9/3/14

Η ναρκισσίστρια μητέρα Α΄ Μέρος







Όσες μητέρες πάσχετε από αυτή τη διαταραχή χαρακτήρα, μάλλον δεν θα αναγνωρίσετε τον εαυτό σας στην περιγραφή που ακολουθεί. Επειδή ο παθολογικός ναρκισσισμός τυφλώνει αυτόν που τον έχει και δεν του επιτρέπει να αναγνωρίσει τα σημάδια της παθογένειάς του. Αντίθετα, όσοι υπήρξατε θύματα μιας τέτοιας μητέρας, θα αναγνωρίσετε αμέσως τον εαυτό σας.

Ψάχνοντας στο διαδίκτυο γι αυτή τη διαταραχή χαρακτήρα είδα με απογοήτευση ότι στα ελληνικά δεν γίνεται καμιά αναφορά, εκτός από ένα πολύ ήπιο άρθρο που δεν αφήνει να διαφανεί η τραγικότητα μιας τέτοιας κατάστασης. Στα αγγλικά όμως βρήκα πλήθος άρθρων πολύ αναλυτικών που με έμπασαν σε μια κόλαση. Γιατί αυτά που διάβασα ήταν η κόλαση που βιώνουν τα παιδιά στα χέρια μιας τέτοιας γυναίκας.


Το περίεργο είναι ότι τα περισσότερα άρθρα απευθύνονται σε ενήλικες  και ειδικότερα στις κόρες που ως παιδιά μεγάλωσαν από μια παθολογικά ναρκισσιστική μητέρα και δίνουν πλήθος συμβουλών πώς να ξεπεράσουν το τραύμα τους. Από αυτό συμπέρανα ότι α) δεν έχει νόημα να δώσει κανείς συμβουλές σε μια ναρκισσιστική μητέρα, είναι χαμένος κόπος και β) οι περιπτώσεις κακοποίησης από μια τέτοια μητέρα είναι πάρα πολλές.

Πρόκειται για μια από τις χειρότερες μορφές κακοποίησης που μπορεί να υποστεί ένα παιδί, μολονότι οι άλλοι που βρίσκονται εκτός της οικογένειας σπάνια υποπτεύονται την αλήθεια.

Πράγματι, έξω από το σπίτι οι μητέρες αυτές είναι υπεράνω κάθε υποψίας. Συχνά καμαρώνουν για τα παιδιά τους στους άλλους και μερικές φορές γίνονται και φορτικές επαινώντας τις ασήμαντες επιδόσεις τους. Το κίνητρό τους δεν είναι η προβολή  του παιδιού τους αλλά η δική τους προβολή, επειδή νιώθουν να αντανακλάται πάνω τους κάθε δική του επιτυχία. Σε άλλη παραλλαγή παραπονούνται για τη συμπεριφορά του παιδιού τους με ένα τρόπο τόσο υποκριτικό και πειστικό που οι άλλοι τις λυπούνται και συμμετέχουν στο δράμα τους: «Δεν ξέρω τι να κάνω μαζί του! Είναι πολύ δύσκολο παιδί!» Αν το παιδί εκφράσει κάποια στιγμή το παράπονό του, κανείς δεν το πιστεύει:  «Μα η μαμά σου σ αγαπά! Έχει την έννοια σου!» Και στις δύο περιπτώσεις έχουν καταφέρει να ξεγελάσουν τον περίγυρο και περνούν για καλές ή έστω για φυσιολογικές μητέρες.

Η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική, όταν οι πόρτες κλείσουν και η οικογένεια βρεθεί μόνη της. Τότε η ναρκισσιστική μητέρα μπορεί να εκφραστεί ελεύθερα και τότε το παιδί μπαίνει στην κόλαση.

Μη φανταστείτε σωματική κακοποίηση αν και συχνά είναι παρούσα κι αυτή. Εδώ η κόλαση έχει τη μορφή της ψυχολογικής κακοποίησης που είναι πολύ χειρότερη από τη σωματική. Το παιδί είναι μόνο του απέναντι σε μια θηριώδη μητέρα που κάνει τα πάντα για να το ευνουχίσει και να το καταστήσει ψυχικά ανάπηρο και το καταφέρνει.


Όντας παιδί, δηλαδή μη έχοντας ακόμα αναπτύξει τη λογική του και την κρίση του, μη έχοντας πείρα του κόσμου, θα δεχτεί χωρίς την παραμικρή αμφιβολία αυτά που θέλει να του περάσει η μητέρα του. Επειδή η μητέρα είναι μεγάλη και ξέρει. Ό,τι λέει αυτή, είναι σωστό επομένως. Αν λοιπόν λέει ότι είναι ένα κακό παιδί, ένα άστοργο και αχάριστο παιδί, ένα αδιάφορο παιδί που δεν νοιάζεται για τη μητέρα του, τότε ασφαλώς έτσι είναι. Αν λέει πως ό,τι κάνει το παιδί, είναι λάθος, έτσι θα είναι. Αν λέει πως είναι μια πληγωμένη, δυστυχισμένη μητέρα που θυσιάζεται για το παιδί της κι αυτό σε αντάλλαγμα την περιφρονεί, έτσι θα πρέπει να συμβαίνει.

Η ναρκισσιστική μητέρα είναι συχνά κουρασμένη και εκνευρισμένη. Στο σπίτι όλοι πρέπει να κινούνται  στα ακροδάχτυλά τους για να μην κινήσουν την προσοχή της ελπίζοντας να μην προκαλέσουν κάποια ξαφνική έκρηξή της. Δεν χρειάζεται παρά ένα ελάχιστο στραβοπάτημα , γι αυτό ας είναι όλοι καλοί μαζί της.

Ιδίως το παιδί πρέπει να προσέχει πολύ. Γιατί μπορεί έξω από το σπίτι να είναι αυτή  όλο χαμόγελα και ευγένειες, αλλά μέσα στο σπίτι είναι τύραννος:  υποτιμά το παιδί, το κριτικάρει, το ελέγχει, το προσβάλλει,  το ταπεινώνει με όλους τους τρόπους. Γενικά αφήνει να εννοηθεί ότι δεν ανταποκρίνεται στα στάνταρ της.

Απαιτεί να γίνονται όλα με το δικό της τρόπο. Το παιδί το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να ευθυγραμμιστεί με τα συναισθήματά της και να υπακούσει στις εντολές της. Αλλιώς η ναρκισσιστική μητέρα θα εξαγριωθεί. Αν δοκιμάσει να διεκδικήσει κάτι για τον εαυτό του, δεν έχει καμιά ελπίδα. Αυτή θα το πολεμήσει, μέχρι να το εξουθενώσει. Γιατί πάντα πρέπει αυτή να έχει την τελευταία λέξη.

Η ενοχή είναι το πρώτο και το βαθύτερο στίγμα που εγγράφει μια τέτοια γυναίκα στην ψυχή του παιδιού της. Μαζί με την ενοχή εγγράφει και τον φόβο, γιατί μια τέτοια μητέρα είναι μια μόνιμη απειλή για το παιδί. Με το παραμικρό του λάθος, την παραμικρή αβλεψία ή αδεξιότητά του ή ακόμα και χωρίς λόγο είναι ικανή να ξεσπάσει πάνω του με οργή, με προσβολές και με ταπεινώσεις που θα το εξουθενώσουν.

Η ναρκισσιστική μητέρα είναι κτητικά κολλημένη στο παιδί της που το θεωρεί προέκταση του εαυτού της. Όσο αυτό είναι μωρό, δεν υπάρχει πρόβλημα, τα πράγματα δείχνουν φυσιολογικά. Καθώς όμως αυτό μεγαλώνει και αρχίζει να εμφανίζει προσωπικές προτιμήσεις και συναισθήματα, δηλαδή τάσεις αυτονόμησης, τότε η ναρκισσιστική μητέρα αντιδρά. Επειδή αρνείται να θέσει όρια ανάμεσα σε αυτήν και το παιδί. Καθώς το παιδί μεγαλώνει, αυτή επεμβαίνει στην προσωπική ζωή του, διαβάζει τα μέιλ του, την αλληλογραφία του, του κάνει αδιάκριτες ερωτήσεις και θέλει να ξέρει τα πάντα για τη ζωή και τις σκέψεις του. Ό,τι αρνητικές πληροφορίες μάθει γι αυτό, θα τις χρησιμοποιήσει εναντίον του κάποια στιγμή για να το πληγώσει.

Σε άλλη παραλλαγή θέτει σαφή όρια ανάμεσα σε αυτήν και το παιδί και είναι τελείως αδιάφορη για τις προσωπικές του ανάγκες, κάτι που του προκαλεί σύγχυση και μπέρδεμα, γιατί νιώθει παραμελημένο και χωρίς αγάπη, μια κι εκείνη δεν νοιάζεται ούτε για την προσωπική υγιεινή του, την καθαριότητά του ή τις σχολικές εργασίες του.



 Συχνά είναι καλή μαζί του με τον όρο το παιδί να υπακούει στις εντολές της. Το παιδί ξέρει ότι υπολανθάνει η ένταση και ότι μια λάθος κίνησή του θα κάνει τη μητέρα του να ξεσπάσει με οργή. Τηρεί λοιπόν τους κανόνες για να κερδίσει λίγη ησυχία. Αυτή η μορφή κακοποίησης είναι η χειρότερη, γιατί πρόκειται για εκβιασμό και ψυχαναγκασμό. Αν τολμήσει να διεκδικήσει συναισθήματα, δικαιώματα και προσωπικές σκέψεις, τότε θα δημιουργηθεί μεγαλύτερο πρόβλημα. Μαθαίνει λοιπόν ότι καθετί προσωπικό του είναι ασήμαντο και το καταπνίγει για να υπάρχει ειρήνη στο σπίτι. 

«Αξίζεις την αγάπη μου, μόνο επειδή φέρεσαι με τον τρόπο που περιμένω να φερθείς». Όσο το παιδί φέρεται έτσι, εκείνη το αγαπά. Αλλά η αγάπη εξαφανίζεται ακαριαία, τη στιγμή που αυτό δεν εκπληρώσει τις προσδοκίες της. Είναι μια συνεχής ψυχρολουσία: «Σ αγαπώ φύγε από μπροστά μου».

Μια τέτοια μητέρα δεν δίνει, θέλει να της δίνουν. Αν δώσει, απαιτεί μετά ευγνωμοσύνη.  «Αν το κάνω αυτό για σένα, μου το χρωστάς», είναι η συνήθης τακτική της. Το παιδί μαθαίνει έτσι σε μια αγάπη υπό όρους.

Μαθαίνει επίσης ότι υπάρχει όχι για τον εαυτό του αλλά προς όφελος της μητέρας του. Η οποία θα του αναθέσει καθήκοντα που δεν ταιριάζουν στην ηλικία του, όπως να φροντίζει τους γονείς του ή τα μικρότερα αδέλφια του και να αναλάβει το νοικοκυριό (ως συμπληρωματικός γονιός). Έτσι θα χάσει πολύ νωρίς την παιδικότητά του και την ξενοιασιά της ηλικίας του.

Μια άλλη τακτική της είναι να κρατά το παιδί σε μια αιώνια παιδικότητα με αδιάκοπη πλύση εγκεφάλου, ώστε αυτό να παραμένει εξαρτημένο από αυτήν.

Ο «τριγωνισμός» ( ή αλλιώς: διαίρει και βασίλευε) είναι μια άλλη πονηρή τακτική της, ώστε η ισορροπία των δυνάμεων στην οικογένεια να είναι υπό τον έλεγχό της. Δεν επιτρέπει στα άλλα μέλη της οικογένειας να έχουν μεταξύ τους ιδιαίτερες σχέσεις παρεμβαλλόμενη πάντα ανάμεσά τους και τραβώντας πάνω της την προσοχή τους. Τα αδέρφια πρέπει να αγαπούν αυτήν, όχι να αγαπιούνται μεταξύ τους. Συνήθως ένα παιδί είναι το «χρυσό παιδί», αυτό που ό,τι κάνει είναι τέλειο, θαυμάσιο, υπέροχο. Και η ελάχιστη επίδοσή του είναι ευκαιρία για γιορτές και πανηγύρια και ανταμοιβές. Το άλλο (ή τα άλλα) είναι ο «αποδιοπομπαίος τράγος» που όλα τα κάνει λάθος, όλες του οι επιδόσεις απορρίπτονται και δέχεται συνεχώς επιπλήξεις και κατηγορίες. Έτσι με ανταγωνισμούς και αντιζηλίες εκείνη έχει τον έλεγχο πάνω στους άλλους.


Η ναρκισσιστική μητέρα απαιτεί συνεχή ναρκισσιστική τροφοδότηση. Όλη η οικογένεια πρέπει να έχει στραμμένη την προσοχή  πάνω της, να τη θαυμάζει, να τη λατρεύει, να την επαινεί. Παράλληλα πρέπει και να τη φοβάται όμως και να υπακούει στα προστάγματά της.

Λέει συχνά ψέματα, γιατί θέλει να περάσει στο παιδί τη δική της άποψη για τα πάντα. Αν αυτό αντιδράσει, εκείνη θα επιμείνει μέχρι του σημείου να το βγάλει τρελό, εφόσον δεν βλέπει αυτό που εκείνη υποστηρίζει. Αυτή είναι μια από τις πιο ύπουλες μορφές συναισθηματικής και ψυχολογικής κακοποίησης,

Απεχθάνεται κάθε πρόκληση ή προσβολή στο πρόσωπό της. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, εκείνη θα ξεσπάσει με οργή ξερνώντας προσβολές και ύβρεις και μπορεί να φτάσει και μέχρι τη σωματική βία.

Το μόνο που έχει σημασία είναι οι προσωπικές της ανάγκες. Για τις ανάγκες των άλλων δεν νιώθει τίποτα. Παρ όλα αυτά δεν παύει να τονίζει συνέχεια ότι έχει θυσιάσει τα πάντα για το παιδί της δημιουργώντας του ένα αίσθημα υποχρέωσης, ότι οφείλει να φέρεται με συγκεκριμένο τρόπο για να την κάνει ευτυχισμένη. Πρέπει επίσης να της λέει τα πάντα, πώς νιώθει και τι κάνει, ώστε να είναι συνεχώς υπό τον έλεγχό της.

Άλλη ύπουλη τακτική της είναι να λέει στο παιδί ότι πρέπει να συνεργαστούν για να πετύχουν το στόχο τους. Ο στόχος όμως δεν είναι του παιδιού αλλά της μητέρας του που του περνά  τα δικά της όνειρα και τις φαντασιώσεις της.

Η ψυχολογική και συναισθηματική κακοποίησή της  μπορεί να είναι εκλεπτυσμένη και ύπουλη, μπορεί όμως να είναι και φανερή: «Ή θα κάνεις αυτό που λέω ή θα σε τιμωρήσω».

Το παιδί συντρίβεται κάτω από το βάρος μιας τέτοιας μεταχείρισης. Καταλαβαίνει ότι η μητέρα του είναι αναξιόπιστη και δεν νοιάζεται πραγματικά γι αυτό. Ότι αδιαφορεί για τις ανάγκες του και του φέρεται σαν να είναι ένα αντικείμενο και όχι ένα ζωντανό πλάσμα.


Μια τέτοια μητέρα χειραγωγεί το παιδί της για να έχει προσωπική ευχαρίστηση. Το εκμεταλλεύεται ποντάροντας πάνω στις προσωπικές του αδυναμίες. Του διαστρεβλώνει την έννοια της αγάπης. Και ενώ η υγιής μητέρα στηρίζει το παιδί της και δεν το ελέγχει, η ναρκισσιστική μητέρα ζητά την προσοχή του μέσω του ελέγχου.



Είχες μια τέτοια μητέρα; Τότε αυτά που ακολουθούν σου είναι πολύ γνώριμα:

Σε κάνει να νιώθεις ότι είσαι μια αποτυχία, αν δεν εκτελέσεις αμέσως ό,τι θέλει. Είναι άριστη στη χειραγώγηση, ειδικά, όταν πρόκειται για  τα συναισθήματά σου. Αν δεν εκπληρώσεις τις επιθυμίες της, ώστε να νιώσει ότι οι ανάγκες της είναι υψίστης σημασίας, ετοιμάσου να δοκιμάσεις πόνο με την κριτική της ή με μια επίθεσή της. Και μην περιμένεις επιβράβευση για ό,τι κάνεις. Δεν θα σου τη δώσει.

Αν δεν της δώσεις ό,τι θέλει, γίνεται άνω κάτω και αμέσως βγάζει τη γνωστή κάρτα: «Δεν μ αγαπάς, γιατί, αν μ αγαπούσες, θα έκανες αυτό που ήθελα». Θα σε κατηγορήσει ότι τη θεωρείς δεδομένη και ότι δεν την εκτιμάς ως μητέρα.

Πάντα βρίσκει λάθη σε ό,τι κάνεις. Μπράβο από τα χείλη της πολύ δύσκολα θα ακούσεις. Αλλά και το «συγγνώμη, μαμά»  δεν είναι ποτέ αρκετό και δεν μπορείς να σκεφτείς τι άλλο πρέπει να πεις για να την καλμάρεις.

Φυσικά είσαι συνεχώς σε συναγερμό και είσαι και χωρίς αυτοπεποίθηση, γιατί φροντίζει να νιώθεις ανεπαρκής, ακόμα κι αν κάνεις κάτι που αξίζει τον έπαινο. Έτσι πάντα αμφιβάλλεις για τις ικανότητές σου.

Ο κόσμος γυρίζει γύρω από αυτήν. Έχει ανάγκη να είναι το κέντρο της προσοχής πάντα, να κρέμονται οι άλλοι από πάνω της και να τη λατρεύουν. Και από σένα περιμένει να το κάνεις αυτό ακόμα περισσότερο.

Συζητά για σένα σαν εσύ να μην είσαι μπροστά και κάνει υποτιμητικές συγκρίσεις: «Η τάδε τι καλή κοπέλα που είναι! Τι όμορφη, τι χαρισματική!» υπονοώντας ότι εσύ είσαι πολύ κατώτερη.

Ό,τι σου ανήκει μπορεί να το δώσει σε άλλους σαν να μην ήταν ποτέ δικό σου. Πχ μπορεί να χαρίσει σε μια φίλη της το αγαπημένο σου φόρεμα. Αν διαμαρτυρηθείς, θα σε πει φτηνή και κακιά, ενώ εκείνη έκανε κάτι που έδωσε χαρά σε έναν άνθρωπο.

Κάθε προσπάθειά σου για αυτονόμηση θα συναντήσει ισχυρή αντίσταση. Αποχτάς δικαιώματα με τρομερή δυσκολία και τιμωρείσαι για την επιμονή σου: «Αφού είσαι αρκετά μεγάλη για να βγαίνεις έξω με παρέες, τότε είσαι αρκετά μεγάλη για να πληρώνεις και τα έξοδά σου».

Σε περίπτωση που εσύ είσαι το κέντρο ενδιαφέροντος, αυτή ή θα φροντίσει να το εμποδίσει ή δεν θα παρουσιαστεί ή θα φύγει νωρίς ή κάνει σαν να μην είναι και τίποτα σπουδαίο ή προσπαθεί να γίνει αυτή το κέντρο ενδιαφέροντος ή αφήνει μειωτικά σχόλια.

Δεν διστάζει να σου περάσει ιδέες ότι είσαι τρελή, αν αναφερθείς σε κάτι κακό που έκανε: «το φαντάστηκες», «δεν θυμάσαι καλά», «υπερβάλλεις», «είσαι υστερική, παράλογη, νευρωτική, ψυχοπαθής». Μετά θα μεταφέρει στους άλλους τη στιχομυθία σας αλλοιωμένη, αυτή παρουσιάζεται ως θύμα που εσύ την πλήγωσες και ίσως χρειάζεσαι ψυχοθεραπεία.  Γιατί σε αγαπά πολύ και θα έκανε τα πάντα για να σε δει ευτυχισμένη, αλλά δεν ξέρει πώς. Εσύ την παραμερίζεις, τη σπρώχνεις στο περιθώριο, ενώ αυτή θέλει να σε βοηθήσει. Δεν μπορεί να εξηγήσει την αντιπάθειά σου για κείνην, κάτι βαθιά μέσα σου είναι άρρωστο. Έτσι μειώνει την αξιοπιστία σου απέναντι στους άλλους. Παίζει τέλεια το ρόλο της και κανείς δεν σε πιστεύει εσένα έπειτα, ό,τι κι αν πεις.

Σε θεωρεί κατώτερη των άλλων. Αν πεις ότι κάποιος σου φέρθηκε άσχημα, θα πάρει το μέρος του κι ας μην τον ξέρει, μόνο και μόνο για να σου δείξει ότι δεν έχεις δίκιο. Άλλοτε σε κατηγορεί με γλυκό ύφος: «Πάντα ήσουν δύσκολος χαρακτήρας, δεν αγαπάς, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα σωστά, είναι δύσκολο να ζει κανείς μαζί σου, όλο προβλήματα δημιουργείς».

Πετά καρφιά: «Κανείς δεν μ αγαπά εμένα, κανείς δεν νοιάζεται για μένα. Όλοι είναι εγωιστές». Και είσαι μόνο εσύ μπροστά.

Σχολιάζει πόσο ωραία πέρασε κάνοντας με κάποιον κάτι το ίδιο που είχε κάνει μαζί σου, αλλά δεν της άρεσε. Σ αφήνει να καταλάβεις ότι η σχέση της με κάποιο άλλο άτομο που γνωρίζετε και οι δύο είναι θαυμάσια με τρόπο που δεν θα γίνει ποτέ μαζί σου. Το νόημα είναι ότι δεν έχεις και πολλή σημασία γι αυτήν.

Συχνά νιώθει ζήλια για σένα. Αν αποχτήσεις κάτι όμορφο, θυμώνει και θα κοιτάξει να σου το πάρει ή να αγοράσει το ίδιο ή και καλύτερο. Μπορεί να εμφανίσει και ερωτικό ανταγωνισμό μαζί σου. Κριτικάρει την εμφάνισή σου,  το μακιγιάζ σου, επιχειρεί να βλάψει το γάμο σου, ανακατεύεται υπέρ το δέον στο μεγάλωμα των δικών σου παιδιών.

Χειραγωγεί τα συναισθήματά σου και λέει πράγματα που σε πληγώνουν, πράγματα στα οποία εσύ έχεις μια υπερευαισθησία. Συγχρόνως χαμογελά. Σε πάει σε ταινίες τρόμου ή σου λέει τρομαχτικές ιστορίες και σε κοροϊδεύει, αν φοβηθείς. Αργότερα θα το διηγηθεί στους άλλους για να τους παρακινήσει να γελάσουν όλοι μαζί. Σε βλέπει να υποφέρεις και σε παρατηρεί προσεχτικά το απολαμβάνει.

Παίζει δράματα αυτολύπησης όπου αυτή είναι η πρωταγωνίστρια: κανείς δεν την αγαπά, πόσο εγωιστές είναι όλοι, δεν θέλει να ζήσει άλλο, θέλει να πεθάνει!

Αλλ όμως δεν θα πεθάνει, γιατί είναι εγωίστρια και ισχυρογνώμων. Θα κάνει αυτό που θέλει με οποιοδήποτε κόστος.

Τα δικά της αισθήματα, οι δικές της ανάγκες και επιθυμίες είναι σημαντικά, τα δικά σου είναι ασήμαντα και θα πάνε στην άκρη. Θα παραπονιέται συνέχεια, ακόμα κι αν εσύ είσαι σε χειρότερη θέση. «Δεν είναι το ίδιο», «για σένα είναι εύκολο» κλπ

Είναι υπερβολικά εύθικτη σε κάθε κριτική. Αν την κριτικάρεις, θα ξεσπάσει με οργή, λύσσα, θυμό, καταστροφικότητα. Θα γίνει βίαιη, θα χτυπήσει, θα χειροδικήσει.

Τρομοκρατεί. Ο φόβος ελέγχει το θύμα. Το παιδί φοβάται το θυμό της , ακόμα και όταν αυτή είναι απούσα. Μόνη λύση είναι να την ευχαριστείς συνέχεια, αλλιώς σε περιμένει η τιμωρία. Ακόμα κι όταν ενηλικιωθείς, δεν θα μπορείς να απαλλαγείς από αυτό τον παράλογο φόβο που προκαλεί η σιωπή της ή το βλέμμα της.

Είναι μικροπρεπής και φέρεται παιδιάστικα. Αν αντιδράσεις, φωνάζει πως δεν την αγαπάς και ότι θα το μετανιώσεις , όταν αυτή πεθάνει.

Είναι επιθετική. Δεν ζητά. Απαιτεί. Έχει παράλογες απαιτήσεις και παίρνει ό,τι θέλει. Οι απαιτήσεις της προς εσένα δίνονται με πολύ επιθετικό τρόπο. Δεν δέχεται το «όχι» για απάντηση.

Σου αγοράζει φτηνά ρούχα, γιατί λυπάται να ξοδεύει χρήματα για σένα. Αν βρεις δουλειά, πρέπει να δίνεις χρήματα στο σπίτι.

Αν είναι στρεσαρισμένη για κάποιο άσχετο με σένα λόγο, θα πέσει πάνω σου να σε κατασπαράξει, για να νιώσει καλύτερα. Συχνά σε τιμωρεί για πλαστές αιτίες.

Όταν μεγαλώσεις, θα σου περάσει όλη την ευθύνη για την καλοπέρασή της και κάθε φορά που κάτι δεν πάει καλά, εσύ θα έχεις την ευθύνη.

Κάνει πάνω σου την προβολή του εαυτού της. Αποποιείται τον κακό χαρακτήρα της, τον προβάλλει σε σένα και σε τιμωρεί γι αυτό. Αν πχ έχει κάποια διαταραχή διατροφής, σε βασανίζει σχετικά με το βάρος σου. Εσύ δεν το καταλαβαίνεις, γιατί έχεις εσωτερικεύσει μια παράλογα αδύνατη εικόνα για γυναίκες, κι έτσι δέχεσαι την προβολή της μητέρας σου. Όταν εκείνη σου λέει ότι τρως πολύ, ότι πρέπει να ασκείσαι ή να φοράς ρούχα έξτρα λαρτζ, εσύ το πιστεύεις, ακόμα κι αν δεν είναι αλήθεια.

Άλλη προβολή: ζητά από σένα κάτι εξωφρενικό κι αν εσύ αρνηθείς, εξοργίζεται και γρυλίζει ότι θα μιλήσετε γι αυτό, όταν ηρεμήσεις και δεν θα φέρεσαι υστερικά. Εσύ δεν φέρεσαι υστερικά, αλλά η άρνησή σου την ανάγκασε  να νιώσει ντροπή για ό,τι εξωφρενικό ζήτησε. Μεταφέρει τώρα αυτή τη ντροπή σε σένα. Εσύ αρνήθηκες, γιατί εσύ είσαι η παράλογη. Θα μιλήσετε αργότερα, αφού προηγουμένως θα σε έχει διαλύσει με το σκυθρωπό της μούτρο και τη σιωπή της, ώστε να υποκύψεις.

Ποτέ δεν κάνει λάθος και για τίποτα. Ό,τι κι αν κάνει, δεν ζητά συγγνώμη. Αν ζοριστεί, λέει: «Λυπάμαι που σε έκανα να νιώσεις άσχημα», «αν το έκανα αυτό, ήταν λάθος», «δεν μπορώ να κάνω τίποτα γι αυτό», « λυπάμαι που σε έκανα να νιώσεις ηλίθια, αδέξια, αηδιαστική», «λυπάμαι, αλλά ήταν ένα αστείο», «παραείσαι ευαίσθητη», «λυπάμαι που το παιδί μου νιώθει την ανάγκη να με αναστατώσει και να με κάνει να νιώσω άσχημα».

Δείχνει να μη γνωρίζει ότι οι άλλοι έχουν συναισθήματα. Στην πραγματικότητα δεν την ενδιαφέρει. Αντίθετα από άλλους ψυχοπαθείς η ναρκισσιστική μητέρα καταλαβαίνει πολύ καλά το σωστό, το λάθος και τις συνέπειες μιας πράξης. Σε έδειρε, όχι όμως τόσο, ώστε να σε στείλει στο νοσοκομείο. Σε άφησε στο κρύο, μέχρι να νιώσεις άθλια, αλλά όχι να πάθεις υποθερμία. Σε έκλεισε στο υπόγειο μέσα στο σκοτάδι αλλά μόνο για δυο ώρες.



Στο Β΄ μέρος θα δούμε τις επιπτώσεις που έχει μια τέτοια διεστραμμένη αγωγή στη ζωή των ενηλίκων που υπήρξαν παιδιά ναρκισσιστικών μητέρων και πώς μπορεί κανείς να αντιδράσει στο δηλητηριώδες αγκάλιασμά τους, όταν και αν καταλάβει ποτέ την αλήθεια.


51 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πονάει αφόρητα να διαβάζω την ιστορία της ζωής μου

Καίτη Βασιλάκου είπε...

Ανώνυμε, είναι η ιστορία πολλών ανθρώπων.

Ανώνυμος είπε...

Διαβάζοντας τα όλα αυτα,με την αδερφή μου.Το Α και το Β μέρος της ναρκισστικής μητέρας,απο εχτές 'εχουμε ταραχτή πάρα πολύ. Αυτή είναι η ζωή μας.Μας σηστίσατε την μάνα μας,χωρίς καν να την ξέρετε.Αν σε κάθε παράγραφο σας,υπήρχε η λέξη "σχολιάστε",πραγματικά σε κάθε παράγραφο,εχουμε και την ΙΣΤΟΡΙΑ μας..Ειναι τόσα πολλά που θέλουμε να γράψουμε και σκέφτομαστε μετά "ότι" και αν δεν γραψουμε ΤΙΠΟΤΑ...Ειναι σαν να τα εχουμε γράψει ΟΛΑ!!!!..

Καίτη Βασιλάκου είπε...

Ανώνυμε, η ναρκισσίστρια μητέρα δεν είναι δυστυχώς σπάνιο είδος. Αφθονεί. Τουλάχιστον να μάθουμε να προστατεύουμε τον εαυτό μας.

Ανώνυμος είπε...

Ειναι τραγικό μια ναρκίσστρια μητέρα να βλάψει ψυχολογικά τόσο τα παιδιά της και να συνεχίζει να τα βλάπτει ακόμα και τώρα που γίναμε γυναίκες και μάνες..Γράψτε μου σας παρακαλώ αν ενα απο τα τρία παιδιά της,στην οποία εχει και αδυναμία εχει γίνει και αυτη ναρκίσστρια, μπορούν να επιβιώσουν οι δυο μαζι?

Καίτη Βασιλάκου είπε...

Δεν είμαι αρμόδια να σας απαντήσω, οι γνώσεις μου δεν είναι εξειδικευμένες. Οπωσδήποτε μια τέτοια σχέση έχει πολλά στοιχεία νοσηρότητας. Μητέρα και κόρη δεν έχουν διαχωρίσει τις προσωπικότητές τους, λειτουργούν σαν ένα πρόσωπο.

Ανώνυμος είπε...

Ταλαιπωρούμε ακόμη. Δεν θέλω ούτε να ζω

Καίτη Βασιλάκου είπε...

Ανώνυμε, ζήτα τη βοήθεια ενός ειδικού. Μόνος ή μόνη δεν μπορείς να τα βγάλεις πέρα, ο ειδικός όμως είναι σιγουρο ότι θα σε βοηθήσει.

Ανώνυμος είπε...

Συγχαρητήρια

και μόνο που βγάζεις αυτό το θέμα στο φώς.
Είμαι το 2ο παιδί τέτοιας μητέρας και ο αποδιοπομπαίος τράγος ,αδερφή του χρύσού παιδιού και κόρη ενός πατέρα καταθλιπτικού με άννοια.
Έιμαι 39 χρονών και αφού έκανα ψυχοθεραπεία σε μία ανεύθυνη και ανήθικη ψυχολόγο που αρνιόταν να καταλάβει και έφυγα ακόμα πιο ενοχική λέγοντας μου ότι δεν έζησα ρόδινα για αυτό τα τραβάω όλα αυτά άρχισα να ψάχνω στο internet.
Με μεγάλη ανακούφιση σε επιστημονικές σελίδες
βρήκα την απάντηση και τη διάρθρωση αυτού του αρρωστημένου συμπάντος που δημιουργεί μία τέτοια μήτερα.
Αυτός ο πόλεμος κρατάει μια ζωή,και τώρα με πολεμάει μέσω συγγενών ,τους έχει στρεψει όλους εναντίον μου...και με εξαπατά με κληρονομικά θέματα.
Ως συμβουλή και επειδή είμαστε Ελλάδα και η μητέρα είναι κάτι ακλόνητο κοινωνικά ,προσοχή σε ποιο ψυχολόγο απευθύνεστε ,σε ποιο φίλο -φίλη μιλάτε, ειδικά αν είναι μάνα.
Κάνω ομοιοπαθητική και έπελαξα άντρα μόνο και μόνο απο το φόβο μη πέσω σε ΜΗΤΕΡΑ.
Έιναι το μόνο που μ έχει βοηθήσει καθαρά σε όλα τα ψυχοσωματικά...και ήμουνα τυχερή γιατί μπήκε στο νόημα κατευθειαν.
Αυτό που θα με βοηθούσε, και το θέτω σε εσάς αφου το κοινοποιήτε, μίά κοινότητα διαδικτυακη για όλους εμάς που έχουμε επιβιώσει απο αυτή τη κόλαση.

Καίτη Βασιλάκου είπε...

Περιγράφεις μια κλασική περίπτωση ναρκισσσίστριας μητέρας και, έχεις δίκιο, στην Ελλάδα το στερεότυπο Μητέρα είναι πολύ ισχυρό και γι' αυτό οι άλλοι νομίζουν ότι υπερβάλλεις. Οπότε ακούς τα γνωστά: "Μα τι λες τώρα, δεν έχεις δίκιο! Σ' αγαπάει η μαμά σου, είναι δυνατόν μια μητέρα να μην αγαπά το παιδί της;" Έτσι φαίνεσαι εσύ η κακή κόρη, κάτι που η ναρκισσίστρια μητέρα φροντίζει να καλλιεργήσει στο έπακρο.
Η ιδέα σου για μια διαδικτυακή κοινότητα για όσους είχαν μια τέτοια ατυχία στη ζωή τους είναι πολύ καλή. Ίσως κάποιος-α που μας διαβάζει να αναλάβει την πρωτοβουλία.

Ανώνυμος είπε...

Και εγώ στη Κρήτη μεγάλωσα,και εκεί είναι ακόμα πιο ισχυρό όπως και πολλές άλλες παθολογίες που καλύπτονται πίσω απο το ...μα είμαστε καλή οικογένεια.
Αν και ζω μακριά δε βοηθάει...
Θα ήθελα να να κάνω αυτό το διαδικτυακό τόπο αλλά δεν είμαι ειδική και δε ξέρω τι μπορεί να προκαλέσει...
Και "αναρωτιέμαι" γιατί τόσοι ειδικοί σε αυτό και άλλα θέματα ενώ έχουν blog ή ενημερωτικές σελίδες παραμένουν σε μία επιφάνεια ?
Πόσο πίσω είμαστε , ή πόσο ελεύθερη και δημοκρατική κοινωνία ?

Καίτη Βασιλάκου είπε...

Μάλλον ανύποπτοι είμαστε.

Ανώνυμος είπε...

Θα τολμούσα να σας συστήσω τη Μάρω Βαμβουνάκη είτε ως ψυχολόγο είτε ως συγγραφέα διάβαζα πρόσφατα το βιβλίο της το φάντασμα της αξόδευτης αγάπης και αναφέρεται μέσα σε νοσηρές σχέσεις παιδιού γονέα

Καίτη Βασιλάκου είπε...

Σας ευχαριστώ.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητή Καίτη, σ'ευχαριστώ για το πολύτιμο άρθρο σου. Πολύς κόσμος το έχει ανάγκη, και οι πηγές στα ελληνικά είναι ελάχιστες....

Πρίν από μήνες έψαχνα και εγώ, άνοιξαν τα μάτια μου..συνηδειτοποίησα τι ήταν αυτό που πέρναγα και περνάω χρόνια τώρα. Βρήκα εξήγηση για την απαράδεκτη συμπεριφορά της μητέρας μου σε εμένα και σε άλλους. Δεν τα έβγαζα από το μυαλό μου λοιπόν....

Για όσους περνάτε αυτό το μαρτύριο, να είστε σίγουροι ότι δεν φταίτε σε τίποτα!!! Αξίζετε την αγάπη, αξίζετε τρυφερότητα και κατανόηση, αξίζετε και έχετε σημασία, εσείς και οι ανάγκες σας!!!

Για τους αγγλομαθείς, να παραπεμψω σε ένα βιβλίο που με βοήθησε πάρα πολύ και λέγεται "Will i ever be good enough" από την Karyl McBride. Είναι μια πολύτιμη πηγή βοήθειας και αντιμετώπισης σε σχέσεις κόρης και μητέρας ναρκισσιστριας.

Επίσης, υπάρχει μια διαδικτυακή κοινότητα για άτομα σαν και εμάς που αντιμετωπίζουν Ναρκισσιστικούς γονείς, αν ψάξετε στο reddit "raisedbynarcissists" θα εκπλαγείτε με το υλικό για υποστήριξη που υπάρχει εκεί και για τις ιστορίες που θα διαβάσετε.

Η ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας είναι αληθινή, και πολλοί υποφέρουν λόγω αυτής.

Καίτη Βασιλάκου είπε...

Να είσαι καλά.
Ψυχραιμία χρειάζεται και ιδιαίτερη τεχνική για να τα βγάλει κανείς πέρα σε μια τέτοια περίπτωση. Οι συμβουλές των ειδικών είναι πολύτιμες.

ΜΥΡΤΩ ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ είπε...

το διάβασα βραδιάτικα και θα βλέπω εφιάλτες...η ζωή μου σε θρίλερ
!!!!

Καίτη Βασιλάκου είπε...

Δεν είναι βλέπω και λίγες αυτές οι μητέρες.

Ανώνυμος είπε...

Πολλές είναι και σε χειρότερη εκδοχή από αυτήν του άρθρου. Τι θα έκαναν άλλωστε και οι ψυχοθεραπευτές; Άνεργοι θα έμεναν;

Καίτη Βασιλάκου είπε...

Δυστυχώς πάντα υπάρχει το χειρότερο από το χειρότερο.

Ανώνυμη είπε...

Κλαίω από την πρώτη λέξη του Α' μέχρι την τελευταία λέξη του Β΄μέρους. Η ζωή μου σε φωτογραφία..... και είμαι 49 χρονών. 49 χρόνια ψυχολογικής βίας.....

Καίτη Βασιλάκου είπε...

Ποτέ δεν είναι αργά να βγούμε από την κόλαση.
Τώρα ξέρεις τι συμβαίνει.

Ανώνυμος είπε...

ΔΥΣΤΥΧΩΣ Η ΝΑΡΚΙΣΣΙΣΤΙΚΗ ΜΗΤΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΒΑΜΠΙΡ ΧΩΡΙΣ ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΟ 80% ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ (Κ ΧΤΕΣΙΝΗΣ) ΜΑΝΑΣ ΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ (ΠΟΥ ΛΙΓΟΙ ΜΙΛΑΝΕ ΚΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΤΟ ΚΡΥΒΟΥΝ). ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ ΠΟΥ ΚΑΙ Η ΙΔΙΑ Η ΛΕΞΗ 'ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ' ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ 'ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ'...
ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΜΕΓΑΛΩΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΕΤΟΙΑ ΤΕΡΑΤΑ ΓΙΝΟΝΤΕ η ΑΛΛΑ ΤΕΡΑΤΑ η ΦΥΤΑ η ΓΕΝΝΑΙΕΣ ΑΜΑΖΟΝΕΣ ΠΟΥ ΔΙΝΟΥΝ ΕΝΑ ΤΕΛΟΣ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΙΚΗ ΑΛΥΣΙΔΑ. ΟΙ ΓΙΟΙ, ΜΕΓΑΛΩΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΝΑΡΚΙΣΣΙΣΤΙΚΕΣ ΛΕΡΝΑΙΕΣ ΥΔΡΕΣ ΚΑΤΑΛΗΓΟΥΝ ΕΡΜΑΙΟΙ ΜΕ ΘΗΛΥΠΡΕΠΗΣ ΣΩΜΑΤΟΤΥΠΟ, ΓΥΝΑΙΚΟΜΑΣΤΙΑ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΑΝΑΝΔΡΙΑ.
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΠΑΛΕΨΑΝ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΘΗΚΑΝ ΣΤΟΝ ΚΑΙΑΔΑ ΤΗΣ ΔΗΘΕΝ ΜΑΝΑΣ ΠΟΥ ΔΗΘΕΝ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ. ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΟΣΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΒΡΗΚΑΝ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΑΠΟΚΟΨΟΥΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΤΕΡΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ.
ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΤΟ ΚΑΤΑΦΕΡΑ Κ ΑΠΕΚΟΨΑ ΤΗ ΝΑΡΚΙΣΣΟ ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΜΕ ΣΥΝΤΡΙΨΕΙ. ΕΦΥΓΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΩ ΤΟΝ ΧΑΜΕΝΟ ΜΟΥ ΕΑΥΤΟ. ΟΤΑΝ ΤΗΝ ΞΑΝΑΕΙΔΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 11 ΧΡΟΝΙΑ ΑΡΧΗΣΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΔΕΙ!!!..ΔΕΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΕ ΤΙΠΟΤΑ. ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΖΕΙ Η ΣΩΣΤΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΗ...ΧΑΧΑ...ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΣΕ ΟΛΟ ΤΗΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ. ΟΤΑΝ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΕΠΗΡΕΑΣΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΟΥ ΤΗΝ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΑ ΟΤΙ ΘΑ ΤΗΝ ΣΤΕΙΛΩ ΣΤΟΝ ΑΔΗ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΑΠΟ ΟΤΙ ΥΠΟΛΟΓΙΖΕΙ...

ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΥΚΟΛΑ ΓΙΝΕΤΑΙ 'Μανα'..ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΒΓΑΖΕΙ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ..
ΑΛΛΑ Μ Η Τ Ε Ρ Α ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΕΚΕΙΝΗ ΠΟΥ ΞΕΡΕΙ ΝΑ ΑΓΑΠΑ ΧΩΡΙΣ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΥΣ.

ΕΥΓΕ Κ.ΒΑΣΙΛΑΚΟΥ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΦΛΕΓΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ!

Καίτη Βασιλάκου είπε...

Εύγε σε σας που καταφέρατε να ελευθερωθείτε από τα μαγικά δεσμά μιας ναρκισσίστριας μητέρας.

Ανώνυμος είπε...

γιατρευοντε αραγε οι ναρκισσιστικες μητερες?δεν ειναι κακες. μεσα σ όλα τα κακα,εχουν και καλα. ειναι για λυπηση..πως επιβιωνεις μαζι τους ???

Μαρια είπε...

Είναι 86 ετών.Εχασε τον άντρα της το 2017 και τον γιο της 54 χρονων το 2018.Ο γιος της έφυγε από καρκίνο του ήπατος γεμάτος θυμό και μίσος ακούγοντας τα ψέματα της ναρκισιστριας μάνας του.Μισουσε ακόμα και το παιδί του.Εγω είμαι η αδερφή του, το μαύρο πρόβατο που ούτε να με βλέπει δεν ήθελε.Πιστευε τις ψεύτικες συκοφαντίες της μηΤΕΡΑΣ μας και έτσι ποτέ δεν νιώσαμε σαν αδέρφια.
Στα σαράντα μου ζήτησα την βοήθεια ειδικού.Τοτε πριν 19 χρόνια δεν γνώριζα την ψυχική διαταραχή της μηΤΕΡΑΣ μου.Η βοήθεια του ειδικού ήταν να απαλλαγώ από τις ενοχές και να κόψω τις επαφές μαζί της και με τον αδερφό μου.
Έμεινε μόνη της και αναγκαστικά την φροντίζω.Εχω μελετήσει τα τελευταία χρόνια από το ίντερνετ τις συμπεριφορές τέτοιων ανθρώπων τόσο πολύ που ξέρω τι θα πει στην επόμενη ατάκα της.Δεν της αφήνω κανένα περιθώριο να μου τραβήξει την ενέργεια μου.Επιστρατευει αρρώστιες και χίλια δυο τερτιπια χωρίς αποτέλεσμα.
Ήταν ένας πολύ καλός δάσκαλος για μένα στην ζωή αυτή.Αυτο τον καιρό δίνω
"εξετάσεις για το πτυχίο"σε όλα αυτά που μου δίδαξε τόσα χρόνια.....
Με αγαπώ...την αγαπώ.
Την συγχωρώ...και την έχω απελευθερώσει από την ζωή μου.

Καίτη Βασιλάκου είπε...

Μπράβο, Μαρία, χαίρομαι πάρα πολύ που μπόρεσες να το ξεπεράσεις. Με συγκίνησες.

Καίτη Βασιλάκου είπε...

Ανώνυμος:
Ζητώ συγγνώμη, δεν είδα ενωρίτερα το σχόλιό σας.
Δεν είναι καθόλου εύκολο να απαλλαγούν από τη ναρκισσιστική διαταραχή τους. Είναι κι αυτές θύματα.

Μαρια είπε...

Εγώ ευχαριστώ.Περιγραφεται όλα όσα έχω περάσει σαν να τα έγραψα εγώ.
Το τελευταιο διάστημα επειδή δεν μπορεί να καταλάβει κανείς γύρω μου την σχέση μου με την μηΤΕΡΑ(Σ) τους λέω " γκουγκλαρετε το όνομα Καίτη Βασιλάκου και διαβάστε ο,τι γράφει".Δεν την γνωρίζω,όμως περιγράφει ακριβώς την ζωή μου και πως μεγάλωσα στα χέρια μιας τέτοιας μηΤΕΡΑΣ...

Ανώνυμος είπε...

Μαργκο
Κα Βασιλάκου χαρηκα παρα πολυ που διαβασα το αρθρο σας ξεκαθάρισαν αρκετά πραγματα στο μυαλό
μου .Αν ζούσατε μαζί μας δεν θα τα είχατε περιγράψει καλύτερα . Ειμαι 55 ετών και αναγκάστηκα να πάρω φρμακευτικη βοήθεια για να μπορεσω να διαχειριστώ τα συναισθήμα τα μου.
Σας Ευχαριστώ πολύ για την δικαίωση που πηρα μεσα απο το αρθρο σας .

Καίτη Βασιλάκου είπε...

Και μην ξεχνάτε, αγαπητή Μαργκο, ότι δεν φταίτε καθόλου εσείς. Μα καθόλου.

Unknown είπε...

Οταν δεν μπορεις να σωθεις τι κανεις?

Καίτη Βασιλάκου είπε...

Φεύγεις μακριά.

Ανώνυμος είπε...

Έχει παραγίνει το κακό με την άγνοια της Ελληνικής κοινωνίας για την ναρκισσιστική μητέρα. Η δική μου πήγαινε και ξεχορταριαζε τάφους συγγενών εκείνων που είχε στοχεύσει να κερδίσει την εμπιστοσύνη ώστε να τους χειρίζεται. Πως να μην συμπαθήσεις μια δακρυσμένη γυναίκα που σου λέει "πέρασα από τον τάφο του πατέρα σου και τον άκουσα να μου λέει"τι κάνει η κόρη μου;.. και του απάντησα ότι είσαι καλά και καθάρισα τριγύρω τα χορτάρια να νοιώθει καλά η ψυχή του! "

Οποις τ' ακούσει αυτά την συμπαθεί, την θεωρεί πονόψυχη κλπ.

Η προϋπηρεσία της είναι τακτικός ψευδομαρτυρας στρατευμένη από μεγαλοδικηγόρο σε δύσκολες δικές. Έχει αποσπάσει κληρονομιά και μετρητά από γριούλες.

Όταν την κατάλαβα ήμουν 12 χρόνων. Με μίσησε έκτοτε.

Ουδέποτε θυμάμαι να έφαγα με τον πατέρα μου μαζί, μας έβαζε φαγητό σε διαφορετικές ώρες.

Όταν γεννήθηκε ο γιος μου το απέκρυψε από τους συγγενείς και πολύ αγνόησαν την ύπαρξή του ακόμα και όταν τον είδαν.

Όταν η γυναίκα μου πέθαινε από καρκίνο έλεγε στους συγγενείς ότι λέω ψέματα, και ο ορφανός γιος μου αναρωτιέται γιατί κανένας συγγενής δεν νοιαστηκε για το πως νοιώθει που έχασε την μητέρα του.

Το μεγαλύτερο κακό το κάνει η άγνοια του κόσμου που τρέφει τα ναρκισσιστικά άτομα.

Το παραμύθι με την "γιορτή της μητέρας" είναι μια εγκληματική γενίκευση που δίνει το ελεύθερο στις μητέρες τέρατα να δρουν και να γελάνε στην πλάτη όλων.

Ξυπνάτε!

Ανώνυμος είπε...

Μια από τα ίδια κι εγώ, αλλά δεν την συγχωρώ, παρακαλάω να την πιάσει ο κορονοϊός για το καλό του παιδιού μου, "ψοφα καριόλα" λέω μέσα μου κι νοιώθω καλύτερα!

Καίτη Βασιλάκου είπε...

Σας καταλαβαίνω, καταλαβαίνω την οργή σας, αλλά δεν έχει νόημα. Αφαιρέστε την οργή σας για να νιώσετε ελεύθεροι.

Unknown είπε...

Δυστυχώς με γέννησε κι εμένα μια ναρκισσιστικη μητέρα, κρυμμένη καλά πίσω από ένα πέπλο "ιδανικής μητέρας "Προς τους τρίτους, ξεχωρίζοντας τα παιδιά της,εγώ το "κακο" παιδί,το προβληματικό, και ο αδελφός μου 5 χρόνια μεγαλύτερος, το "καλύτερο "παιδί ο ευνοουμενος.Πασχιζα να μου πετάξει ένα ψίχουλο αγάπης από μικρό παιδί, και αισθανόμουν ανεπαρκής γιατί μου δημιουργούσε τύψεις ότι εγώ φταίω που δεν με αγαπάει όπως τον αδελφό μου. Ψεύτρα,συμφεροντολογα,κομπλεξικη, με φοβίζε η παθητική επιθετικότητα της, πότε δεν παραδεχόταν τίποτε λάθος, παρά για όλα έφταιγα εγώ.
Πέθανε όταν ήμουν 20 ετών, βασανίζομουν για χρόνια πιστεύοντας ότι μαρτύρησε γιατί τότε ακόμα δεν είχα καταλάβει πόσο είχε διαβρώσει την ψυχή μου ο φόβος και η απόρριψη της αγάπης της. Μετά ήρθε το μίσος γι αυτή τη γυναίκα που δεν άφησε κανέναν να με στηρίξει ούτε τον ίδιο τον πατέρα μου τον οποίο παρουσίαζε σε όλους ως τεμπέλη, κακοποιητικο και ανεπαρκή κάτι που είχε περασει και σε εμάς και αφότου πέθανε εκείνη στην ουσία γνώρισα έναν μειλίχιο άνθρωπο, καλοψυχο, ευγενικό, αλτρουιστη.
Δυστυχώς δεν πρόλαβα να το λύσω μαζί της και νοιώθω ακόμα θυμό και μίσος.Η εντύπωση που μου είχε περάσει για τον εαυτό μου με οδήγησε να επιλέξω έναν ναρκισσιστη σύντροφό,ίδιο και απαράλλαχτο με εκείνη. Η ψυχή μου μου έδινε σημάδια και όταν ήμουν παιδί-ατελείωτα δερματικά εξανθήματα, ταχυπαλμιες, -Και συνεχίστηκαν μετά το γάμο μου φτάνοντας σε κρίσεις πανικού και κατάθλιψη. Ειμαι σε πολύ καλό δρόμο, έχω βάλει πλέον πολλά πράγματα σε σειρά και σταμάτησα να ενοχοποιω τον εαυτό μου για το οτιδήποτε συνέβαινε. Θέλει πολλή προσπάθεια ,εχει πολύ πόνο όμως αξίζει να φτάσω στο τέλος εκεί όπου υπάρχει η πραγματική αγάπη για τον εαυτό μου.

Καίτη Βασιλάκου είπε...

Χαίρομαι όμως που τελικά βρήκες τον δρόμο σου και σου εύχομαι ό,τι καλύτερο από δω και πέρα.

Ανώνυμος είπε...

Είμαι και εγώ η κόρη μιας τέτοιας μητέρας νάρκισσου, κάτι που άρχισα να συνειδητοποιώ μόλις το τελευταίο διάστημα αφού κατάφερε να με ισοπεδώσει ψυχικά και σωματικά μετά από πάρα πολλά χρόνια ψυχολογικής κακοποίησης.
Όταν γεννιέσαι με μια τέτοια μάνα θεωρείς πως είναι φυσιολογικό να σε μειώνει, να σε υποτιμάει, να σε γεμίζει ενοχές και ότι θα πρέπει να ζήσεις με όλα αυτά για το υπόλοιπο της ζωής σου. Η δική μου μάνα δεν με αγκάλιασε ούτε με φίλησε ποτέ από τη μέρα που γεννήθηκα ως τώρα που είμαι στα 35. Το συνειδητοποίησα μόνο όταν το παρατήρησε ο σύντροφος μου. Εμένα μέχρι πρόσφατα μου φαινόταν φυσιολογικό γιατί έτσι είχα μεγαλώσει. Δεν κάθισε ποτέ να συζητήσουμε, κάθε φορά που πήγαινα να της πω ένα πρόβλημα μου με κατηγορούσε. Μισούσε πάντα τις φίλες και τους φίλους μου ακόμα και στο δημοτικό. Ότι κι αν έκανα δεν ήταν ποτέ αρκετό και με σύγκρινε πάντα με άλλους. Από τότε που ήμουν παιδί έως τώρα με όποιον άνθρωπο συναναστρεφόταν πάντα με κατηγορούσε και έλεγε ψέματα για εμένα με αποτέλεσμα άνθρωποι που δεν με γνωρίζουν να θεωρούν πως είμαι τεμπέλα, ανάξια, τρελή και να με αποφεύγουν... Πάντα έκανα αυτό που ήθελε γιατί πάντα με γέμιζε με τύψεις και ενοχές. Με κατέστρεψε ψυχολογικά και έχω και προβλήματα υγείας που μου βγήκανε στη πορεία από άγχος και στεναχώρια και δεν ξέρω αν θα τα ξεπεράσω ποτέ. Πριν λίγο καιρό πήρα την απόφαση να τη ξεκόψω και να ζήσω για πρώτη φορά τη ζωή μου. Ξέρω πως θα τους στρέψει για άλλη μια φορά όλους εναντίον μου αλλά πλέον δεν με νοιάζει για όλους αυτούς. Ας τους κρίνει ο Θεός που παίρνουν το μέρος του θύτη και κάνουν κακό στα θύματα. Εγώ όπως είπαν κι άλλοι στα σχόλια για πρώτη φορά στη ζωή μου θα τους αφήσω όλους απέξω και θα προσπαθήσω να κοιτάξω για πρώτη φορά τον εαυτό μου.

Καίτη Βασιλάκου είπε...

Όλα όσα περιγράφεις είναι τυπικά χαρακτηριστικά μιας ναρκισσίστριας μητέρας. Εφόσον τώρα το έχεις συνειδητοποιήσει, μπορείς να πάρεις τη ζωή σου στα χέρια σου. Καλή τύχη σού εύχομαι.

Ανώνυμος είπε...

Βίκυ
Ο πατέρας μου έλεγε συχνά στην μάνα μου όταν ζούσε: θα μου βγάλεις τον καρκίνο εσύ. Ποτέ δεν με ακούς!!!
Πέθανε από καρκίνο στα κόκκαλα!
Έπειτα στόχευσε την αδελφή μου. Έβγαλε όγκο στο κεφάλι, ευτυχώς καλοήθη! Την έκανε πέρα όσο μπορούσε.
Μετά προσέγγισε κ ζούσε κοντα στον αδελφό μου , ελέγχοντας τον. Εκείνος έβλεπε να χαρίζει την περιουσία μας σε κάθε κόλακα- απατεώνα που της έδινε προσοχή κ την θεοποιουσε! (Τους αρέσουν πολύ αυτά, ζούνε γι'αυτα!!!)
Έσκασε από τις πικρές κ τα δηλητήρια που του έδινε εφόσον εκείνη έκανε πάντα το δικό τής.... πέθανε από καρκίνο στο πάγκρεας! Τους τελευταίους μήνες δεν άντεχε να την βλέπει.
Μετά την κοίμηση του, Κάθισα κ σκέφτηκα πάρα πολλά πράγματα για τα παιδικά μας χρόνια κ συνειδητοποίησα ότι αυτά που θεωρούσα λογικά ( προσβολές, βρυσιες, πολλή ξύλο, καμία τρυφερότητα κ οικογενειακή θαλπωρή,πότε χάδι κ ποτέ την λέξη σε αγαπώ, συγκρίσεις....κ ο κατάλογος μακρύς.....) δεν υπήρχαν σε άλλες οικογένειες!
Με βοήθησε πολύ ότι έψαχνα να βρω τι φταίει που είναι έτσι. Ο ψυχολόγος μου που πήγαινα για να ξεφύγω από το πρότυπο της κ να μεγαλώνω τα παιδιά μου με αγάπη ανιδιοτελή, είπε να την παρηγορω, να κάνω υπομονή γιατί έχασε παιδί. Η κατάσταση όμως ξέφευγε μαζί της.Προσευχήθηκα για βοήθεια κ καθοδήγηση, να ξέρω με τι έχω να κάνω τελικά. Η απάντηση ήρθε από το βιβλίο " πλάθοντας ανθρώπους" κ από εκπομπές της κ. Θέκλας όπου τελικά με οδήγησε κ σε αυτό το άρθρο!
Ο επόμενος στόχος της μάνας ήμουν εγώ κ όταν δεν συνεργάστηκα πέταξε όλα τα βέλη με το δηλητήριο πανω μου!! Δεν διάβασα κανένα από τα 55 μηνύματα τής.
Την μπλοκαρα από παντού κ την έβγαλα από την ζωή μου. Πρέπει να διαλέξουμε ανάμεσα στην φήμη του καλού παιδιού ή στην ψυχική μας υγεία!
Εγώ διάλεξα να προστατέψω την υγεία μου κ την οικογένεια μου που με στηρίζουν απόλυτα σε ότι κάνω!
Δεν αλλάζουν αυτοί οι άνθρωποι! Μπορούμε όμως να αλλάξουμε εμείς τον τρόπο που τους αντιμετωπίζουμε κ να διαλέξουμε να ζήσουμε με υγεία και χωρίς φόβους και ενοχές, ελεύθεροι άνθρωποι!!!
Είναι και αυτοί κακοποιημένες ψυχές που δεν ξέρουν πως αλλιώς να ζήσουν!
Σας ευχαριστώ πολύ κ. Βασιλάκου που γράψατε για αυτό και γαληνευεται την ψυχή μας και εξαφανίζεται τις ενοχές μας.
Ο Θεός να σας έχει καλά!!!

Καίτη Βασιλάκου είπε...

Πήρες σκληρή απόφαση, όμως, όπως υποστηρίζουν οι ειδικοί, είναι μια σωστή απόφαση, εφόσον έτσι προστατεύεις τον εαυτό σου, τα παιδιά σου και τη δική σου οικογένεια. Αν μπορείς, συχώρεσέ την. Δεν φταίει αυτή, φταίει η διαταραχή της.

Ανώνυμος είπε...

Όλους όσους έγραψαν σχετικά με τις μητέρες τους,τους καταλαβαίνω και τους συμπονω.Καποιοι ανέφεραν ότι τέτοιες μάνες υπάρχουν πάρα πολλές ειδικά στην Ελλάδα.
Επιτρέψτε μου να μην συμφωνησω.Τετοιες μάνες υπαρχουν δυστυχως παντού.
Επίσης μου έκανε εντύπωση το γεγονός,ότι αρκετοί που έγραψαν για το θέμα και ενω έχουν δημιουργησει δικές τους οικογενειες, δεν αναφερουν πουθενα,τα συναισθηματα του ή της συντροφου τους απέναντι στον ναρκισιστη γονιό τους.
Δηλαδή ποσο επηρεαζει την ψυχολογια των συντρόφων τους αλλα και τον ιδιο τους τον γαμο μια τετοια μανα στον ρολο της πεθεράς.Γιατι οι περισσότερες από αυτές, καποια στιγμή γίνονται πεθερές,γιαγιαδες,συμπεθερες και ταλαίπωρουν πολυ κόσμο.
Δεν το παίζω καθόλου "υπερανω".Είμαι ομοιοπαθης και επιπλεον και νύφη μιας τέτοιας ψυχωτικης κυρίας.
Εδώ και 2 χρόνια την έκανα πέρα, για να προστατέψω την δική μου υγεία που ήταν σε κακό χαλι και την οικογένειά μου,χωρίς όμως να απαγορευσω σύζυγο και παιδιά να έχουν σχέσεις μαζι της,εφ όσον το επιθυμούν.Καλως η καλώς έκοψαν ομως σχεσεις με την πεθερα μου και τα παιδιά μου που είναι ενηλικα και δεν την εκτιμούν καθόλου.
Πρόσφατα έδιωξε μαλιστα και τον άνδρα μου,τον γιο της δηλ.από το σπιτι της,γιατί τόλμησε να μιλήσει υπέρ μου και να της κόψει τη φόρα και τα ψέμματα που έλεγε για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα της.Οπως πχ το να μην θελει να με συλλυπηθει για τον θάνατο της μαμάς μου.Τοσο απλά..
Επίσης κανείς δεν μίλησε για τον ρόλο του συζύγου μιας τέτοιας γυναίκας.Στην δική μας περίπτωση,ο πατέρας του άνδρα μου λειτουργεί σαν ένα σκυλάκι.Κανει αυτό που αρέσει στην γυναίκα του,χωρίς καν να τον παιρνει να έχει προσωπική γνωμη και να μπορεί να την εκφράζει.
Ειχε και η μαμά μου πολλα ναρκισιστικα στοιχεία,όχι όμως σ'αυτόν τον βαθμό.Ο δε πατέρας μου ήταν ένα πολύ δυναμικό αλλά συγχρονως ευαισθητο και με έντονη ενσυναισθηση και προσωπικότητα ατομο και ετσι υπηρχε μια ισορροπία.




Καίτη Βασιλάκου είπε...

Από ό,τι καταλαβαίνω, η μητέρα σας είναι απλώς ιδιότροπη, όχι ναρκισσίστρια. Οι ναρκισσίστριες παντρεύονται υπάκουους άνδρες, δεν μπορούν να συμβιώσουν με δυναμικούς. Η πεθερά σας μάλλον ανήκει στην κατηγορία που εξετάζουμε εδώ.
Οι σύζυγοι τέτοιων γυναικών είναι συνήθως βολικοί χαρακτήρες, υποχωρητικοί και, όσο κι αν φαίνεται παράξενο, θαυμάζουν τις "δυναμικές" συζύγους τους.

Ανώνυμος είπε...

Ευχαριστώ για την απάντησή σας.

Ανώνυμος είπε...

Περιγράφετε απόλυτα την ζωή μου. Μεγαλωσα κι εγώ με μια τέτοια μανα απ'της οποίας το στόμα δεν είχα ακούσει ποτέ ένα σ αγαπώ, πότε ένα κοπλιμεντο, ποτέ ένα χάδι και μια αγκαλιά στοργής. Πάντα μου έλεγε ότι ήμουν ένα άβουλο ον, ένας μπούφος, ένας κουτουμπανος, έτσι μου έλεγε αν της εξεφραζα κάποιο παράπονο μου. Πάντα σύγκρινε άλλες κοπέλες συνομήλικες μου και τις θαύμαζε, και πιο πολύ θαύμαζε τα δικά της κατορθώματα όταν ήταν στην ηλικία μου.Χώρισε με τον πατέρα μου όταν ήμουν 10 χρόνων,μας είχε κάνει να πιστέψουμε ότι αυτός ήταν ένας άθλιος αγριανθρωπος που της συμπεριφερόταν άσχημα. Είχε κόψει εντελώς τη σχέση μου μαζί του και την πότιζε με φαρμάκι χρόνια και χρόνια. Στην εφηβεία είχα αυτοκτονικές τάσεις και όταν της το είπα με έστειλε σε ψυχολόγο. Όταν άρχιζα να μεγαλώνω έβγαζε μια αντιζηλία, φορούσε μίνι και μου έλεγε πως την κοιτάνε όλοι. Έβγαινε στα μαγαζιά που έβγαινα κι εγώ, έκανε παρέα με τις φίλες μου χωρίς εμένα και κανόνιζε εξόδους μαζί τους. Έπαιρνε τηλέφωνο πρώην συντρόφους μου δήθεν να μιλήσουν για μένα. Μέχρι την τελειωτική της βολή που ήταν τελικά να κάνει σχέση με πρώην σύντροφό μου όπου είναι μαζί έως τώρα και απαιτεί να το δεχτω γιατί εγώ είμαι που το βλέπω λάθος.Τότε μου άνοιξε τα μάτια να δω το τέρας που έχει μέσα της, και την ευχαριστώ γι αυτό γιατί αλλιώς ακόμα θα πίστευα πως εγώ φταίω για όλα και αυτή θα ήταν ακόμα μια ταλαιπωρημένη μάνα στα μάτια μου. Τώρα έχω ανοιχτεί και έχω μιλήσει στον σύζυγό μου για όλα αυτά που κρύβω μέσα μου 32 χρόνια. Δεν θέλω ούτε να την ξέρω.Σας ευχαριστω για το άρθρο σας κα Βασιλάκου, να είστε καλά!

Καίτη Βασιλάκου είπε...

Πολύ χαρακτηριστική περίπτωση ναρκισσίστριας μητέρας. Είχα γνωρίσει κι εγώ μια τέτοια που φλέρταρε με τους φίλους της κόρης της. Το μόνο ελαφρυντικό τέτοιων γυναικών είναι ότι δεν επέλεξαν αυτές τη διαταραχή τους. Και δυστυχώς δεν υπάρχει θεραπεία.

Ανώνυμος είπε...

Μου λέει ότι χωρίς εμένα θα ήσουν ένα τίποτε. Μετά ζηλεύει και όταν όταν τη συναντήσω, ευτυχώς όχι τώρα πια μου έλεγε ξεδιάντροπα γιατί εσύ κι όχι εγώ? Μου βγάζει τον χειρότερο εαυτόμου και κάνει και την χριστιανή. Μου έψαχνε τα πράγματα με συκοφαντούσε στον αδελφό και στον πατέρα μου. Ο αδελφός μου τη σούταρε. Τώρα κι εγώ Έξω..... Μ' έκανε να νιώθω τύψεις στο Θεό, με πυροβολούσε ακόμη και μ' εδάφια από την Αγία Γραφή. Ντροπή της

Καίτη Βασιλάκου είπε...

Κατανοώ.

Ανώνυμος είπε...

Βρίσκομαι μονίμως σε μειονεκτική θέση,γιατί ο αδερφός μου είναι ο καλύτερος,ο εξυπνότερος ενώ εγώ είμαι η τεμπελα,η ανίκανη,η άχρηστη,το παλιόθηλυκο.Υφισταμαι.σε καθημερινή βάση λεκτικη βια,γιατί ανακατεύτηκε στο γάμο μου,βοηθούσε οικονομικά μόνο το σύζυγό μου κι ο ίδιος πάντα απορούσε κι μου έλεγε Πως γίνεται,να μην σε βοηθάει κι να βοηθάει μόνο εμένα;;Σαν να με κοιτάει κι ερωτικά.Σε μισεί εσένα,δεν εξηγείται να σε προσβάλλει συνέχεια μπροστά στα παιδιά κι σε εμένα.Παλιοτερα έκλαιγα με λυγμούς έχω διαβάσει,έχω ενημερωθεί κι δυστυχώς ο περίγυρος μας μου λέει Τι τυχερή που είσαι!!Η μαμά σου είναι βράχος,πως σε βοηθάει μπράβο!!!Έχει μαλώσει με όλο τον κόσμο κι με έχει στρέψει εναντίον όλων για να μπορεί να με αποκαλεί ψυχοπαθή.Ειμαι 44χρονων κι τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου ήταν τα χρόνια που δεν είχα καμμία επαφή μαζί της.Ειχε ένα ατύχημα κι ο ίδιος μου ο σύζυγος με προέτρεψε να την επισκεφτώ.Τον ενημέρωσα ότι εάν ξαναμπεί στη ζωή μου,θα χωρίσουμε.Του φάνηκε υπερβολική η δήλωση μου.Με πόνο ψυχής σας ενημερώνω ότι μέσα σε ένα εξάμηνο μας δημιούργησε τόσα προβλήματα,που χωρίσαμε.Δυστυχως μένω στο σπίτι της κι το όνειρο της ζωής μου είναι να αυτονομηθω κι να ξεχάσω την ύπαρξη της.Λυπαμαι που πίστεψα ότι θα άλλαζε.Αυτες οι γυναίκες χαίρονται να σκορπούν τη δυστυχία στους ανθρώπους.Ευχομαι στις κόρες αυτών των γυναικών να συνειδητοποιήσουν την αυτοαξια τους κι να προστατέψουν ότι αγαπούν.Αυτες οι γυναίκες είναι αδίστακτες χωρίς μητρικό φίλτρο.Σας ευχαριστώ για το άρθρο Να είστε καλά που απαλύνετε τον πόνο στην ψυχή μου

Καίτη Βασιλάκου είπε...

Δεν είστε η μόνη. Το καλύτερο θα είναι να μπορέσετε να ζήσετε ανεξάρτητη στο δικό σας σπίτι.