοτώσουν επειδή δεν επέτρεπε, επί Βενιζέλου, να κόβουν τα έλατά του.
Στην Κέρκυρα, όπου ο εκβακχισμός έφθασε σε απεριόριστη χυδαιότητα, οι στρατιώτες πήραν εικόνες του Βενιζέλου και τις κάρφωσαν στα οπίσθιά των και περιδιάβαζαν έτσι όλη μέρα.
Στη Θεσσαλονίκη οι Εβραίοι έλεγαν: "Βενιζελικό πράμα, φαλιμέντο πράμα". Οι "αντεθνικόφρονες" στήριζαν το κόμμα τους στους Εβραίους και στους Τούρκους. Στρατιώτες Έλληνες αντάλλαζαν τα πηλήκιά τους με τα φέσια των Τούρκων και των Εβραίων και Τούρκοι και Εβραίοι φώναζαν: "Ελιά!" και "Ζήτω ο Κώτσος!"
Την ημέρα του δημοψηφίσματος ο Καραγκούνης, αρχηγός της χωροφυλακής ή της αστυνομίας, παρουσιάστηκε στα διάφορα κέντρα όπου ρίχνουνταν τα ψηφοδέλτια και ρωτούσε:
- "Έριξε κανένας όχι;"
- "Δεν ξέρομε", απαντούσαν οι αντιπρόσωποι του κράτους.
- "Τι επιτροπή είστε εσείς;", έλεγε θυμωμένος. "Να φροντίσετε να σημειώνετε αν κανένας ρίξει όχι, γιατί όποιος ρίξει όχι θα λογαριαστεί αργότερα με μένα και θα τον συγυρίσω. Καλημέρα σας".
Την παραμονή του δημοψηφίσματος έγινε μεγάλη διαδήλωση. Περνώντας κάτω από το σπίτι της κυρίας Βούρου, στην αρχή της οδού Σταδίου όπου στέκονταν οι πρίγκηπες στο μπαλκόνι, οι δαδηλωτές φώναζαν:
- "Δεν - τα - θέλομε! Δεν - τα - θέλομε! Δε θέλομε Σμύρνη! Δε θέλομε Θράκη! Δεν - τα - θέλομε! Δεν - τα - θέλομε!"
Από πάνω από το μπαλκόνι οι πρίγκηπες χαιρετούσαν κι ευχαριστούσαν τον λαό."
(Π. Σ. Δέλτα, Ελευθέριος Βενιζέλος (Ημερολόγιο -Αναμνήσεις - Μαρτυρίες - Αλληλογραφία), Ερμής, Αθήνα 1988, σελ.75-76)
habilis, ευτυχώς τους αναγνωρίζει η Ιστορία - κάπως αργά βέβαια.
AKG, αηδίασα. Είναι κρίμα, πολύ κρίμα που ο λαός ξεχνά, δεν μαθαίνει την ιστορία του και κάθε φορά από την αρχή έχουμε τα ίδια πάθη, τον ίδιο φανατισμό, την ίδια κακοκεφαλιά, τα ίδια λάθη.
Αν υποθέσουμε ότι ο λαός μπορούσε ή είχε διδαχθεί από την ιστορία, τι στάση κατά τη γνώμη σας (όλων των σχολιαζόντων) θα έπρεπε να τηρήσει σήμερα ; Ερωτώ γιατί μερικά πράγματα δεν είναι και τόσο αυτονόητα, ούτε η ιστορία αποτελεί πάντα επαρκές στήριγμα στην επίλυση νέων και σύγχρονων προβλημάτων.
Κώστα, το πρώτο πράγμα που θα έπρεπε να κάνουμε σε τέτοιες οριακές στιγμές για τη χώρα, είναι να αποβάλουμε τον πολιτικό φανατισμό και την κομματική περιχαράκωση. Τα πράγματα δεν είναι άσπρο - μαύρο, αυτοί είναι οι κακοί και εκείνοι οι καλοί. Και να σου πω και τούτο: αν παίζεται το μέλλον της Ελλάδας, τότε το πράγμα δεν σηκώνει κομματικές κραυγές αλλά περίσκεψη και ίσως και αυτοθυσία.
Καίτη μου συμφωνώ μαζί σου με την εξής πρόσθετη παρατήρηση : τα κόμματα είναι λίγο-πολύ διαλυμένα και το πολιτικό σύστημα έχει καταρρεύσει. Επιπλέον, εκτός από τη διάκριση ευρωπαϊστών-εθνικοφρόνων (μέσα ή έξω από την Ευρώπη) δεν βλέπω πουθενά κομματικό φανατισμό. Αλλά ούτε και εναλλακτικές προτάσεις (εκτός από την επιστροφή στη δραχμή). Μόνον εχθροπάθεια και μίσος για όσα υποβάλλει το σύστημα εξουσίας στον κόσμο χωρίς να εγγυάται συγχρόνως τίποτα για το μέλλον του.
Μα ήδη η διάκριση μεταξύ ευρωπαϊστών και απομονωτικών και όσα ακολουθούν (επιστροφή στη δραχμή και τέτοιοι λήροι) είναι αρκετά για να μας τυφλώσουν και να μη μπορούμε να δούμε το σωστό.
Δημοσίευση σχολίου