Μην κλαίτε για τον μικρό Άρθουρ

 

Μην κλαίτε για τον μικρό Άρθουρ,

πάρτε βαθιά αναπνοή και πείτε:

Αυτό ήταν,

επιτέλους σώθηκε.

Τώρα ο μικρός Άρθουρ δεν πονά,

δεν κουτσαίνει με το σπασμένο πόδι του,

στην πλάτη του ξεθώριασαν οι μελανιές.

Τώρα ο μικρός Άρθουρ κοιμάται,

πια δεν παραπονιέται

ότι κανείς δεν τον αγάπησε,

κοιμάται δίχως να ανασαίνει

τον βρώμικο αέρα της ζωής.

Το Σύμπαν μένει αδιάφορο οπωσδήποτε,

δεν νοιάζεται γι’ αυτόν,

αλλά ούτε και ο μικρούλης Άρθουρ νοιάζεται

για ένα Σύμπαν τόσο αναίσθητο.

Τώρα εκεί που βρίσκεται είναι καλά,

είναι επιτέλους ήσυχα.

Αινείτε τον Κύριο

 

 

 

Οι τρόποι που μπορούν οι χριστιανοί να πλησιάσουν τον Θεό  είναι δεν είναι πολλοί.

 

Μολονότι λίγο έχω ασχοληθεί με αυτό το θέμα, παρατηρώ ότι η Ορθοδοξία πλησιάζει τον Θεό με βαθύ δέος και σεβασμό και νομίζω ότι και οι Καθολικοί λίγο πολύ κάνουν το ίδιο. Οι πολυπληθείς ομάδες των Προτεσταντών είναι πιο συγκρατημένες, πολύ σοβαρές, ίσως και πιο αυστηρές στις θέσεις τους, όμως κατά κανόνα δεν εκφράζουν τα συναισθήματά τους.

 

Υπάρχει όμως μια κατηγορία χριστιανών Προτεσταντών που βλέπει τον Θεό ως ένα καλό Πατέρα που μπορεί να τον πλησιάσει μέσα σε άφατη χαρά, όπως ένα παιδί αγκαλιάζει τον πατέρα του που είναι πάντα καλός, πάντα υπομονετικός, πάντα ανεκτικός και χαμογελά με κατανόηση, όταν ο μικρός κάνει τις σκανταλιές του.

 

Αυτός είναι ο Θεός των Αφροαμερικανών.

 

Αργοπεθαίνουν

 

Αργοπεθαίνουν μες στα βάζα

τα λουλούδια.

Πώς να πετύχετε την υστεροφημία σας

 

 

 

 

 

Οι περισσότεροι άνθρωποι παντού και πάντοτε αυτό που θέλουν είναι να ζήσουν καλά – όπως εννοούν βέβαια αυτοί το καλά – και να πεθάνουν καλά.

 

Υπάρχουν και κάποιοι λίγοι που αντί γι’ αυτό  θα ήθελαν να μείνει το όνομά τους στη μνήμη των επερχόμενων γενεών, να γίνουν δηλαδή με κάποιο τρόπο αθάνατοι.

 

Ένας τρόπος προς αυτό τον σκοπό προσιτός για τους απλούς ανθρώπους είναι να γίνουν καλλιτέχνες. Ο καλλιτέχνης, ο ζωγράφος, ο γλύπτης, ο μουσικός, ο ποιητής, ο συγγραφέας παράγουν τέχνη ελπίζοντας ότι το έργο τους θα εκτιμηθεί από τους σύγχρονους ή αν παρ’ ελπίδα δεν εκτιμηθεί, υπάρχει πάντα το απέραντο μέλλον, οι ατελείωτοι αιώνες που έρχονται και ίσως – για κάποιους άλλους σίγουρα –  η ανθρωπότητα θα τους ανακαλύψει κάποτε και θα σταθεί εκστατική μπροστά στη δημιουργία τους.

 

Βιργίλιος, Αινειάδα: Η Λύσσα του Πολέμου

 

 

Θα κλειδωθούν οι πόρτες του Πολέμου οι σκληρές

με σιδερένιες και σφιχτές αμπάρες

και μέσα εκεί βαθιά η ανόσια Λύσσα

πάνω στα άγρια άρματά της καθισμένη,

τα χέρια της δεμένα πίσω

με κόμπους εκατό από χαλκό,

θα ουρλιάζει με το φριχτό της στόμα μες στο αίμα.

 

 

 

dirae ferro et compagibus artis

claudentur Belli portae; Furor impius intus,

saeva sedens super arma, et centum vinctus aenis

post tergum nodis, fremet horridus ore cruento.

 

Βιργίλιος, Αινειάδα, 1, 293-296

(Η μετάφραση είναι δική μου).

 

Υπεράνω του σεξ

 

 

 

 

Ωραίος, καλοντυμένος νεαρός κύριος. Μορφωμένος. Ευγενής. Ικανός να συντηρήσει μια ευχάριστη συζήτηση επιπέδου. Συναντήθηκαν για καφέ μερικές φορές και πέρασαν πολύ όμορφα την ώρα τους. Για τη φίλη μου Λένα ήταν φανερό ότι το πράγμα πήγαινε εκεί που αυτή ήθελε να πάει.

 

Ήταν λίγο φλύαρος βέβαια, αλλά και η Λένα δεν πήγαινε πίσω. Δεν έτυχε δυστυχώς να τους δω ποτέ μαζί για να διαπιστώσω ποιος μιλούσε περισσότερο. Ούτε να δω τι είδους βλέμματα αντάλλασσαν. Η Λένα πίστευε ότι ήταν ερωτικά. Μπορεί.

 

Αναπνοές

 

Εν αρχή ην

η πρώτη αναπνοή.

Από τότε πολλές αναπνοές, αμέτρητες

συνόδεψαν τα γεγονότα της ζωής μου,

βαριές αναπνοές του πόθου ή του πόνου,

ανάλαφρες του γέλιου,

γρήγορες, αυτές της αγωνίας,

νυχτερινές του ύπνου, ασυνείδητες.

Οξυγόνο! φωνάζει μέρα νύχτα το κορμί μου,

θέλω οξυγόνο!

Τα άλλα τα δικά σου δεν με ενδιαφέρουν,

κλαις ή γελάς, δικό σου πρόβλημα,

δώσε μου οξυγόνο!

 

Έπειτα, κάποτε

η ύστατη αναπνοή.

Τελειώσαν όλα,

σκόρπισαν οι ψευδαισθήσεις.

Mississippi John Hurt: Lonesome valley

 

 

 

Πρέπει να βαδίσεις εκείνη την έρημη κοιλάδα,

να τη βαδίσεις μόνος σου,

άλλος κανείς δεν μπορεί για σένα να το κάνει.

Πρέπει μόνος σου να βαδίσεις εκείνη την κοιλάδα.

 

Η μάνα μου έπρεπε να βαδίσει εκείνη την έρημη κοιλάδα,

έπρεπε μόνη της να τη βαδίσει,

άλλος κανείς για χάρη της δεν μπορούσε να το κάνει.

Έπρεπε  μόνη της να βαδίσει εκείνη την κοιλάδα.

 

Ο πατέρας μου έπρεπε να βαδίσει εκείνη την έρημη κοιλάδα,

έπρεπε να το κάνει μόνος του,

άλλος κανείς δεν μπορούσε για χάρη του να το κάνει.

Έπρεπε να τη βαδίσει μόνος.

 

Κι ο Ιησούς έπρεπε να βαδίσει εκείνη την έρημη κοιλάδα,

ναι, έπρεπε μόνος του να τη βαδίσει,

άλλος κανείς δεν μπορούσε για χάρη του να το κάνει.

Έπρεπε να βαδίσει εκείνη την κοιλάδα μόνος.

 

Ω, ναι, πρέπει να βαδίσεις εκείνη την έρημη κοιλάδα,

να τη βαδίσεις μόνος σου,

άλλος κανείς δεν μπορεί για χάρη σου να το κάνει.

Πρέπει μονάχος να βαδίσεις εκείνη την κοιλάδα.

 

 

 

You got to walk that lonesome valley

Well, you got to walk it for yourself

Ain't nobody else can walk it for you

You got to walk that valley for yourself

 

My mother had to walk that lonesome valley

Well, she had to walk it for herself

Yes, nobody else could walk it for her

Yeah, she had to walk that valley for herself

 

Oh yes, you got to walk that lonesome valley

Well, you got to walk it for yourself

Yes, nobody else can walk it for you

You got to walk...

 

My father had to walk that lonesome valley

He had to walk it for his self

Yes, nobody else can walk it for him

He had to walk...

 

Oh, Jesus had to walk that lonesome valley

He had to walk it for his self

Yes, nobody else could walk it for him

He had to walk that valley for his self

 

Oh yeah, you got to walk that lonesome valley

Well, you got to walk it for yourself

Yes, nobody else can walk it for you

You got to walk that valley for yourself.

 Ακούστε το τραγούδι:

https://www.youtube.com/watch?v=HJHXt_upF1c

(Δική μου η μετάφραση).

Άνδρες κακοποιημένοι από τις συντρόφους τους

 

 

 

           Ο Άλεξ Σκιλ και η κακοποιητική σύντροφός του

 

Να το διευκρινίσω εξ αρχής, ώστε να μην έχουμε παρανοήσεις παρακάτω:

 

Η κακοποίηση γυναικών από τους συντρόφους τους είναι κάτι που συμβαίνει. Είναι κάτι που πάντα συνέβαινε. Αν στο παρελθόν οι γυναίκες δεν μπορούσαν να ξεφύγουν από αυτή τη μοίρα, σήμερα μπορούν. Όχι όλες, υπάρχουν στη μέση τα παιδιά, τα οικονομικά προβλήματα, η κλειστή και καθυστερημένη κοινωνία, η ψευδαίσθηση ότι ο σύντροφος θα διορθωθεί και άλλα πολλά. Όμως σήμερα τουλάχιστον το φαινόμενο αυτό της κακοποίησης γυναικών από τους συντρόφους τους στηλιτεύεται δημόσια και η Πολιτεία και η κοινωνία όσο μπορούν προστατεύουν την κακοποιημένη γυναίκα. Η γυναικοκτονία, όρος που στις μέρες μας έχει καθιερωθεί, αναγνωρίζεται ως φόνος γυναίκας από τον σύντροφό της ή από άλλα αρσενικά που έχουν την αίσθηση της απόλυτης κυριαρχίας πάνω της.

 

Ας προχωρήσουμε τώρα λίγο παρακάτω.

 

Κακοποίηση ανδρών από τις συντρόφους τους.

Αλκαίος: "Βαρυχειμωνιά"

 

 

Βρέχει ο Θεός κι από τον ουρανό

κατέβηκε η βαρυχειμωνιά,

παγώσαν τα νερά.

---------------------------------------------

Δάμασε το χειμώνα ανάβοντας το τζάκι

και ρίχνοντας γλυκό κρασί και άφθονο στην κούπα

κι έπειτα κάτω απ’ το κεφάλι

βάζοντας ένα μαλακό προσκέφαλο.

Ύει μεν ο Ζευς, εκ δ’ οράνω μέγας

χείμων, πεπάγασιν δ’ υδάτων ρόαι

-------------------------------------------

κάββαλε  τον χείμων’ επί μεν τίθεις

πυρ, εν δε κίρναις οίνον αφειδέως

μέλιχρον, αύταρ αμφί κόρσα

μάλθακον αμφιβάλλων γνόφαλον.

 

(Η μεταφορά στα νέα ελληνικά είναι δική μου).

 

Νεκρή γλώσσα με ζωντανές λέξεις;

 

 

δύστηνος έγκειμαι πόθωι

άψυχος, χαλεπήισι θεών οδύνηισι, έκητι

πεπαρμένος δι’ οστέων.

Δύστυχος κείτομαι,

χωρίς ψυχή από τον πόθο,

από πόνους σκληρούς

τρυπημένος ως το κόκαλο,

αφού το θέλουν οι θεοί.

Αρχίλοχος

Δεν αλλάζει ο καημός του έρωτα κι ας περνούν οι αιώνες. Δεν αλλάζει όμως ούτε και η γλώσσα. Τουλάχιστον αντιστέκεται όσο μπορεί.

Από τον 7ο αι. προ Χριστού μέχρι σήμερα οι λέξεις πόθος, άψυχος, χαλεπός, θεός, οδύνη, διά, οστό παραμένουν οι ίδιες.

έκητι: από εδώ το εκών, εκούσιος.

έγκειμαι: κείμαι.

πεπαρμένος: μετοχή παρακειμένου του ρ. πείρω. Από εδώ: περόνη, πόρπη, πόρος, πείρα. Δια-περνώ (περάω, ρίζα περ-, ίδια με αυτήν του πείρω).

 Με άλλα λόγια, καμιά λέξη σ’ αυτό το ποίημα του Αρχίλοχου, με εξαίρεση τη λέξη "δύστηνος", δεν έχει χαθεί στη λησμονιά του χρόνου.

(Η μεταφορά του ποιήματος στα νέα ελληνικά είναι δική μου).

Πρόσεχε, Καιτούλα

 

 

 

Κι έτσι απλά, πολύ απλά, ακολουθώντας τον νόμο της βαρύτητας, σκοντάφτοντας σε ένα σκαλοπάτι ξαπλώθηκα πάνω στη σκάλα με την τσάντα γεμάτη ψώνια στο ένα χέρι.

 

Μικρή η εσωτερική σκάλα κι εγώ την ανέβαινα ελαφρώς αγκομαχώντας, όπως κάθε φορά που επιστρέφω με ψώνια από το σουπερμάρκετ, κοιτάζοντας με ελπίδα και αισιοδοξία την πόρτα του ασανσέρ λίγα μέτρα πιο πάνω.

 

Σώμα

 

 

Σου το θυμίζω κάθε μέρα

κι εσύ με αγνοείς.

Τι θέλεις;

Να σε ρίξω κάτω,

να σε καθηλώσω,

να σβήσω ό,τι θυμάσαι;

Τι θέλεις;

Στα δύο να σε σπάσω,

να σε σύρω σε λευκά δωμάτια;

Κοίταξέ με επιτέλους!

Γερνώ.

Σταμάτα να ονειρεύεσαι,

ανόητη ψυχή!

Φέρε τα φάρμακά μου.

Στη φωτογραφία:

Hugo Simberg, "Πληγωμένος άγγελος".

Μηδέν άγαν

 

 

 

 

Ας το ξαναθυμηθούμε.

Το είπε ο Λακεδαιμόνιος Χείλων (ή Χίλων), ένας από τους επτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδας (600-520 πΧ περίπου).

 

Το ξέρουμε όλοι, αλλά δεν ξέρουμε όλοι τη σημασία του. Κατά λέξη σημαίνει: «Τίποτα πάρα πολύ».

 

Λάκωνας ήταν ο Χείλων, λακωνικά εκφράστηκε.

 

Με άλλα λόγια, τίποτα από αυτά που κάνουμε ή λέμε ή σκεφτόμαστε να μη φτάνει στην υπερβολή. Όλα με μέτρο.

 

Η φράση αυτή μαζί με άλλες (τα λεγόμενα δελφικά παραγγέλματα) ήταν χαραγμένη στο Μαντείο των Δελφών.

 

Σοφός άνθρωπος ο Χείλων, αλλά, όπως συμβαίνει με όλους τους σοφούς, ελάχιστοι ακολούθησαν τη συμβουλή του. Όχι μόνο οι συγκαιρινοί του αλλά και οι κατοπινοί, όχι μόνο οι συντοπίτες του αλλά και οι ξένοι.

 

Μηδέν άγαν.

 

Ό,τι σοφό είχε να πει η ανθρωπότητα το είπε πολύ νωρίς. Οι εποχές που ακολούθησαν δεν μπόρεσαν να προσθέσουν τίποτα σημαντικό.

 

Πολύ γρήγορα έφτασε στα όριά του ο ανθρώπινος νους. Όλα τα υπόλοιπα που ανακάλυψε ήταν απλώς γνώση.

 

"Τι είναι", ένα ποίημα του Erich Fried

 

 

 

 

Είναι ανοησία

λέει η λογική

είναι αυτό που είναι

λέει η αγάπη

 

είναι δυστυχία

λέει η πρόβλεψη

δεν είναι παρά μόνο πόνος

λέει ο φόβος

είναι μάταιο

λέει η φρόνηση

είναι αυτό που είναι

λέει η αγάπη

 

είναι γελοίο

λέει η περηφάνεια

είναι απερίσκεπτο

λέει η προφύλαξη

είναι αδύνατο

λέει η εμπειρία

είναι αυτό που είναι

λέει η αγάπη.

 

 

 

Was es ist

 

Es ist Unsinn

sagt die Vernunft

Es ist was es ist

sagt die Liebe

 

Es ist Unglück

sagt die Berechnung

Es ist nichts als Schmerz

sagt die Angst

Es ist aussichtslos

sagt die Einsicht

Es ist was es ist

sagt die Liebe

 

Es ist lächerlich

sagt der Stolz

Es ist leichtsinnig

sagt die Vorsicht

Es ist unmöglich

sagt die Erfahrung

Es ist was es ist

sagt die Liebe.

Η μετάφραση δική μου.