Ραγδαιότης

 

 

 

Θα βρέχει όλη τη νύχτα,

είπαν οι μετεωρολόγοι,

θα έχει καταστάσεις ραγδαιώδεις

(τι λέξη πάλι κι αυτή,

μ’ αρέσει όμως).

 

Ραγδαιώδης,

ραγδαίος,

ραγδαιότητα.

Πώς να την συνταιριάξω

μ’ αυτό που νιώθω τώρα;

 

Ραγδαία επιθυμία,

ναι, καλό είναι αυτό,

ταιριάζει.

 

Είμαι σε ραγδαιότητα.

Βρέχει ασταμάτητα,

γέμισαν δάκρυα οι δρόμοι,

φούσκωσαν τα ποτάμια,

πέσαν γέφυρες,

άνοιξαν στα δύο οι πλατείες,

η θάλασσα ανακατεύτηκε

με τόσα ραγδαία δάκρυα,

θόλωσε

κι οι βάρκες αναποδογύρισαν.

Όλη τη νύχτα απόψε

θα κυριαρχεί

αυτή η ραγδαιότης των δακρύων.

 

Κι έπειτα πάλι

το πρωί

θα ανοίξει ξάστερος ο ουρανός

και θα αποκαλύψει τα συντρίμμια.

Θα στέκονται όλα τσακισμένα και ήσυχα.

Λες και πριν λίγο

ο κόσμος δεν πνιγόταν,

λες και η ψυχή δεν σπαρταρούσε

μέσα σε λασπωμένο χείμαρρο ονείρων.

 

Ηρεμία.

Όλα είναι τώρα παρελθόν.

Μάτια στεγνά.

Ας το ξεχάσουμε.

 

Μέχρι την επομένη

ραγδαιότητα

που δεν θα αργήσει,

όπως υποπτεύομαι.