Το αγελαίο ανακλαστικό της ξενοφοβίας

Όπως και πολλά ζώα το είδος μας έχει κανονιστεί από τη φύση να ζει σε ομάδες ή αλλιώς σε αγέλες. Αυτή είναι η φυσική μας κλίση, η οποία αργότερα εξελίχθηκε σε κοινωνικότητα. Η κοινωνικότητα αυτή όμως επηρεάζεται μέχρι σήμερα σε μεγάλο βαθμό από το αρχέγονο ένστικτο της αγέλης που μας προκαλεί συναισθήματα καχυποψίας και εχθρότητας προς όσους δεν ανήκουν στην ομάδα μας και μας εμποδίζει να τους δεχτούμε ανεπιφύλαχτα στις μικρές κοινωνίες μας.

Στην αγέλη τα μέλη αναγνωρίζονται μεταξύ τους και αλληλοϋποστηρίζονται, αλλά παράλληλα αρνούνται κάθε επαφή με τις άλλες αγέλες και δεν δέχονται στους κόλπους τους κάποιον ξένο, κάποιον δηλαδή που ανήκει σε μια ξένη αγέλη.

Βιοηθική και παρένθετες μητέρες

Μέσα σ’ ένα φυσικό περιβάλλον που φαίνεται ότι δεν προέβλεπε τέτοιες εξελίξεις, άνοιξε ο άνθρωπος τη δική του παρένθεση που ονομάζουμε πολιτισμό, με στόχο ασυνείδητο αρχικά και μετά απολύτως συνειδητό να βελτιώσει την καθημερινότητά του, τη σκέψη και τη γνώση του.

Σε ένα πράγμα ωστόσο παρέμεινε ο ίδιος από την αρχή της εξέλιξής του: στον τρόπο που φέρνει ζωή στον κόσμο, που τη συντηρεί και που την αποχαιρετά μετά τη λήξη της. 

Η Ελλάδα μόλις δυο γενιές πριν

Όσοι σήμερα στη χώρα μας είναι κάτω από σαράντα χρονών, γνωρίζουν μια Ελλάδα της κατανάλωσης (και της υπερκατανάλωσης) και δυσκολεύονται να πιστέψουν ότι στη δεκαετία του 50 και του 60 τα παιδάκια στα σχολεία μάθαιναν ότι ανήκουν σε μια χώρα φτωχή μεν αλλά με ένδοξο παρελθόν και ότι το να είσαι φτωχός δεν είναι ντροπή, αρκεί να είναι καθαρά τα μπαλωμένα ρουχαλάκια σου. («Η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά», το θυμάται σήμερα αυτό κανείς; Ή εκείνο το ποιηματάκι: «Ξημερώνει αυγή δροσάτη με το πρώτο της πουλί...» που μιλούσε για τη χαρά του εργάτη που πήγαινε να ξεπατωθεί στη δουλειά όλη μέρα).