Αρμενία

 

Καίω το σπίτι μου,

του έβαλα φωτιά.

Το βλέπω να το τρώνε οι φλόγες

και πονά η καρδιά μου.

 

Θα φύγουμε, καρδιά μου,

κι αλλού, σε άλλα μέρη

θα στήσουμε καινούργιο σπιτικό.

Αλλ΄όμως δεν θα αφήσουμε

χέρι να αγγίξει βέβηλο

ό,τι αγαπήσαμε,

τα αποκαΐδια μας θα βρει ο ξένος,

όταν στον τόπο μας θα φτάσει,

και τις ψυχές μας που αποκομμένες

θα φτερουγίζουν από πάνω του.

Αυτές εδώ θα μείνουνε για πάντα.

 

Πρόσφυγες οι ψυχές

δεν γίνονται, καρδιά μου.