Μαρτιάλης, ΧΙΙ.42

 

Τον ρωμαλέο Άφρονα παντρεύτηκε ο Καλλίστρατος

με τη μακριά γενειάδα,

όπως το συνηθίζει ο νόμος,

όταν παντρεύεται ο άντρας την παρθένα.

Ανάψανε λαμπρές οι δάδες,

τα πέπλα κάλυψαν το πρόσωπο,

δεν έλειψαν και τα νυφιάτικα τραγούδια.

Ακόμα και για προίκα έγινε κουβέντα.

Και δεν σου φαίνεται αυτό ακόμα, Ρώμη, αρκετό;

Μήπως και να γεννοβολήσει περιμένεις;

 

 

Barbatus rigido nupsit Callistratus Afro,

hac qua lege viro nubere virgo solet.

Praeluxere faces, velarunt flammea vultus,

nec tua defuerunt verba, Talasse, tibi.

Dos etiam dicta est. Nondum tibi, Roma, videtur

hoc satis? expectas numquid ut et pariat?

 

ΧΙΙ.42