Πώς θα επικοινωνήσουμε τότε με τους άλλους που μας διαπερνούν και μας φωνάζουν και δεν παίρνουμε είδηση ;
Φοβερό, όταν κάνουμε τις αμαρτίες μας, αυτοί μας βλέπουν. Κι εμείς νομίζαμε, οι τρισδιάστατοι, πως είμαστε μονάχοι. Αδύνατον είναι λοιπόν να απομονωθούμε, να κλείσουμε τις πόρτες και να επιδοθούμε στις μυστικές μας απολαύσεις.
Μας παρατηρούν.
Μπορεί και να στεκόμαστε ψηλά, σε μια εξέδρα, ας πούμε, και γύρω γύρω αυτοί τρώγοντας τσιπς, πίνοντας κόκα κόλα να διασκεδάζουν βλέποντας τους παραλογισμούς μας.
Πώς να βγάλω τώρα τα ρούχα μου και να παίξω με τους καθρέφτες ;
Νιώθω κάθε φορά πως όλοι αυτοί είναι από κάτω και γιουχάρουν.
Μου καταστρέψανε οι πολυδιάστατοι την ιερή μου μοναξιά.
Το μόνο που μου μένει πλέον είναι να συμμορφωθώ, να κάνω το σοβαρό και όταν είμαι ολομόναχος.
6 σχόλια:
Ποτέ δεν είμαστε ολομόναχοι, Καίτη μου.
Μετά ή άνευ πολυδιάστατων άλλων.
Για την ακρίβεια και τη λέξη "μοναξιά" κατ' επίφασιν τη χρησιμοποιούμε.
Ιδέα μας είναι.
Για παράδειγμα, ακόμα κι αν δεν σχολιάσει τώρα κανένας την ανάρτηση σου, αυτό σημαίνει ότι είσαι μόνη σου;
Ότι δε σε διαβάζει κανένας, δεν σε έχει εντοπίσει κανένας, δεν έχει κανένας γνώση του σήματος που εκπέμπεις, δεν ανταποκρίνεται κανένας στην πρόσκληση;
Κι από την άλλη, με πόσους μαζί (αθέατους κι απρόσκλητους) παρέα διαμορφώνεται κι η πιο ασήμαντη κι ελάχιστη προσωπική επιλογή μας;
Στην πραγματικότητα μάλλον είμαστε καταδικασμένοι στις τρεις διαστάσεις μας και στις χίλιες δεκατρείς άγνοιες μας.
... - Να το εκλάβωμε ως εγερτήριο σάλπισμα... ή σαν απόγνωσης λανθάνουσας; Ναί, φοβερό θά ’ταν! Ή -μήπως- όχι; Αν ήμασταν στις τρείς διαστάσεις, δεν θα γερνούσαμε. Όμως γερνάμε... (με την τέταρτη τέτοια). Έτσι χρωστούμε -στον εαυτό μας- να μη ν πάμε χαμένοι, αδίκως. «Αλίμονο σ’ εκείνους που αφήνονται έρμαια στις διαθέσεις των άλλων»... και δη τις πονηρές, τις «εκμεταλλεύτρες». Αν και κάποιοι μοιάζουν σα’ να τό ’χουν ανάγκη. Δεν το λέν’ έτσι, μ’ αλλιώς. Όμως, δεν είναι οι άλλοι μόνο. Είναι κι’ ο άλλος μας ο εαυτός. Αυτός κι’ αν είναι πρόβλημα. Αυτόν πώς να ταυτίσωμε μαζί μας και να συμπορευτούμε, δίχως βάσανα. Κι’ είναι σαδιστής ο άτιμος. Μα δίχως ακόλουθο μαζοχιστή, τί -άραγε- θα μπορούσε να κάνει; Τίποτε -σχεδόν- απολύτως!
-:-
Ο υπέρτατος Δημιουργός, που μας θεωρεί, δεν είναι άλλος. Είμαστε εμείς! Εκείνος δεν περιεργεί ούτε γιουχάρει, σαν τον ’δείς. Μόνο ελεεί μ’ αγάπη, φίλων & συντρόφων ή/και με καρτερία αν χρειαστεί. Μ’ αν τον ’δείς, δεν έχεις ποτέ μοναξιά και δεν θα χρειαστείς την τελευταία. Η συμμόρφωση που βασανίζει δεν έχει ευλογία, όπως δεν έχει και η παραίτηση. Κανένας δειλός δεν έχει καλά τελειώματα. Ο «Λόγος» προϋπάρχει κι’ αν καλλιεργείται... καλλιεργεί μεστή ζωή
Υγ.: Χρόνια Καλά Καίτη!
AKG, καλά τα λες, όμως εγώ θέλω την ιερή μου μοναξιά. Αν νιώσω ότι την έχω χάσει, θα διαλυθεί το σύστημά μου. Κάποιες στιγμές πρέπει να είμαστε εντελώς μόνοι, μας είναι απαραίτητο. Και με αυτή την οθόνη του υπολογιστή μπροστά μας, δεν ξέρω, αν είμαι μόνη ή αν με βλέπουν άλλοι χίλιοι δεκατρείς.
Μιχάλη, και ο Θεός μερικές φορές θέλει να μένει μόνος. Κι εμείς μερικές φορές το ίδιο. Θα θέλαμε τότε το μάτι του Θεού να μη μας παρατηρεί.
Λοιπόν Καίτη.
Είμαστε τρισδιάστατοι.
Το Σύμπαν όμως είναι τουλάχιστον 12-διάστατο (σύμφωνα με τις διάφορες Θεωρίες Χορδών της Φυσικής).
Δες την εξής αντιστοιχία.
Φαντάσου ότι υπήρχαν δισδιάστατα όντα (που είχαν μόνον επιφάνεια κι όχι ύψος).
Οι δισδιάστατοι λοιπόν όσους και φράχτες να έβαζαν στην επιφάνεια (δηλ. στις δύο διαστάσεις) που ζούσαν δεν θα μπορούσαν να αποτρέψουν ένα τρισδιάστατο ον (π.χ. έναν άνθρωπο να τους δει.
Έτσι και εμάς. Κάθε ον που έχει πάνω από τρεις διαστάσεις μπορεί να μας δει όπως εμείς βλέπουμε την οθόνη του κινηματογράφου. Εμείς βέβαια αδυνατούμε να δούμε όντα με περισσότερες διαστάσεις των τριών.
Αλλά χωρίς να φύγουμε από τον δικό μας τρισδιάστατο Κόσμο, οι δορυφόροι (που είναι πια χιλιάδες γύρω από την Γη) μπορούν να δουν ακόμα και μέσα στην κρεββατοκάμαρά μας.
Αλλά που είναι το πρόβλημα.
Έχουμε την μεγαλύτερη ασπίδα. Την ασημαντότητα και την ανωνυμία.
Ποιός νοιάζεται να παρακολουθήσει ή να δει τι κάνει ένας ασήμαντος ανώνυμος??????
Ούτε ο ίδιος ο Θεός.
Λοιπόν μην σκας. Ενώ χιλιάδες μπορούν να σε δουν, στην πράξη, "κανείς δεν σε βλέπει".
lonnKorr,συμφωνώ απολύτως μαζί σου. Όσο είμαστε μικροί και ασήμαντοι, έχουμε την ησυχία μας. Πάντως η δυνατότητα να μας βλέπουν, όποτε θέλουν, υπάρχει. Καλού κακού ας είμαστε σοβαροί και μετρημένοι ακόμα και μέσα στα σπίτια μας!
Δημοσίευση σχολίου