Δυστυχισμένος

Είναι δυστυχισμένος, αλλά όχι τόσο, ώστε να βγει και να το φωνάξει. Δυστυχισμένος, αλλά όχι τόσο, όσο ήταν στο παρελθόν. Δυστυχισμένος, αλλά όχι τόσο, όσο πολλοί άλλοι συνάνθρωποί του. Δυστυχισμένος, αλλά όχι τόσο, όσο θα ήταν δυνατόν να είναι.

Είναι δυστυχισμένος σε μια χρόνια δυστυχία, ώστε να μην το καταλαβαίνει πια πολύ. Ώστε να τη νιώθει σαν μια φυσική κατάσταση. Να ζει λίγο πολύ κανονικά, να κάνει τις δουλειές του, να μιλά με τους άλλους, να ταχτοποιεί τις εκκρεμότητές του. Έχει τόσο εξοικειωθεί με τη δυστυχία του, ώστε πολύ συχνά δεν την προσέχει.

Αν όμως παραξεχαστεί, αν το παρακάνει δηλαδή και την αγνοήσει επιδεικτικά, τότε η δυστυχία του θυμώνει. Του ρίχνει μερικά δυνατά χαστούκια κι αυτός συνέρχεται αμέσως. «Και μην ξεχνάς», του λέει, «ότι ανήκεις στους υποτακτικούς μου». «Βεβαίως», απαντά αυτός με ταπεινότητα.

Ύστερα βγαίνει να πετάξει τα σκουπίδια, να ψωνίσει, να χαζέψει τους άλλους ανθρώπους. Είναι δυστυχισμένος, αλλά δεν υποφέρει, νιώθει σχετικά καλά. Δεν γνωρίζει εξ άλλου και καμιά άλλη κατάσταση.