Παλιές πρωτοχρονιάτικες κάρτες

Επειδή η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία. Επειδή είθισται. Επειδή είναι ωραίο να κοιτάμε προς τα πίσω πότε πότε. Επειδή ο άνθρωπος είναι πάντα ο ίδιος.

1843

"Μόνος στις γιορτές"

Ένας άνθρωπος μόνος στις γιορτές

ένας κατάμονος άνθρωπος

τι θέαμα λυπητερό

για μας που έχουμε οικογένεια

φίλους και συγγενείς

τι θλιβερό

τι μελαγχολικό

πόσο πολύ

μας συγκινεί

η μοναξιά του

τώρα ειδικά

που βαρυστομαχιάσαμε

απ’ το παχύ μας δείπνο.

Και εν τω μεταξύ αυτός

περνά ευχάριστα τις ώρες του

με τις αγαπημένες του συνήθειες

ούτε που έχει καταλάβει

ότι έγινε αντικείμενο

λύπης κοινωνικής

θανάσιμα βαριέται

και απορρίπτει 

τις προσκλήσεις.

Συνταγή ευτυχίας

Είστε δυστυχισμένος; Είστε άτυχος; Γκαντέμης μήπως;  Ξυπνάτε κάθε πρωί και σκέφτεστε ότι δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση; Είστε απαισιόδοξος; Κάνετε άσχημες σκέψεις; Νιώθετε παραπεταμένος; Κοιτάζεστε στον καθρέφτη και μισείτε αυτό που βλέπετε;

Μην ανησυχείτε. Οι μισοί τουλάχιστον συνάνθρωποί μας κάνουν παρόμοιες σκέψεις σε κάποια στιγμή της ζωής τους. Οι άλλοι μισοί κάνουν αυτές τις σκέψεις σε όλη τη ζωή τους. Θα μου πείτε, πού είναι όλοι αυτοί κρυμμένοι και δεν τους βλέπετε. Είναι κρυμμένοι εκεί που είστε κρυμμένος κι εσείς: στη δημόσια θέα.

Δύο συν δύο πλην δύο

Προχθές που ο Άρης και η Στεφανία ξάπλωσαν στο συζυγικό κρεβάτι τους κι έκαναν έρωτα,  δύο επί πλέον άτομα πήραν μέρος στην τελετή. Ο Άρης κάλεσε μια Βούλα, υπάλληλο σ’ ένα γνωστό του δικηγορικό γραφείο και η Στεφανία ένα μηχανόβιο νεαρό γείτονα.

Οι δέκα χειρότερες χώρες για τα παιδιά

Στις ανεπτυγμένες κοινωνίες ο κόσμος έχει μια ιδιαίτερη ευαισθησία απέναντι στα παιδιά και ο νόμος τα προστατεύει από τις αυθαιρεσίες των μεγάλων, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η πολιτεία προλαβαίνει πάντα, πριν συμβεί το κακό.

Στις φτωχές όμως κοινωνίες ο νόμος δεν είναι τόσο προστατευτικός απέναντι στο παιδί, επειδή η φτώχεια βάζει στην άκρη τις υπερβολικές ευαισθησίες. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι γονείς εκεί δεν αγαπούν τα παιδιά τους. Απλώς η ανάγκη τούς έχει υποχρεώσει να έχουν μια λίγο διαφορετική κλίμακα αξιών από αυτή που επικρατεί στις πλούσιες χώρες.

"Ζεις"

Όχι,

στο θάνατο αρνούμαι

να σε παραδώσω.

 Εδώ ανάμεσά μας θα είσαι

πάντα ζωντανός,

στο πλάι μου θα περπατάς

και θα χαμογελάς.

Σου δίνω

μιαν αλλιώτικη ζωή εγώ,

ζωή μιας άλλης διάστασης.

Χρόνια πολλά ακόμα

σου μέλλεται να ζήσεις.

Στο θάνατο,

όχι, δεν έχει έρθει η ώρα

να σε παραδώσω.

Πόλεις βουτηγμένες στα μαύρα σκοτάδια

  

Με αφορμή μια τρομαχτική εικόνα που είδα προ ημερών στην τηλεόραση, την πλημμυροπαθή Μάνδρα τη νύχτα βυθισμένη στο απόλυτο σκότος χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, σκέφτηκα τι τρόμος και φόβος θα επικρατούσε, όταν νύχτωνε στις πόλεις της αρχαιότητας και του μεσαίωνα, τότε που δεν είχαν οι άνθρωποι  την πολυτέλεια των φωτισμένων δρόμων.

Για να πάρουμε μια ιδέα της κατάστασης, αρκεί να θυμηθούμε την ανησυχία που νιώσαμε, αν κάποιο βράδυ γυρνώντας σπίτι μας τα φώτα το δρόμου ήταν σβηστά για κάποιο λόγο. Φανταστείτε τώρα μια ολόκληρη πόλη να βυθίζεται στο σκότος με το που δύει ο ήλιος.