15/12/25

Τα βράδια που φεύγεις

 




Τα βράδια που φεύγεις


νιώθω μόνη,


ένα κουρελάκι


στον απέραντο κόσμο.


Παγώνει η καρδιά μου


κι η μοναξιά μου


στέκεται ασάλευτη από πάνω μου.


Με κοιτάζει με μάτια ψυχρά,


περιμένει αμίλητη


να σηκωθώ,


να κλείσω όλους τους δρόμους


που οδηγούν σε σένα


κι ύστερα βουβή


και πάντα ψυχρή


με οδηγεί στο κρεβάτι μου.


 

Είμαι υπάκουη όμως.


Και ήσυχη.


Πρώτα αποκοιμιούνται


τα οράματά μου,


έπειτα κι εγώ.



14/12/25

Ιμιτλερίμ - σαράντα χρόνια μετά

 



 

Σαράντα χρόνια μετά, σε συναυλία στο Ηρώδειο.

 

Παραδοσιακό τραγούδι Τουρκίας & Ιωνίας Μικράς Ασίας

Διασκευή: Σταύρος Ξαρχάκος

Ερμηνεύει: Ζαχαρίας Καρούνης.

ΧΟΡΩΔΙΑ:

Οι ψάλτες: Ανδρεάδης Θανάσης, Κολοβός Κωνσταντίνος, Κουμεντάκης Λάζαρος, Τρασάνης Χάρης.


(Από το διαδίκτυο:

Το "Ιμιτλερίμ" είναι τουρκική λέξη που σημαίνει "οι δικοί μου" ή "οι δικοί μου άνθρωποι", αλλά εδώ ακούγεται ως κραυγή πόνου για τους Έλληνες της Μικράς Ασίας που ξεριζώθηκαν και που το τραγουδούσαν με τις λέξεις που θυμούνταν από τον τόπο τους κοιτάζοντας τα παράλια.)

 

Βρίσκω αυτή τη διασκευή του Σταύρου Ξαρχάκου ανώτερη από την πρώτη εκτέλεση του τραγουδιού του. Μας θυμίζει ψαλμό μέσα σε εκκλησία που τον ακούει κανείς με κατάνυξη και βαθιά συγκίνηση.

 

Ο Ζαχαρίας Καρούνης εξαιρετικός. Το ίδιο και οι ψάλτες που τον συνοδεύουν.

 

Ακούστε το, χωρίς να κάνετε τίποτε άλλο.

 

https://www.youtube.com/watch?v=iQX_z9R0jhQ&list=RDiQX_z9R0jhQ&start_radio=1

 

 

13/12/25

Οσφραίνομαι άρρητα άλλα

  




Κι όμως εγώ


οσφραίνομαι άλλα,


άρρητα άλλα.



Τυχαίο δεν είναι


που άνθισαν μέσα μου


τα δηλητηριώδη μου λουλούδια. 


11/12/25

Αδύναμη

 

Ξενυχτώ.


Περνά αργά η ώρα


και δεν έχω κι ένα θεό


να τον παρακαλέσω


να μ’ απαλλάξει από αυτό,


πρέπει μονάχη μου


να το παλέψω


και νιώθω αδύναμη.


 

Μέσα μου ένας δαίμονας


τρώει αθόρυβα τα σπλάχνα μου.


Μη με αποστρέφεσαι, μου λέει,


είμαι εγώ που γράφω τους στίχους σου.


Πρέπει αντίθετα να μ’ αγαπάς.


 

Πώς να τον αγαπήσω όμως,


έτσι όπως είμαι  μισοφαγωμένη.