Όταν οι δρόμοι της Αθήνας δεν είχαν ονόματα

Από την εφημερίδα «Ακρόπολις», 25/1/1884.  Διατηρείται η ορθογραφία:

"Μετ’ άκρας ευχαριστήσεως έμαθον οι κάτοικοι των Αθηνών (...)  την βάπτισιν των αθηναϊκών οδών. Τέλος πάντων θα ηδυνάμεθα τώρα να ερωτώμεν πού είναι η οδός και να οδηγώμεν τους ερωτώντας αντί με το: πήγαινε δεξιά, κατέβα αριστερά, στρέψε προς τα επάνω, σημάδεψε τον Λυκαβηττόν και την Ακρόπολιν και άλλα αοριστότερα και μηδένα νουν έχοντα, ονομάζοντες αυτάς τας οδούς. (...).

Ανάγκη να αρθή πλέον η σύγχυσις και η αμηχανία περί την αναζήτησιν των κατοικιών (...). Πρέπει να γυρίσεις όλα τα μπακάλικα, όλα τα χασάπηκα και τα ψωμάδηκα, ν’ ακούσης ως γνωρίσματα αλάνθαστα: το σπίτι με τα παντσούρια, με την μεγάλη την πόρτα, το σπίτι με το ψηλό ή το χαμηλό μπαλκονάκι, με τα πράσινα ντουβάρια και άλλα βλακωδέστατα, να στρέφεις περί σεαυτόν ιδρώτι περιρρεόμενος εξ αμηχανίας (...), να ανοίγης ξένας θύρας και να εκδιώκησαι πότε μεν με οργίλον και πότε με εμπαικτικόν βλέμμα και ν’ απέρχησαι βλασφημών και κακολογών (...) την  τύχην σου ότι εν τοιαύτη ζης κοινωνική διακοσμήσει.

                                                Εξάρχεια

Αντί δε τίνων μεγάλων και φοβερών απαιτήσεων και δαπανών ανέχονται νομίζετε αι της πόλεως αρχαί την ακοσμίαν ταύτην;  Αντί ολίγων τεμαχίων τενεκέδων. Αλλά και ταύτην την δαπάνην ηδύναντο να αποφύγωσιν οι περί τα δημόσια πασίγνωστην φειδώ ασκούντες  άρχοντές μας, αν έδιδον ολίγας δραχμάς εις κανένα μπογιατσή δια να εγκολάψη με την βούρτσαν του επί του ανωφλίου εκάστης θύρας ένα αριθμόν ή εν σημείον οιονδήποτε δια να μη μας αφήνουν όλως ασήμους και αφανείς."

Χωρίς σχόλια.