Οι γεωμέτρες ιερείς

Είμαστε οι υπηρέτες των θεών.
Η κάστα μας χάνεται στα βάθη των γενεών και κανείς δεν ξέρει ποιος ήταν ο πρώτος μας πρόγονος, αυτός που πήρε από τους Ουρανούς το δικαίωμα να δικάζει. Τη λεπτομέρεια αυτή δεν την ξέρει ο λαός. Παντού σ’ όλη τη χώρα, σ’ όλες τις πολιτείες μας είναι στημένα τα αγάλματα ενός μυθικού προγόνου που  λατρεύουμε. Είναι ο Δίκαιος Γεωμέτρης, ο συμπότης των θεών, ο σύντροφος στις ευωχίες τους και ο ιερός μεσολαβητής ανάμεσα σε κείνους και σε μας.


Όπως όλοι οι πιστοί υπηρέτες, είμαστε κι εμείς ταπεινοί και αδιάφθοροι. Στο λαό μπορεί να φαντάζουμε αλαζονικοί, επίφοβοι άρχοντες και απρόσιτοι, επειδή κατέχουμε την εξουσία της ζωής και του θανάτου. Αλλά δεν είναι καθόλου έτσι. Στις μυστικές συνεδριάσεις μας βγάζουμε αυτή τη μάσκα της υπεροψίας και μεταξύ μας είμαστε σεμνοί και συχνά θλιμμένοι. Έχουμε έργο βαρύ και δύσκολο να επιτελέσουμε.

Φυσικά δεν υπηρετούμε τους ανθρώπους. Είναι κι αυτό ένα αναγκαίο ψέμα για να διατηρούμε την κοινωνική ευταξία. Αν ο κόσμος γνώριζε ότι είμαστε περισσότερο Γεωμέτρες παρά Δικαστές, αν υποπτευόταν ότι αυτό που κάνουμε είναι άσκηση γεωμετρίας και όχι απόδοση δικαιοσύνης, όπως την εννοούν αυτοί, τότε ίσως να είχαμε ανατροπές και ταραχές. Κανείς δεν θέλει κάτι τέτοιο. Και πολύ περισσότερο δεν το θέλουν οι θεοί.

Ανήκουμε στη μεγάλη κάστα των ιερέων, αλλά  αντίθετα από τους άλλους ιερείς, δεν κατοικούμε σε ναούς. Έδρα μας είναι ο Οίκος του Δικαστή. Εκεί ολοκληρώνουμε  το θείο έργο που απορρέει από την Υπέρτατη Εξουσία και φανερώνεται στη γη ημιτελές: συμπληρώνουμε το Ιερό Ημικύκλιο και σχηματίζουμε τον Τέλειο Κύκλο, το αγαπημένο σχήμα των θεών.

Όταν έρχεται η ώρα του καθήκοντος, το Ιερό Ημικύκλιο έχει ήδη εμφανιστεί στον κόσμο των ορατών και περιμένει την ολοκλήρωσή του. Πρέπει τότε εμείς να χρησιμοποιήσουμε όλη τη σοφία μας, όλη την αρετή και τη γνώση μας για να βρούμε το σωστό μήκος της ακτίνας που θα μας δώσει τον Τέλειο Κύκλο. Δεν είναι εύκολη δουλειά. Πολλές φορές από απροσεξία, από αμέλεια ή από απειρία κάνουμε λάθος και η ακτίνα βγαίνει λίγο μικρότερη ή λίγο μεγαλύτερη από τη σωστή. Ο κύκλος που προκύπτει  είναι παραμορφωμένος κι εμείς έχουμε αποτύχει στην αποστολή μας. Τότε πρέπει να παραιτηθούμε. Οι θεοί δεν μας συγχωρούν τέτοια λάθη ουσίας.

Κάτι που επίσης αγνοεί ο λαός είναι πως ο ένοχος είναι ο φορέας της θείας θέλησης, αυτός που έφερε το Ιερό Ημικύκλιο στον κόσμο μας. Ούτε κι ο ίδιος  το γνωρίζει βέβαια  αυτό κι εμείς δεν αποκαλύπτουμε σε κανέναν αυτή τη λεπτομέρεια. Επειδή ο ένοχος, μέσω του οποίου εκδηλώθηκε η θεία βούληση, επιλέχθηκε τυχαία από τους θεούς, δεν έχει τις ίδιες ικανότητες μ’ εμάς. Είναι ένας άνθρωπος αμαθής και ανίδεος κι αν γνώριζε την αλήθεια, εύκολα θα γλιστρούσε στην οίηση και την υπεροψία.

Κι έπειτα πώς θα χαλιναγωγούσαμε ένα λαό που θα έβλεπε στο πρόσωπο του ενόχου την εκδήλωση της θείας θέλησης; Μπορεί αντί για τιμωρία να ζητούσαν τη θεοποίησή του. Αλλά δεν γίνονται αυτά τα πράγματα, δεν μπορεί ο κόσμος μας να γεμίσει από μικρούς, θνητούς θεούς.

Τα επίσημα όργανα των θεών είμαστε μόνο εμείς. Εμείς  μεταβάλλουμε το θύτη σε θύμα και ολοκληρώνουμε το Ιερό Ημικύκλιο. Επειδή θύτης και θύμα αποτελούν μια ενότητα, ένα αδιαίρετο Όλον που είναι η πλήρης έκφραση της θείας θέλησης σε μια από τις γήινες μορφές της. Συνεργαζόμαστε επομένως μόνο εμείς με τους θεούς και πραγματοποιούμε τη θεία θέληση.

Πολλές φορές, καθώς ολοκληρώνουμε τον Τέλειο Κύκλο, νιώθουμε δυσάρεστα. Οι κραυγές του θύτη που έχουμε μεταβάλει σε θύμα και η χαρά του θύματος που μέσω ημών έχει μεταβληθεί σε θύτη μάς ταράζουν. Επειδή είμαστε κι εμείς άνθρωποι, ατελή δηλαδή πλάσματα, με αδυναμίες. Με αίσθηση λόγου χάριν του πόνου και της στέρησης, με αισθήματα παραπλανητικά, όπως ο οίκτος και το έλεος. Όλα αυτά δυσκολεύουν το ιερό μας έργο, την άσκηση της θείας Γεωμετρίας.

Γνωρίζουμε όμως ότι οι θεοί μέσα στην τελειότητά τους δεν έχουν τέτοια συναισθήματα. Συχνά παρατηρούμε με κρυφή ενοχή τους απλούς ανθρώπους του λαού που αυθόρμητοι και αδαείς, καθώς είναι, ξεσπούν σε αλαλαγμούς χαράς, όταν σχηματίζουμε τον Τέλειο Κύκλο. Αυτή ακριβώς η έκφραση της ασυγκράτητης χαράς τους  είναι η απόδειξη ότι ενεργούμε σύμφωνα με τη θεία θέληση. Ωστόσο, όταν παρατηρούμε τέτοιες εκδηλώσεις, αναρωτιόμαστε μήπως δεν είμαστε εμείς οι εκλεκτοί των θεών αλλά εκείνοι.

Οπωσδήποτε δεν δείχνουμε δημόσια τα συναισθήματά μας. Μένουμε απρόσωποι και απαθείς. Κύριο μέλημά μας είναι να εκτελέσουμε με ακρίβεια την αποστολή μας. Ποτέ δεν πρέπει ο θύτης που έχουμε μεταβάλει σε θύμα, να λάβει τιμωρία ελαφρότερη ή βαρύτερη από αυτήν που του αναλογεί. Ο κύκλος πρέπει να κλείσει με την ίδια ακριβώς ακτίνα. Ποτέ μεγαλύτερη, ποτέ μικρότερη. Είναι μια άσκηση αόρατης γεωμετρίας που τη μαθαίνουμε σιγά-σιγά με την πείρα.

Εμείς λοιπόν οι αντιπρόσωποι της θείας Γεωμετρίας επί της γης, εμείς οι Γεωμέτρες Ιερείς πραγματοποιούμε τη θεία θέληση. Παντού όπου αυτή φανερώνεται ως Ιερό Ημικύκλιο, σπεύδουμε να την ολοκληρώσουμε. Έτσι συγκρατούμε την αρμονία του κόσμου μας και ικανοποιούμε τους θεούς.

Ο λαός δεν έχει ιδέα από όλα αυτά. Πιστεύει πως οι μαστιγώσεις, τα πυρωμένα σίδερα, οι ακρωτηριασμοί και οι εκτελέσεις των ενόχων ξορκίζουν το κακό. Δεν μπορεί να συλλάβει την αλήθεια: ότι δηλαδή το κακό πρέπει να διπλασιαστεί για να ολοκληρωθεί το Ιερό Ημικύκλιο που άνοιξαν οι θεοί στον κόσμο μας. Κι εμείς δεν μπορούμε να αποκαλύψουμε στους αμύητους αυτή τη φοβερή αλήθεια.

Είναι πολλά χρόνια τώρα που υπηρετώ τους θεούς ως Γεωμέτρης Ιερέας. Έχω κλείσει αμέτρητα Ιερά Ημικύκλια και έχω δει τον Τέλειο Κύκλο να θριαμβεύει πάνω σε θύματα και θύτες. Οι θεοί πρέπει να είναι ικανοποιημένοι από τις υπηρεσίες μου, δεν τους δυσαρέστησα ποτέ.

 Τα βράδια, πριν πέσω για ύπνο, προσεύχομαι πολλή ώρα μπροστά στα πήλινα αγαλματάκια των θεών που έχω στο σπίτι μου. Τους παρακαλώ να μου δίνουν φώτιση, καθαρό μυαλό και ψυχραιμία για να βρίσκω πάντα το σωστό μήκος της ακτίνας. Παρακαλώ ακόμη το μυθικό μου πρόγονο, το Δίκαιο Γεωμέτρη, να με οπλίζει με υπομονή και αντοχή, να μην υποχωρώ στον οίκτο και το έλεος, αυτά τα απαγορευμένα συναισθήματα που αλλοιώνουν το μήκος της ακτίνας.

Όμως όπως όλοι οι ιερείς της κάστας μου είμαι κι εγώ ένας άνθρωπος μελαγχολικός και τις νύχτες δυσκολεύομαι να κοιμηθώ. Στ’ αυτιά μου αντηχούν μέρα νύχτα οι κραυγές των ενόχων που έφεραν στον κόσμο μας το Ιερό Ημικύκλιο. Κάποιες φορές βλέποντας το αποτρόπαιο θέαμα της ολοκλήρωσης του Τέλειου Κύκλου, μπαίνω στον πειρασμό  να πάω κοντά τους, να ψιθυρίσω μυστικά στο αυτί τους την αλήθεια, ότι φέρουν μέσα τους τη θεία θέληση και είναι γι αυτό οι αγαπημένοι των θεών. Όμως κάτι τέτοιο θα ήταν προδοσία για την κάστα μου. Έπειτα, κι αν ακόμα ο ένοχος μάθαινε την αλήθεια, σε τι θα ωφελούσε αυτό; Θα πέθαινε άραγε με λιγότερη οδύνη; Το χέρι ή το μάτι που θα έχανε, θα το έχανε με χαρά; Η φωτιά που θα έκαιγε τη σάρκα του θα τον πονούσε λιγότερο; Αναρωτιέμαι τι είδους εύνοια των θεών είναι αυτή. Μερικές φορές δεν μπορώ να την καταλάβω.

Κάτι τέτοια σκέφτομαι τις νύχτες και δεν με παίρνει ο ύπνος.

Τώρα στα ογδόντα χρόνια μου, όταν καμιά φορά προσεύχομαι, ξεφεύγουν και μπερδεύονται στη γλώσσα μου παράξενα λόγια και δεν ξέρω αν στους θεούς αρέσουν αυτά που τους ρωτώ. Γιατί  μάς στέλνουν άραγε συνέχεια Ιερά Ημικύκλια και τι  ευχαρίστηση  παίρνουν  κάθε φορά που εμείς φτιάχνουμε τον Τέλειο Κύκλο κάτω από το άγρυπνό τους βλέμμα; Νιώθω ασεβής μ’ αυτές τις ερωτήσεις μου και η μελαγχολία μου αυξάνεται.

Αυξάνεται και η ανησυχία μου.
Περίεργες ειδήσεις φτάνουν τον τελευταίο καιρό στη χώρα για κάποιον που περιπλανιέται στα μέρη γύρω από τον Ιορδάνη. Μιλά αλλόκοτα και φαίνεται πως ξέρει πράγματα που είναι ανεπίτρεπτα για ένα απλό θνητό.

«Θα έρθουν μέρες τρομερές», μας είπε κάποτε πριν χρόνια ο Αρχιερέας μας. «Ο λαός θα λατρέψει άλλους θεούς παράξενους και οι δικοί μας θα λησμονηθούν. Οι Γεωμέτρες Ιερείς θα παραδοθούν στα απαγορευμένα συναισθήματά τους και ο Τέλειος Κύκλος θα παραμορφωθεί, η αρμονία του κόσμου μας θα διασαλευθεί. Μακάρι να μη ζήσουμε ως τότε και να μην το δούμε».

Τώρα στα ογδόντα χρόνια μου που είμαι πια Αρχιερέας εγώ, μου φαίνεται πως έφτασαν αυτές οι τρομερές ημέρες.

Γυρίζει εκείνος στις πολιτείες εκεί κάτω στον Ιορδάνη ποταμό και λέει πράγματα ανήκουστα και βλάσφημα. Λέει πως πρέπει να αντικαταστήσουμε τον Κύκλο με τη Σφαίρα, πως αυτή είναι το ίδιο το σώμα των θεών και πως αυτή τα περιέχει όλα, κύκλους και ημικύκλια και κάθε σχήμα γεωμετρικό. Λέει πως η Σφαίρα μεγαλώνει κάθε φορά που εμείς αντί να τιμωρούμε τους ενόχους, τους δίνουμε συχώρεση. Και κάποτε, έτσι ισχυρίζεται, η Σφαίρα θα τα περιλάβει όλα, όλον τον κόσμο των ορατών και των αοράτων και όλη την ανθρωπότητα μαζί.

Κάλεσα χθες σε συμβούλιο τους Γεωμέτρες Ιερείς της χώρας μου. Ήμασταν όλοι πολύ θορυβημένοι. Ποιος είναι αυτός ο άγνωστος που ξέρει το μυστικό της κάστας μας; Πώς έμαθε για τον Τέλειο Κύκλο; Και γιατί θέλει τώρα να τον καταστρέψει;

«Πρέπει να σταματήσουμε οπωσδήποτε», τους είπα, « τις φλυαρίες αυτού του ύποπτου αγύρτη. Αν τον πιστέψει ο λαός, ο κόσμος  θα γεμίσει  ημικύκλια. Η θεία  θέληση  θα περιφέρεται ανεκπλήρωτη ανάμεσά μας, εμείς θα ανατραπούμε και οι θεοί μας θα λησμονηθούν».

Όλοι συμφώνησαν με τα λεγόμενά μου.

Πήραμε έπειτα τους διαβήτες μας και υπολογίσαμε το ημικύκλιο που είχε ανοίξει εκείνος ο αιρετικός. Μετρήσαμε προσεχτικά το μήκος της ακτίνας και σχηματίσαμε τον Τέλειο Κύκλο.

Μας βγήκε «Σταύρωση».

Έστειλα αμέσως έναν έμπιστό μου να ενημερώσει τους Γεωμέτρες Ιερείς στα μέρη γύρω από τον Ιορδάνη.

Όμως δεν ξέρω για ποιο λόγο, έχει αλλάξει η διάθεσή μου τώρα τελευταία. Τα βράδια, όταν ξαπλώνω, δεν τυραννιέμαι πια από την αγρυπνία, έρχεται και με παίρνει ένας ύπνος απαλός, με πάει σε μέρη ανεξερεύνητα, εκεί που βασιλεύει η Τέλεια Σφαίρα. Και τα πρωινά που ξυπνώ, κάνω σκέψεις παράξενες και ένοχες.

Ας μου το συχωρέσουν οι θεοί, όμως η Σφαίρα δεν περιέχει άπειρους κύκλους και ημικύκλια;  Δεν είναι λογικότερο να είναι αυτή το τέλειο σχήμα, ένα σώμα που μπορεί να υπάρξει στις τρεις διαστάσεις που ξέρουμε; Κι αν είναι έτσι, δεν θα ξεκουραστούμε επιτέλους κι εμείς, οι Γεωμέτρες Ιερείς, δεν θα αναπαυθεί επί τέλους η ακοή μας από τις γοερές και άναρθρες κραυγές, δεν θα ησυχάσει λίγο η ταραγμένη μας ψυχή που τη βαραίνουν τα απαγορευμένα συναισθήματα;

Ας μου το συχωρέσουν οι θεοί, όμως τώρα τελευταία δεν είμαι πια τόσο θλιμμένος, όσο άλλοτε.

Το διήγημα δημοσιεύεται στο λογοτεχνικό ιστοχώρο ONE:STORY

http://www.onestory.gr/post/15792006529

Και:
http://www.facebook.com/johnnie.society

https://twitter.com/#!/GiannisFarsaris