"Είναι καλά εδώ"

Είναι καλά εδώ,

κυρίως επειδή δεν έχει μέλλον,

κυρίως επειδή

καμιά αγωνία πια δεν έχουμε

να δημιουργήσουμε,

κυρίως επειδή

είμαστε ένα μεγάλο παρελθόν

κατάφορτο

από αναμνήσεις.

Είναι καλά εδώ,

τις νύχτες νιώθουμε ξεκούραστοι,

μια και δεν έχουμε πια τίποτα

να οραματιστούμε

τώρα που εξατμίστηκε το μέλλον

ως περιττή διάσταση του χρόνου

κι ένα τεράστιο παρόν κυριαρχεί

με στόχους βραχυπρόθεσμους

που πρέπει να εκπληρωθούν

μέχρι τη δύση του ηλίου.

Καλά είναι εδώ.

Μόνο που κάπως σαν

αποκεφαλισμένοι περπατούμε, 

αυτόματα 

και χωρίς λόγο.

"Μελαγχολία"

Θα επιτρέψω φέτος στη μελαγχολία μου

να εκδηλωθεί,

θα την αφήσω ελεύθερη να εκφραστεί

με όποιο τρόπο της αρέσει,

έτοιμα έχω τα ποτήρια μου με το φαρμάκι

και  σκέψεις ζοφερές υφαίνω

που όμορφα θα με τυλίξουν

στο σκοτεινό κουκούλι τους,

ο χρόνος θα κυλά στυφός

μέσα σε μιαν ατέλειωτη σιωπή,

μακριά, πολύ μακριά οι άλλοι

κι εγώ στο φοβερό μου κόσμο

με τα επικρεμάμενα μαχαίρια.

Ω, φέτος η μελαγχολία μου

θα δικαιωθεί,

είναι καιρός που την κρατώ φυλακισμένη,

θα της ανοίξω όλες τις πόρτες,

θα τη φουντώσω με τα εύφλεκτα υλικά μου,

σε μια τρανή γιορτή κατάθλιψης 

έχω αποφασίσει να δοθώ.

Όταν οι δρόμοι της Αθήνας δεν είχαν ονόματα

Από την εφημερίδα «Ακρόπολις», 25/1/1884.  Διατηρείται η ορθογραφία:

"Μετ’ άκρας ευχαριστήσεως έμαθον οι κάτοικοι των Αθηνών (...)  την βάπτισιν των αθηναϊκών οδών. Τέλος πάντων θα ηδυνάμεθα τώρα να ερωτώμεν πού είναι η οδός και να οδηγώμεν τους ερωτώντας αντί με το: πήγαινε δεξιά, κατέβα αριστερά, στρέψε προς τα επάνω, σημάδεψε τον Λυκαβηττόν και την Ακρόπολιν και άλλα αοριστότερα και μηδένα νουν έχοντα, ονομάζοντες αυτάς τας οδούς. (...).

"What a wonderful world"

What a wonderful world

Τι όμορφος που είναι αυτός ο κόσμος,

όταν παρατηρείς από ψηλά

λιβάδια ανθισμένα,

δάση πυκνά, ποτάμια βουερά

κι απέραντες γαλάζιες θάλασσες,

όταν δεν φτάνει ως τα αυτιά σου

ο ήχος των βομβών

που καταστρέφουν πολιτείες,

κραυγές ανθρώπων που ψυχορραγούν

διαμελισμένοι,

λυπητερά τραγούδια από παιδιά

που τριγυρνούν στους δρόμους ολομόναχα,

θρήνοι μπροστά σε φέρετρα,

Give peace a chance

αλλ’ όμως,

δώσε επιτέλους μια ευκαιρία στην ειρήνη

για όλους τους κακότυχους

που βρέθηκαν στης συμφοράς το κέντρο,

που τριγυρνούν αλλοπαρμένοι

μες τα ερείπια των σπιτιών τους

ψάχνοντας τους αγαπημένους τους,

δώσε μια ευκαιρία στην ειρήνη,

μήπως κι ο κόσμος τούτος ο απάνθρωπος

γλυκάνει έστω μια στιγμή,

μήπως και γίνει όμορφος,

όπως  τον τραγουδάνε τα τραγούδια μας,

Imagine

γιατί, φαντάσου,

φαντάσου αλήθεια

όλοι εμείς σε κύκλο καθισμένοι

και με κεράκια αναμμένα

να τραγουδάμε ευγενικά,

αισθαντικά τραγούδια συναδέλφωσης,

άκακα αρνιά βελάζοντα

ευτυχισμένα μέσα στο μαντρί,

ενώ τα εκρηκτικά θα μας διαμελίζουν,

όμως αυτό εμάς δε μας φοβίζει,

γενναία, ατρόμητα αρνιά

που τραγουδάμε υμνώντας

το χασάπη μας,

γιατί έχει κατά βάθος καλωσύνη,

ω, αγαθέ χασάπη, κοίτα

με πόσο θάρρος έχουμε σταθεί μπροστά σου,

έλα λοιπόν και σφάξε μας,

εμείς θα σε αγαπάμε έτσι κι αλλιώς,

Always look on the bright side on life

πάντα εμείς θα βλέπουμε

τη φωτεινή πλευρά ετούτης της ζωής,

αγάπη,

ελπίδα,

αισιοδοξία,

με τους αφρούς και τα αίματα στο στόμα

ακόμα εμείς θα τραγουδάμε

τι όμορφος που είναι αυτός ο κόσμος

με τα πολύχρωμα λουλούδια του,

τις μελισσούλες του,

και τα καράβια που διασχίζουν ήρεμα

τα γαλανά πελάγη.

Το ελληνικό τραγούδι στα χρόνια της δικτατορίας 1967-1974

Ήμουν πολύ νέα, όταν επιβλήθηκε η δικτατορία στη χώρα μας και καλά-καλά δεν ήξερα τι ήταν αυτό το πράγμα. Μια και δεν καταλάβαινα ακριβώς τι είχε συμβεί, αυτό που με ενόχλησε περισσότερο ήταν η απαγόρευση να ακούω τα τραγούδια του Θεοδωράκη.

Τα τραγούδια άλλων καλών τραγουδοποιών δεν απαγορεύτηκαν μεν, αλλά όμως σταμάτησαν να ακούγονται  από το ελληνικό ραδιόφωνο - το οποίο, αν είχε κάποια ποιότητα προηγουμένως, την έχασε μετά την επιβολή της χούντας. Οι κρατικοί  ραδιοφωνικοί σταθμοί μετέδιδαν τραγούδια ανώδυνα και κατά κανόνα άνοστα.

Οι γεωμέτρες ιερείς

Είμαστε οι υπηρέτες των θεών.
Η κάστα μας χάνεται στα βάθη των γενεών και κανείς δεν ξέρει ποιος ήταν ο πρώτος μας πρόγονος, αυτός που πήρε από τους Ουρανούς το δικαίωμα να δικάζει. Τη λεπτομέρεια αυτή δεν την ξέρει ο λαός. Παντού σ’ όλη τη χώρα, σ’ όλες τις πολιτείες μας είναι στημένα τα αγάλματα ενός μυθικού προγόνου που  λατρεύουμε. Είναι ο Δίκαιος Γεωμέτρης, ο συμπότης των θεών, ο σύντροφος στις ευωχίες τους και ο ιερός μεσολαβητής ανάμεσα σε κείνους και σε μας.

Αν οι άνθρωποι ήταν αράχνες

Αν οι άνθρωποι ήταν αράχνες, το φλερτ μεταξύ τους θα ήταν λίγο διαφορετικό.

Βέβαια, όπως έχει ορίσει η φύση, το θηλυκό θα καθόταν φρόνιμο και θα ονειρευόταν να φτιάξει την οικογένειά του - αυτό κάνουν όλα τα θηλυκά του κόσμου - και το αρσενικό βράζοντας στις ορμόνες του θα έψαχνε εδώ κι εκεί να βρει κανένα θηλυκό να εκτονωθεί. Όταν θα το έβρισκε, θα το πλησίαζε και θα άρχιζε το φλερτ. Μάλιστα, για να το συγκινήσει, θα έφερνε μαζί του και ένα δωράκι. Πάντα τα θηλυκά γοητεύονται από τους γαλαντόμους υποψήφιους.

"Κατέβηκαν ξανά τα μαύρα σύννεφα..."

Κατέβηκαν ξανά τα μαύρα σύννεφα,

φόβος απλώθηκε στην πολιτεία,

ο Θάνατος καβάλα στο άλογό του

βαρύθυμος περνά

κι οι δρόμοι άδειασαν.

Ακούγονται τα πέταλα του αλόγου του,

όπως χτυπούν τις πλάκες,

ήχος τρομαχτικός,

αναστενάζει Αυτός

και ακονίζει το δρεπάνι του.

Ένας πατέρας τραβάει τα μαλλιά του,

πιο πέρα μια γυναίκα

παραδίνεται χωρίς αντίσταση

κι ένα παιδί ανύποπτο κοιτάζει.

Απόλυτη σιωπή στην πολιτεία,

παράθυρα κλειστά

και τα λουλούδια στα μπαλκόνια

αδιάφορα αναδίνουν

το μεθυστικό τους άρωμα.

Άνοιξη,

σταυρωθείτε οι άνθρωποι.

Αλλαγή φύλου από λάθος διάγνωση

  

Μια μητέρα βουρτσίζει τα μακριά μαλλιά του γιου της. Το αγόρι γυρίζει το κεφάλι του και την κοιτάζει. Με αβέβαιη φωνή τη ρωτά: «Μαμά, θα μ’ αγαπούσες, αν ήμουν αγόρι;»

Κάτι δεν πάει καλά σ’ αυτή τη σκηνή, το καταλαβαίνουμε αμέσως. Η μαμά θα ήθελε να είχε κορίτσι, αλλά το αγόρι δεν είναι ευχαριστημένο με  το ρόλο του κοριτσιού που του ανέθεσε η μαμά του. Το πιθανότερο είναι ότι το αγόρι αυτό θα εκδηλώσει σύντομα μια ψυχική διαταραχή που θα διαγνωσθεί ως διαταραχή φύλου. Μπορεί όμως η διάγνωση αυτή να μην είναι η σωστή.