Υπεράνω του σεξ

 

 

 

 

Ωραίος, καλοντυμένος νεαρός κύριος. Μορφωμένος. Ευγενής. Ικανός να συντηρήσει μια ευχάριστη συζήτηση επιπέδου. Συναντήθηκαν για καφέ μερικές φορές και πέρασαν πολύ όμορφα την ώρα τους. Για τη φίλη μου Λένα ήταν φανερό ότι το πράγμα πήγαινε εκεί που αυτή ήθελε να πάει.

 

Ήταν λίγο φλύαρος βέβαια, αλλά και η Λένα δεν πήγαινε πίσω. Δεν έτυχε δυστυχώς να τους δω ποτέ μαζί για να διαπιστώσω ποιος μιλούσε περισσότερο. Ούτε να δω τι είδους βλέμματα αντάλλασσαν. Η Λένα πίστευε ότι ήταν ερωτικά. Μπορεί.

 

Τελικά ένα απόγευμα αποφάσισαν να πάνε στο ξενοδοχείο. Η Λένα ήταν πανευτυχής. Λογικό. Τέτοιο κελεπούρι δεν της είχε ξανατύχει. Διότι η Λένα ούτε όμορφη ήταν ούτε ντυνόταν ποτέ της κομψά ούτε είχε τη δική του οικονομική άνεση. Τα μόνα κοινά σημεία τους ήταν η ακατάσχετη φλυαρία και ένα ικανοποιητικό επίπεδο μόρφωσης.

 

Ανέβηκαν φλυαρώντας στο δωμάτιο του ξενοδοχείου (από εκείνα τα ακριβά - αυτός το είχε διαλέξει και η Λένα το σημείωσε αυτό με μεγάλη ευχαρίστηση), φλυαρώντας γδύθηκαν και φλυαρώντας ξάπλωσαν στο κρεβάτι. Συνέχισαν να φλυαρούν - θέματα υπήρχαν πάμπολλα, η οικονομία, η πολιτική, η κοινωνία, οι επιστήμες, ο κινηματογράφος, ατελείωτα ήταν τα θέματα.

 

Η Λένα με αυτή τη ροπή της προς τη φλυαρία ξεχάστηκε στην αρχή. Μετά κοίταξε με τρόπο το ρολόι της και είδε ότι είχε περάσει κιόλας μια ώρα. Ο άλλος συνέχιζε να μιλά ακατάσχετα με το βλέμμα καρφωμένο στο ταβάνι.

 

 «Πότε άραγε θα ξεκινήσουμε;» αναρωτήθηκε η Λένα. Αλλά αμέσως μετά παρασύρθηκε κι αυτή στην κουβέντα και ανέπτυξε από τη σκοπιά της το θέμα που είχαν αρχίσει να επεξεργάζονται. Δεν μπορώ να ξέρω ποιο θέμα ήταν αυτό και πόσο σπουδαιότερο μπορεί να ήταν από ένα παθιασμένο φιλί.

 

Δεν αμφιβάλλω ότι έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον να μιλάς πχ για την αστρονομία και για τη δομή του Σύμπαντος από το να κάνεις σεξ. Αλλά, όταν βρίσκεσαι γυμνός σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου και δίπλα σου είναι γυμνή και η άλλη, πάει συνήθως στο διάολο η δομή του Σύμπαντος, διότι προηγούνται άλλα πράγματα πιο κοντά στο γήινο περιβάλλον. Ο εταίρος όμως δεν έδειχνε καμιά διάθεση να εγκαταλείψει το θέμα του προς χάριν μιας εφήμερης ευχαρίστησης.

 

Και η ώρα κυλούσε φλυαρώντας.

 

Κάποια στιγμή εξαντλήθηκαν φαίνεται από την πολλή κουβέντα και κοίταξαν το ρολόι: είχαν ήδη περάσει δυο ώρες γυμνοί στο κρεβάτι συζητώντας περί παντός επιστητού.

 

-Τι λες; Πάμε; ρώτησε αυτός.

-Πάμε, είπε υπάκουα η Λένα.

 

Σηκώθηκαν, ντύθηκαν κι έφυγαν.

 

Δεν τον ξαναείδε από τότε. Της έμεινε όμως αξέχαστος αυτός ο νεαρός, ωραίος και καλοντυμένος κύριος.

Ξεχνιούνται τέτοια αγόρια;

 

(Η ιστορία είναι αληθινή. Η Λένα δεν ξέρω τι απέγινε. Είναι χρόνια που έχω να μάθω νέα της).