14/5/14

ΣΙΜΟΝ: ένα απόσπασμα από την πρώτη πράξη









Ιρένε:
-Πρέπει να τηρούμε τις Αρχές μας, Σιμόν. Εσύ η ίδια το έχεις παραδεχτεί.
Σιμόν:
-Βλακείες.
Ιρένε:
-Αμέτρητες φορές μ’ έχεις παρακαλέσει να είμαι κοντά σου, να σε παρακολουθώ, να μη σ’ αφήσω πάλι να γλιστρήσεις στα γνωστά σου λάθη. Είμαι συνεπής, Σιμόν, εγώ. Σε παρακολουθώ. Προσέχω να μην ξεστρατίσεις, θέλω να προλάβω την παρεκτροπή.
Παύση.
Η Σιμόν κοιτάζει αφηρημένα απέναντι.
Ιρένε:
-Κι εσύ σήμερα ήσουν άταχτη, έκανες πάλι τα δικά σου. Ήθελες να βγεις. Κι έκανες και βρόμικες σκέψεις.
Σιμόν:
-Μπορώ να σκέφτομαι ό,τι θέλω.
Ιρένε:
-Και σκέφτηκες να κάνεις κι ένα βρόμικο τηλεφώνημα.
Σιμόν:
-Θα το κάνω αύριο.
Ιρένε:
-Τίποτα δεν θα κάνεις αύριο.
Σιμόν:
-Θα κάνω ό,τι θέλω. Αν θέλω, θα τηλεφωνήσω. Αν δεν θέλω, δεν θα τηλεφωνήσω. Ό,τι μ’ αρέσει θα κάνω.
Ιρένε:
-Δεν είναι καθόλου έτσι τα πράγματα, καθόλου.
Σιμόν:
-Κι εσύ είσαι ένα τίποτα.

Ιρένε:
-Οι Αρχές πρέπει να είναι η πυξίδα σου. Χωρίς αυτές θα χάσεις το δρόμο σου, θα διαχυθείς και  θα σκορπίσεις.
Σιμόν, ειρωνικά:
-Μάλιστα, οι δικές σου Αρχές θα με σώσουν.
Ιρένε:
-Θα σωριαστεί ο κόσμος σου, θα γίνει συντρίμμια. Δεν μπορείς να φανταστείς σε τι κίνδυνο βρίσκεσαι.
Η Σιμόν γελά:
-Πάντα οι ίδιες ασυναρτησίες.
Σοβαρεύεται:
-Αλλά εγώ, Ιρένε, έχω δική μου ελεύθερη βούληση. Επιλέγω ποιες Αρχές μού  πάνε. Και οι δικές σου δεν μου πάνε, δεν μου πάνε καθόλου.
Ιρένε:
-Ελεύθερη βούληση; Χμ, μ’ αρέσει αυτή η ατάκα!
Σκέφτεται λίγο. Μετά κοιτάζοντας τη Σιμόν:
-Ξέρεις ποιο είναι το κυριότερο πρόβλημά σου;
Η Σιμόν κοιτάζει αλλού.
Ιρένε:
-Ότι δεν επιλέγεις ελεύθερα τις Αρχές μας. Έχεις μια πολύ απείθαρχη ελεύθερη βούληση, δεν μπορείς να την τιθασέψεις. Όλα, τα πάντα θα ταχτοποιηθούν, όταν επιλέξεις ελεύθερα να υπηρετείς τις Αρχές μας. Αλλά χρειάζεται ακόμα πολλή δουλειά. Δεν είσαι ώριμη σ’ αυτό το θέμα, είσαι ακόμα ένα παιδί που χρειάζεται καθοδήγηση. Και η ελεύθερη βούλησή σου σε παρασύρει, δεν πρέπει να την εμπιστεύεσαι.
Παύση.
Ιρένε:
-Πώς τον είπες αυτό το νεαρό; 
Η Σιμόν κοιτάζει αλλού και δεν απαντά.
Ιρένε, ανιχνευτικά:
-Τεχνίτης  είναι;
Σιμόν:
-Πήγαινε στο διάολο!
Η Ιρένε παγώνει για λίγες στιγμές. Μετά ξαναζωντανεύει:
- Τεχνίτης, σίγουρα. Οι τεχνίτες είναι η αδυναμία σου. Πού τον γνώρισες;
Η Σιμόν κοιτάζει αλλού και δεν απαντά.
Ιρένε, ανιχνευτικά και ύπουλα :
-Τον ψάρεψες από κανένα μπαρ;
Η Σιμόν, απότομα:
-Δεν πάω σε μπαρ.
Ιρένε: 
-Πόσων χρονών είναι;
Η Σιμόν δεν απαντά.
Ιρένε:
-Είκοσι; Εικοσιπέντε; Τριάντα;
Σιμόν:
-Τριάντα.
Μεσολαβεί  σιωπή. Η Ιρένε κοιτάζει τη Σιμόν επίμονα. Η Σιμόν κοιτάζει αλλού.
Σιμόν:
-Τώρα είναι τριάντα. Τότε ήταν εικοσιοχτώ.
Ιρένε, προσπαθώντας να συγκρατήσει την οργή της:
-Τόσο νεαρός!  Τόσο πολύ νεαρός! Γιος σου δηλαδή.
Η Σιμόν γυρίζει ανήσυχη προς το μέρος του Ερνέστου που στέκεται παγωμένος.
-Ερνέστο, έλα εδώ!
Αυτός ξεπαγώνει και πλησιάζει.
Σιμόν:
-Στάσου κοντά μου.
Ο Ερνέστος κοιτάζει την Ιρένε, μετά τη Σιμόν.
-Τι έγινε πάλι;
Ιρένε, στον Ερνέστο με ύφος θριάμβου:
-Τεχνίτης, ετών εικοσιοχτώ. Η Σιμόν τον ορέγεται για το κρεβάτι της.
Σιμόν:
-Ερνέστο,  πες της.
Ο Ερνέστος αφήνει ένα αναστεναγμό και κάθεται στην πολυθρόνα. Ακουμπά το βιβλίο που κρατά στο τραπέζι:
-Απλή διασκέδαση, Ιρένε. Δεν είναι και τόσο τρομερό. Το κάνουν πολλές γυναίκες σήμερα.
Γυρνά στη Σιμόν:
-Εικοσιοχτώ;
Σιμόν:
-Τότε. Τώρα  είναι τριάντα.
Ερνέστος:
-Και σε θέλει;
Σιμόν:
-Ναι. Δηλαδή, δεν ξέρω, υποθέτω. Έχουν περάσει και δυο χρόνια από τότε.
Η Ιρένε διακόπτει:
-Δεν είναι αυτό το ζητούμενο, Ερνέστο.  Και μόνο που το σκέφτεται, παρανομεί. Η κατάσταση πάει να βγει εκτός ελέγχου κι εγώ αυτό δεν θα το επιτρέψω. Η Σιμόν πρέπει να μάθει να υπακούει.
Ο Ερνέστος στη Σιμόν:
-Γιατί ασχολείσαι, καλή μου, μαζί του; Είναι απώλεια χρόνου και αξιοπρέπειας...Και τι ακριβώς δουλειά κάνει αυτός ο τεχνίτης;
Η Σιμόν δεν απαντά.
Ιρένε:
-Απάντησε, Σιμόν. Ή μήπως ντρέπεσαι;
Σιμόν:
-Είναι ψυκτικός.
Η Ιρένε αφήνει ένα χλευαστικό γέλιο.
Ερνέστος:
-Ψυκτικός;  Δηλαδή;
Σιμόν:
-Ασχολείται με τα κλιματιστικά. Έτσι λέγονται αυτοί, ψυκτικοί. Έτσι νομίζω.
Ερνέστος:
-Είναι αυτός που μας  εγκατέστησε το κλιματιστικό;
Σιμόν:
-Ναι.
Ερνέστος:
-Ένας ξανθός νεαρός με μπλε ξεπλυμένα μάτια που έλεγε πως του αρέσει το κυνήγι;
Σιμόν:
-Ναι, αυτός.
Ο Ερνέστος μένει σκεφτικός. Η Ιρένε έχει καρφώσει το βλέμμα της πάνω στη Σιμόν και τον Ερνέστο.
Ιρένε:
-Έχει έρθει κι άλλες φορές  εδώ. Δεν το θυμάσαι, Ερνέστο;
Ιρένε, στη Σιμόν:
-Τι έγινε μεταξύ σας; Δεν θα μας το πεις αυτό κάποτε;
Σιμόν:
-Δεν σας αφορά.
Ιρένε:
-Κι όμως μας αφορά. Είσαι ανεύθυνη εσύ. Τι έκανες μαζί του; Τι είπατε; Σ’ ακούμπησε μήπως;
Η Σιμόν γελά κάπως χυδαία.
Ιρένε:
-Σ’ ακούμπησε, έτσι δεν είναι;
Η Σιμόν δεν απαντά.
Σηκώνεται και βγαίνει από το σαλόνι.
Ιρένε:
-Λοιπόν, Ερνέστο, έχω δίκιο ή δεν έχω;
 Ερνέστος, ενοχλημένος:
-Μ’ έχετε ζαλίσει με τις κόντρες σας. Και τέλος πάντων υπάρχουν κι άλλα πράγματα στον κόσμο εκτός από τις  Αρχές σου. Αν η Σιμόν θέλει να παίζει με τους άντρες, άστην να παίζει. Δεν χάλασε ο κόσμος. Στο βάθος ξέρεις πως είναι ακίνδυνη. Παίζει λίγο και μετά βαριέται. Τον περισσότερο καιρό είναι φρόνιμη.
Ιρένε:
-Είναι ανήθικη μέχρι το κόκαλο.
Ερνέστος:
-Ανοησίες. Είναι μοντέρνα γυναίκα.
Ιρένε:
- Τίποτα δεν είναι. Αν την αφήναμε χωρίς χαλινάρι, τώρα δεν ξέρω κι εγώ σε ποια καταγώγια θα κυλιόταν. Πενήντα χρονών γυναίκα και έκφυλη. Και μ’ ένα γάμο στην πλάτη της, σκέτο όνειδος.
Ερνέστος, αυστηρά:
-Ιρένε, ως εδώ!
Ιρένε, δεν του δίνει σημασία:
-Μ’ ένα εξευτελισμένο γάμο. Και δεν κατηγορώ τον πρώην, αυτός ήταν ό,τι ήταν. Αλλά γιατί  διάλεξε ειδικά αυτόν; Απ’ όλους τους άνδρες του κόσμου, γιατί πήγε και διάλεξε αυτόν;
Ερνέστος:
-Σταμάτα, Ιρένε!
Ιρένε, απαξιωτικά:
-Αλλά φυσικά! Μόνο ένας τέτοιος της άξιζε!
Ερνέστος, εκνευρισμένος:
-Πάψε, επιτέλους! Έχουμε συμφωνήσει να μη μιλάμε γι αυτό.


























Δεν υπάρχουν σχόλια: