Άνδρες κακοποιημένοι από τις συντρόφους τους

 

 

 

           Ο Άλεξ Σκιλ και η κακοποιητική σύντροφός του

 

Να το διευκρινίσω εξ αρχής, ώστε να μην έχουμε παρανοήσεις παρακάτω:

 

Η κακοποίηση γυναικών από τους συντρόφους τους είναι κάτι που συμβαίνει. Είναι κάτι που πάντα συνέβαινε. Αν στο παρελθόν οι γυναίκες δεν μπορούσαν να ξεφύγουν από αυτή τη μοίρα, σήμερα μπορούν. Όχι όλες, υπάρχουν στη μέση τα παιδιά, τα οικονομικά προβλήματα, η κλειστή και καθυστερημένη κοινωνία, η ψευδαίσθηση ότι ο σύντροφος θα διορθωθεί και άλλα πολλά. Όμως σήμερα τουλάχιστον το φαινόμενο αυτό της κακοποίησης γυναικών από τους συντρόφους τους στηλιτεύεται δημόσια και η Πολιτεία και η κοινωνία όσο μπορούν προστατεύουν την κακοποιημένη γυναίκα. Η γυναικοκτονία, όρος που στις μέρες μας έχει καθιερωθεί, αναγνωρίζεται ως φόνος γυναίκας από τον σύντροφό της ή από άλλα αρσενικά που έχουν την αίσθηση της απόλυτης κυριαρχίας πάνω της.

 

Ας προχωρήσουμε τώρα λίγο παρακάτω.

 

Κακοποίηση ανδρών από τις συντρόφους τους.

 

Υπάρχει δυστυχώς και αυτή η παραλλαγή, αν και σε μικρότερη κλίμακα, και ένας λόγος που δεν μιλάμε γι’ αυτήν είναι ότι οι περισσότεροι κακοποιημένοι άνδρες ντρέπονται να το ομολογήσουν.

 

Σε Αγγλία και Ουαλία υπολογίζεται ότι μέσα σε ένα χρόνο (2017) 2.000.000 ενήλικες 16-59 χρονών δοκίμασαν ενδοοικογενειακή βία. Το 1/3 από αυτούς ήταν άνδρες. Η αστυνομία κατέγραψε 150.000 περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας εις βάρος ανδρών.

 

Ο Άλεξ Σκιλ είναι μια τέτοια περίπτωση:

« Στην αρχή όλα ήταν πολύ όμορφα. Λίγους μήνες αργότερα κάτι άλλαξε. Η Τζόρνταν με απομάκρυνε από τους γονείς και τους φίλους μου και παρακολουθούσε τον λογαριασμό μου στο φέις μπουκ. Ένιωσα απομονωμένος.

 

Δεν μου έδινε φαγητό και έχασα πολύ βάρος. Ό,τι κι αν έλεγα, αυτή το αντιγύριζε και έβγαζε φταίχτη εμένα. Άρχισα να αμφιβάλλω για τον εαυτό μου. Έκανα ό,τι μου έλεγε για να την ευχαριστήσω και πίστευα ότι με τον καιρό θα άλλαζε. Είχαμε δυο μωρά. Αν την εγκατέλειπα, φοβόμουν μη στρέψει την οργή της εναντίον τους. Υπήρχαν βέβαια και οι ευχάριστες στιγμές μας. Εξάλλου την αγαπούσα.

 

Αργότερα η ψυχική κακοποίηση έγινε σωματική. Με κατηγορούσε ότι είχα σχέσεις με άλλες, κάτι που δεν συνέβαινε. Περίμενε να αποκοιμηθώ και με χτυπούσε στο κεφάλι με ένα μπουκάλι. «Τι σκέφτεσαι;» με ρωτούσε.

 

Από ένα σημείο και μετά έπαψα να νιώθω πόνο. Τον είχα συνηθίσει. Τότε άρχισε να με χτυπά με ένα σφυρί. Και μετά με ό,τι έβρισκε. Μια φορά άνοιξε το κεφάλι μου και το αίμα έτρεχε στο πάτωμα. «Βοήθησέ με, σε παρακαλώ», της είπα κι αυτή μου απάντησε γελώντας: «Γιατί δεν πας να πεθάνεις; Κανείς δεν νοιάζεται για σένα».

 

Όσο συνήθιζα τον πόνο, τόσο αυτή ανέβαζε το επίπεδο. Μετά από ένα διάστημα άρχισε να μου δίνει μαχαιριές. Και τέλος με περιέλουσε με καυτό νερό. Μου προκάλεσε εγκαύματα τρίτου βαθμού. Μετά το καυτό νερό το επόμενο επίπεδο θα ήταν ο θάνατός μου. Τη φοβόμουν πολύ. Σκεφτόμουν πως, αν έλεγα τίποτα, θα με σκότωνε.

 

Μια γειτόνισσα κάλεσε μερικές φορές την αστυνομία, επειδή άκουσε κραυγές κι εγώ βρήκα κάποιες δικαιολογίες. Είπα ψέματα, γιατί φοβόμουν για τη ζωή μου. Όλα τέλειωσαν, όταν ένας αστυνομικός ήρθε πάλι στο σπίτι και μου έκανε ερωτήσεις. Του εξήγησα τι συνέβαινε. Αργότερα στο νοσοκομείο οι γιατροί μού είπαν ότι σε δέκα μέρες θα πέθαινα, αν δεν με είχαν προλάβει, καθώς ήμουν εξαντλημένος από την ασιτία και είχα πολύ βαριά τραύματα. Η Τζόρνταν καταδικάστηκε σε εφτάμισι χρόνια φυλακή.

 

Είναι κάτι σαν στίγμα αυτό που εμποδίζει τους άνδρες να μιλήσουν για ένα τέτοιο πρόβλημά τους. Ένας στους έξι άνδρες θα δοκιμάσει την ενδοοικογενειακή βία, όμως μόνο ένας στους είκοσι από αυτούς θα ζητήσει βοήθεια».

 

https://www.bbc.co.uk/bbcthree/article/81a8f303-5849-45b8-85a0-e8532b5d948b

 

Στατιστικά στοιχεία της γερμανικής ομοσπονδιακής υπηρεσίας καταπολέμησης του εγκλήματος δείχνουν ότι το 2018 το 20% των θυμάτων ήταν άνδρες και ότι ο αριθμός τους εξακολουθεί να αυξάνεται. Εκτός αυτού θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι πολλοί, αν όχι οι περισσότεροι άνδρες - θύματα κακοποίησης παραμένουν άγνωστοι στις αρμόδιες αρχές.

 

«Όλα ξεκίνησαν από προσβολές», λέει ο σαραντάχρονος Γερμανός Ματίας Μπέκερ. Μετά ήρθαν οι απειλές ότι θα τον πετούσε έξω από το σπίτι. Λίγο αργότερα άρχισε να τον χτυπά. Για πολλά χρόνια ο Μπέκερ κακοποιούνταν, χωρίς στην ουσία να προβάλλει αντίσταση ή να μιλά γι’ αυτά που περνούσε. «Είναι πολύ ταπεινωτικό για έναν άνδρα», λέει κοιτάζοντας το πάτωμα ντροπιασμένος. «Η γυναίκα μου με χτύπησε όσο κανείς άλλος».

 

Κάποια στιγμή η κατάσταση εκτροχιάστηκε. Η σύντροφός του κάλεσε την αστυνομία και οι αστυνομικοί έκριναν ότι αυτός ήταν ο θύτης. Τον πίστεψαν, μόνο όταν είδαν κάτω από τα ρούχα του μώλωπες στα χέρια του και άκουσαν ηχογραφήσεις με απειλές και ύβρεις σε βάρος του.

 

Συνολικά στη Γερμανία υπάρχουν επτά δομές με δυνατότητα φιλοξενίας 18 ανδρών και των παιδιών τους. Εδώ και χρόνια ο Ματίας Μπέκερ, επικεφαλής της ομάδας στήριξης εφήβων και ανδρών στη Βαυαρία, ζητούσε τη δημιουργία ειδικών δομών.

 

 «Για μεγάλο χρονικό διάστημα κανείς δεν έπαιρνε στα σοβαρά ότι και οι άνδρες μπορεί να είναι θύματα ενδοοικογενειακής βίας. Είναι ταμπού ακόμα και μεταξύ ανδρών. Πιστεύουμε ότι ο ανδρισμός είναι σχεδόν συνώνυμος με τη δύναμη. Ο άνδρας είναι ο προστάτης, το στήριγμα της οικογένειας. Ένας άνδρας που χρειάζεται βοήθεια, είναι ένα πολύ δύσκολο ζήτημα για την κοινωνία μας», λέει ο Ματίας Μπέκερ και προσθέτει ότι, όταν ένας άνδρας καταγγέλλει τη γυναίκα του, κανείς δεν τον λαμβάνει υπόψη. Η αστυνομία προτείνει απλά να περάσει μια νύχτα σε ένα φίλο του και να μιλήσει την επομένη πολιτισμένα στη γυναίκα του.

 

 Σύμφωνα με τα στοιχεία της οργάνωσης «Λευκός Κύκλος» το ποσοστό ανδρών στην τηλεφωνική γραμμή βοήθειας αυξήθηκε τα τελευταία χρόνια από 9% το 2017 σε πάνω από 16% το 2019.

 

https://www.dw.com/el/%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CE%BF-%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%81-%CF%86%CE%BF%CE%B2%CE%B5%CE%AF%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B7-%CE%B3%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%AF%CE%BA%CE%B1/a-53449746

 

Κακοποίηση ανδρών από τις συντρόφους τους συμβαίνει σε όλο τον κόσμο, όμως σπάνια έρχονται στη δημοσιότητα τέτοια περιστατικά.

 

Πώς όμως μπορεί να εξηγηθεί αυτό το φαινόμενο, εφόσον ο άνδρας είναι από τη φύση του πιο ισχυρός σωματικά και με μια ανάστροφη μπορεί να στείλει την κακοποιητική σύντροφο στην άλλη άκρη του δωματίου;

 

Εδώ κατά τη γνώμη μου παρεμβαίνει ο ιδιαίτερος ψυχισμός του ατόμου που είτε νιώθει εξάρτηση από μια τέτοια γυναίκα είτε πάσχει από βαριά αβουλία. Ίδιο ψυχισμό έχουν και αρκετές κακοποιημένες γυναίκες που, ενώ έχουν τη δυνατότητα να εγκαταλείψουν τον σύντροφό τους, δεν το κάνουν. Οι δικαιολογίες που προβάλλουν (είτε πρόκειται για άνδρα είτε για γυναίκα) είναι: «Την (τον) αγαπώ», «Πίστευα ότι με τον καιρό θα άλλαζε συμπεριφορά» «Σκεφτόμουν τα παιδιά μας».

 

Στην πραγματικότητα μια βαθιά νοσηρή σαδομαζοχιστική σχέση έχει αναπτυχθεί μεταξύ των δύο συντρόφων που σε ακραίες περιπτώσεις φτάνει μέχρι και το φόνο.

 

Με την ευκαιρία θα τολμήσω να αναφέρω και περιπτώσεις τρανς ανδρών που, ενώ δέχονται δημόσια χίλιους μύριους εξευτελισμούς από άλλους που θεωρούν τον εαυτό τους καραμπινάτο αρσενικό, συνεχίζουν να τους προκαλούν, επειδή αυτό που υφίστανται τους προκαλεί μαζοχιστική ευχαρίστηση.

 

Δεν είναι φυσικά όλοι έτσι, αλλά μερικοί είναι. Οι «καραμπινάτοι αρσενικοί» όμως με τον τρόπο αυτό αποθρασύνονται, επιτίθενται στους τρανς, τους κακοποιούν βάναυσα και μπορεί και να τους σκοτώσουν.

 

Συμβαίνουν τέτοιες τραγωδίες που τις μαθαίνουμε την άλλη μέρα από τα ΜΜΕ.