Μπράβο στους ακτιβιστές της Καλιφόρνιας

Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής είναι μια χώρα που προκαλεί συχνά τα υποτιμητικά σχόλια όσων δεν είναι Αμερικανοί και αυτό είναι μάλλον φυσιολογικό, εφόσον αυτή η χώρα είναι σήμερα το ισχυρότερο κράτος του πλανήτη.

Ο ισχυρός δεν έχει φίλους. Έχει συμμάχους, έχει υποστηρικτές, έχει αδύναμους που προστρέχουν στη δύναμή του και έχει και εχθρούς. Αυτός είναι ο κανόνας στη ζωή και πολύ περισσότερο στην πολιτική.

Στο φοβερό διάλογο Μηλίων και Αθηναίων που έχει διασώσει ο Θουκυδίδης, οι Αθηναίοι, οι ισχυροί της εποχής, που έχουν έλθει στο νησί για να το υποτάξουν, δίνουν την εξής απάντηση στους αδύναμους Μήλιους που επικαλούνται δεσμούς φιλίας:

«Πιο πολύ μάς βλάπτει η φιλία σας παρά η έχθρα σας. Η φιλία σας θα είναι για τους υπηκόους μας απόδειξη της αδυναμίας μας. Αντίθετα το μίσος σας θα είναι η  απόδειξη της δύναμής μας. Η υποδούλωσή σας θα μας δώσει ασφάλεια έναντι των υπηκόων μας που θα δουν πόση δύναμη διαθέτουμε κι έτσι θα κάθονται ήσυχοι. Άρα η υποδούλωσή σας είναι ασφάλεια για μας».

Είναι μια ωμή απάντηση και συγχρόνως ένα μάθημα πολιτικής για όσους ονειρεύονται αγαπητικές σχέσεις μεταξύ ισχυρών και αδύναμων κρατών.

Οι πολίτες ενός ισχυρού κράτους δεν είναι παράξενο να διακατέχονται από οίηση. Αυτό βέβαια εμάς τους υπόλοιπους μας ενοχλεί, αλλά και η δική μας αντίδραση είναι φυσιολογική. Η έπαρση δεν αρέσει στους ανθρώπους. Αν μάλιστα συνδυάζεται με δύναμη πολιτική, οικονομική και στρατιωτική, τότε είναι αποκρουστική.

Από την άλλη, αυτοί οι Αμερικάνοι μάς προκαλούν συχνά με τις ιδέες τους. Από ένα πλούσιο και ευημερούντα λαό θα περιμέναμε μια άποψη για τη ζωή περισσότερο ανοιχτή, χαλαρή και συμπονετική. Αντί γι αυτό εκείνοι υποστηρίζουν με φανατισμό τη θανατική ποινή, τη χρήση όπλων από τους πολίτες, την απαγόρευση της άμβλωσης, την άρνηση του δικαιώματος στον αγνωστικισμό και την αθεΐα και άλλα πολλά. Είναι με λίγα λόγια μια  συντηρητική κοινωνία που διαφέρει αρκετά από τις αντίστοιχες ευημερούσες ευρωπαϊκές κοινωνίες, όπως πχ της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ολλανδίας, της Σουηδίας. Ο κόσμος στις Ηνωμένες Πολιτείες, αν και μοιράζεται τις ίδιες ανθρωπιστικές αξίες με τους Ευρωπαίους, όμως στην πλειονότητά του δεν είναι το ίδιο ανοιχτόμυαλος.

Κι όμως, από αυτή τη συντηρητική, χοντροκέφαλη κοινωνία ήρθε πριν λίγο καιρό ένα μήνυμα που κάνει τους Ευρωπαίους, και κυρίως τους Γάλλους, να φαίνονται πρωτόγονοι μπροστά τους.:

«Αυτό που στη Γαλλία προστατεύεται από τον νόμο ως «πολιτιστική και γαστρονομική κληρονομιά» της χώρας, στην Καλιφόρνια σε μερικές ημέρες θα απαγορεύεται από τον νόμο. Για το φουαγκρά ο λόγος ή, αλλιώς, το λιπαρό συκώτι χήνας (ή πάπιας) το οποίο εδώ και χρόνια αποτελεί αντικείμενο διαμάχης μεταξύ των φανατικών της γαστριμαργίας και των ακτιβιστών για τα δικαιώματα των ζώων. Αιτία είναι η βάναυση πρακτική του gavage (το υπερβολικό και βίαιο τάισμα της χήνας ή της πάπιας με σκοπό τη διόγκωση του συκωτιού τους). Ο νόμος, σύμφωνα με τον οποίο από την 1η Ιουλίου το εμπόριο και η κατανάλωση αυτού του εκλεκτού εδέσματος στην Καλιφόρνια θα τιμωρείται με πρόστιμο 1.000 δολαρίων (800 ευρώ), υπεγράφη το 2004 από τον τότε κυβερνήτη της Καλιφόρνιας Αρνολντ Σβαρτσενέγκερ. Οκτώ χρόνια μετά και παρότι ο Αυστριακός δεν είναι πλέον κυβερνήτης, ο νόμος πρόκειται να τεθεί σε εφαρμογή».

(Από την εφημερίδα τα Νέα: http://www.tanea.gr/kosmos/article/?aid=4732761 )

Θέλετε να μάθετε πώς παρασκευάζεται το περίφημο φουά γκρα; Δείτε εδώ:

http://paratolmo.blogspot.gr/2010/07/blog-post.html

«Στις σύγχρονες μονάδες φουά γκρα, χήνες και πάπιες περιορίζονται , συνήθως σε μικρά είτε ατομικά ή ομαδικά μικροσκοπικά κλουβιά που κλειδώνουν σχεδόν τα πουλιά στη θέση τους. Έτσι συγκρατημένα , τα πουλιά δεν μπορούν να αποφύγουν τον « τροφοδότη »και το μηχάνημα σίτισης. Ένα-ένα , ο τροφοδότης αρπάζει κάθε πτηνό και βυθίζει το
μεταλλικό σωλήνα σίτισης της μηχανής μέσα στους λαιμούς τους . Η αντλία της μηχανής ρίχνει ένα τεράστιο ποσό από ένα μείγμα καλαμποκιού-λαδιού άμεσα στους οισοφάγους τους μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, που ισοδυναμεί με το ένα τρίτο έως ένα τέταρτο του σωματικού βάρους των πουλιών κάθε μέρα.

Αυτή η βάναυση μεταχείριση είναι καταστροφική για την υγεία των πτηνών . Σε λίγες εβδομάδες , το συκώτι τους είναι πρησμένο μέχρι και δέκα φορές πάνω από το κανονικό μέγεθος του. Αναπνοή και περπάτημα γίνεται δύσκολο δεδομένου ότι το πρησμένο ήπαρ ωθεί τα υπόλοιπα ζωτικά όργανα , προκαλώντας αναπνευστικά στρες λόγω του μειωμένου χώρου αέρα στους πνεύμονες τους , και αναγκάζει τα πόδια να κινηθούν προς τα έξω σε μια αφύσικη γωνία . Πάπιες στα φουά γκρα αγροκτήματα έχουν παρατηρηθεί να λαχανιάζουν και να αγωνίζονται να σταθούν, χρησιμοποιώντας τα φτερά τους για να τις ωθήσει προς τα εμπρός όταν τα σακατεμένα πόδια τους, δεν μπορούν πλέον να τις υποστηρίξουν. Για να δημιουργηθεί το τελικό προϊόν υπάρχουν τρεις φάσεις ανάπτυξης του ζώου:
1) Σε έναν χώρο ξεχωρίζουν τα αρσενικά από τα θηλυκά. Παίρνουν μόνο τα αρσενικά, μιας και τα θηλυκά έχουν πολύ ιστώδες συκώτι. Τα τελευταία, πετιούνται σε κάδους σκουπιδιών για να πεθάνουν. Στη συνέχεια τους κόβουν με ένα ψαλίδι το ράμφος (επειδή έχει την τάση να ξαναμεγαλώνει, δεν το κόβουν μόνο στην άκρη, αλλά βαθύτερα). Ταυτόχρονα γίνεται μια δεύτερη διαλογή και πολλά ακόμη μωρά-πάπιες πετιούνται (1000 περίπου κάθε εβδομάδα). Καθώς αυτά μεγαλώνουν, οι εργαζόμενοι εκεί διαλέγουν κάθε μέρα τα μικρότερα και τα σκοτώνουν επιτόπου με κλωτσιές ή αρπάζοντας τα από τα πόδια και κοπανώντας τα στο πάτωμα. Ο θάνατος σπάνια είναι ακαριαίος αλλά πάντοτε επίπονος και βασανιστικός. 2) Στη δεύτερη φάση, 14 εβδομάδες αργότερα, οδηγούνται στο δωμάτιο εξαναγκαστικής πάχυνσης. Ακόμα και αυτός ο δρόμος είναι επίπονος, αφού οι εργαζόμενοι τα κλοτσούν τόσο δυνατά, ώστε αυτά πετάγονται αρκετά μέτρα μακριά. Σε αυτό το δωμάτιο υπάρχουν κλουβιά για 1000 περίπου πάπιες. Το κλουβί είναι τόσο στενό, που το μόνο που προεξέχει είναι το κεφάλι. Τους τοποθετούν ένα σωλήνα μεταλλικό, 30 περίπου εκατοστών στον οισοφάγο και έτσι τους ταΐζουν μια πολύ λιπαρή και ανθυγιεινή τροφή με σκοπό να τους προκαλέσουν μια αρρώστια που προκαλεί πρήξιμο του συκωτιού. Πολλά ζώα μετά το τάϊσμα προσπαθούν να το φτύσουν, μάταια όμως. Ένα άλλο αποτέλεσμα του υπερτροφισμού τους είναι ότι σύντομα αποκτούν αναπνευστικό πρόβλημα, αφού με το πρήξιμο των εσωτερικών τους οργάνων πιέζονται οι πνεύμονες. 3) Τρίτη φάση: Έπειτα από 12-18 μέρες ακινητοποιημένα στην αναγκαστική πάχυνση, έρχεται η ώρα του σφαγείου. Κρεμασμένα ανάποδα σχηματίζουν αλυσίδα παραγωγής, στο τέλος της οποίας τους περιμένει το μαχαίρι του σφαγέα. Τούς κόβει το κεφάλι, ενώ αυτές χτυπιούνται από τον πόνο.»

Αυτοί λοιπόν οι απρόβλεπτοι Αμερικάνοι έκαναν το πρώτο βήμα για να καταργηθεί η βαρβαρότητα που λέγεται «γαλλική παράδοση» και που εμείς, περιποιημένοι και εκλεπτυσμένοι, τη γευόμαστε με τους συνδαιτυμόνες μας αναφωνώντας: «Τι ντελικάτη τέλος πάντων η γαλλική κουζίνα!». Ενώ την ίδια στιγμή στα εκτροφεία της Γαλλίας ζωντανά πλάσματα υποφέρουν απίστευτα μαρτύρια για να γλυκάνουν τον αβρό μας ουρανίσκο.

Και ποιος υπέγραψε το νόμο που απαγορεύει το εμπόριο και την κατανάλωση του φουά γκρα στην Καλιφόρνια; Ο Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ, ο προηγούμενος κυβερνήτης της πολιτείας και γνωστός ηθοποιός ταινιών δράσης.

Μπορείτε να καταλογίσετε στον Σβαρτσενέγκερ όσα θέλετε, μπορείτε να καταλογίσετε στους Αμερικάνους όσα θέλετε, εδώ όμως, εγώ τουλάχιστον, τους βγάζω το καπέλο.

Οι Αμερικάνοι μάς έβαλαν τα γυαλιά. Αποδείχθηκαν πιο πολιτισμένοι από τους πολιτισμένους Ευρωπαίους.