Τα βράδια που φεύγεις

 

Τα βράδια που φεύγεις

νιώθω μόνη,

ένα κουρελάκι

στον απέραντο κόσμο.

Παγώνει η καρδιά μου

κι η μοναξιά μου

στέκεται ασάλευτη από πάνω μου.

Με κοιτάζει με μάτια ψυχρά,

περιμένει αμίλητη

να σηκωθώ,

να κλείσω όλους τους δρόμους

που οδηγούν σε σένα

κι ύστερα βουβή

και πάντα ψυχρή

με οδηγεί στο κρεβάτι μου.

 

Είμαι υπάκουη όμως.

Και ήσυχη.

Πρώτα αποκοιμιούνται

τα οράματά μου,

έπειτα κι εγώ.