Πόσο αγαπούν οι Ινδοί και οι Κινέζοι τα κοριτσάκια τους;

Σε κάποια μέρη του κόσμου το να ανήκει ένας άνθρωπος στο θηλυκό γένος, είναι, φαίνεται,  πολύ επικίνδυνη υπόθεση.

 Όσο ακόμα βρίσκεται σε κατάσταση εμβρύου, μπορεί να τον απομακρύνουν από τη μήτρα που τον τρέφει. Μπορεί να τον θανατώσουν ευθύς μετά τη γέννησή του. Μπορεί να τον εγκαταλείψουν ή να τον παραδώσουν στο ορφανοτροφείο ως δήθεν ορφανό. Μπορεί να μην τον δηλώσουν ποτέ στις αρχές κι έτσι να θεωρείται ανύπαρκτος. Κι όλα αυτά θα τα πάθει , επειδή γεννήθηκε με «λάθος» φύλο κι εκείνοι που τον γέννησαν, δεν τον θέλουν.

  Χιλιάδες θηλυκά βρέφη δολοφονούνται στην Ινδία κάθε χρόνο. Πρόκειται για εγκλήματα που κανείς ποτέ δεν καταγγέλλει και όλοι τα αντιμετωπίζουν με την ανάλογη κατανόηση και τη σιωπή. Από την άλλη, οι αμβλώσεις είναι επιλεκτικές και φυσικά επιλέγονται να ζήσουν τα αρσενικά έμβρυα.  Αν παρ’ όλα αυτά το θηλυκό έμβρυο καταφέρει να ξεφύγει τη μοίρα του, όσο κυοφορείται, δεν είναι σίγουρο ότι θα την αποφύγει και μετά τη γέννησή του. Οι παιδοκτονίες, στις αγροτικές περιοχές ιδίως, είναι κάτι πολύ συνηθισμένο. Εκεί,  αν το μωρό που γεννιέται, έχει την ατυχία να είναι κοριτσάκι, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα ζήσει.

 Προ ημερών μια Ινδή  που γέννησε σε νοσοκομείο της Βομβάης δίδυμα, ένα αγόρι κι ένα κορίτσι, έκανε την επιλογή της και αποφάσισε να κρατήσει το αγόρι. Το κοριτσάκι το πήρε στην αγκαλιά της, πήγε στο μπάνιο που βρισκόταν στον πρώτο όροφο, το πέταξε από το παράθυρο και κατόπιν δήλωσε ότι κάποιοι της το έκλεψαν. Το μωρό βρέθηκε νεκρό μετά το σοβαρό τραυματισμό του στο κεφάλι κατά την πτώση του.

Αυτό που δεν υπολόγισε η ινδή μητέρα, ήταν οι κάμερες ασφαλείας του νοσοκομείου που την κατέγραψαν να μπαίνει στο μπάνιο με το μωρό και σε λίγο να βγαίνει με άδεια χέρια.

 Η ζωή είναι δύσκολη στην Ινδία, μια χώρα ανδροκρατούμενη και  πολύ δεμένη με τις παραδόσεις της. Οι γονείς εκεί δεν θέλουν τα κορίτσια, γιατί, για να τα παντρέψουν, πρέπει να τους  δώσουν  σημαντική προίκα  και  αυτό δεν είναι εύκολο σε μια φτωχή χώρα. Από την άλλη η γυναίκα είναι παθητικό στην οικογένεια, εφόσον σχεδόν πάντα εργάζεται μόνο ο άνδρας, ενώ εκείνη κάθεται στο σπίτι. Έτσι η γέννηση ενός κοριτσιού είναι κάτι σαν συμφορά για τους γονείς.

 Τα ίδια πάνω κάτω συμβαίνουν και στην Κίνα.

Εκεί, με την πολιτική του ενός παιδιού ανά οικογένεια, οι γονείς επιλέγουν το μοναχοπαίδι τους να είναι αγόρι. Με την επιλεκτική άμβλωση απορρίπτουν το  έμβρυο, αν είναι γένους θηλυκού. Τα κοριτσάκια, αν έρθουν τελικά σ’ αυτό τον κόσμο, περνάνε πολύ δύσκολα. Οι γονείς τους αποφεύγουν να τα δηλώσουν στις αρχές, για να έχουν μια ακόμα ευκαιρία να κάνουν δεύτερο παιδί. Τα αδήλωτα κορίτσια δεν μπορούν να πάνε σχολείο, δεν έχουν δικαίωμα ιατρικής περίθαλψης και δεν έχουν πρόσβαση σε καμιά  κρατική υπηρεσία. Αλλά κι αν ακόμα δηλωθούν στις αρχές, οι γονείς τους τα παραμελούν και δεν τα πηγαίνουν στα ιατρικά κέντρα, όταν  αρρωσταίνουν –ελπίζοντας ίσως να έχουν μια δεύτερη ευκαιρία, αν αυτά υποκύψουν στην αρρώστια τους. Στα κινέζικα ορφανοτροφεία το 95% των ορφανών παιδιών είναι κορίτσια. Στην πραγματικότητα οι γονείς τους ζουν, απλώς τα έχουν εγκαταλείψει. Ένα εκατομμύριο κοριτσάκια έχουν κάθε χρόνο αυτή την τύχη ή μάλλον αυτή την ατυχία, γιατί δεν γεννήθηκαν με το επιθυμητό φύλο. Στα κινέζικα ορφανοτροφεία οι συνθήκες είναι άθλιες, αλλά τι πειράζει; Κανείς δεν νοιάζεται για τα θηλυκά μωρά.

 Η αναλογία ανδρών και γυναικών σ’ αυτές τις δύο χώρες  έχει ήδη διαταραχθεί και υπολογίζεται ότι το 2020  το πλεόνασμα των ανδρών στην Ινδία θα είναι 31 εκατομμύρια και στην Κίνα 28 εκατομμύρια.

 Αυτό ωστόσο ελάχιστα απασχολεί τον ινδό ή τον κινέζο γονιό που δεν θέλει θηλυκούς απογόνους στο σπίτι του.  Και όταν βλέπουμε την ίδια τη μητέρα να δολοφονεί το κοριτσάκι της και να κρατά για τις ανάγκες του σπιτιού το αγοράκι, τότε καταλαβαίνουμε ότι η διάβρωση σ’ αυτές τις διαστρεβλωμένες κοινωνίες είναι πολύ μεγάλη.

 http://www.elmundo.es/elmundo/2010/10/27/internacional/1288167291.html