Ποιητής

Πρέπει οπωσδήποτε

να ολοκληρώσει

την αποστολή του,

αλλιώς

κανένα νόημα δεν έχει

ετούτη η ζωή,

κανένα νόημα

η φιλία, ο έρωτας,

κανένα νόημα

οι άπειρες αναπνοές του,

οι καθρέφτες

που τον δείχνουν

κάθε μέρα να γερνά,

οι ηδονικές κραυγές

της εκσπερμάτωσής του,

τα όνειρα που έρχονται

στον ύπνο του,

ο κόσμος τούτος ο ατέλειωτος

κανένα νόημα δεν έχει,

αν δεν ολοκληρώσει το έργο του,

αυτό για το οποίο κλήθηκε,

για χάρη του οποίου

του δωρήθηκε το δώρο της ζωής,

το φως του ήλιου

και η αστραφτερή ομορφιά

πολλών πραγμάτων,

συμμετρικών προσώπων και σωμάτων,

φωνών,

βλεμμάτων,

σπάνιων ερώτων

και διάχυτων επιθυμιών.

Πρέπει οπωσδήποτε

να ολοκληρώσει

τα φανταστικά του σχήματα

που αιωρούνται ημιτελή εντός του,

να ξεχρεώσει την παλιά οφειλή του,

γιατί τι άλλο είναι 

εκτός από μια μηχανή

που τέλεια δουλεύει και παράγει,

μια μηχανή

που αυτός ανέλαβε την εποπτεία της

και πρέπει,

πριν να σπάσουν οι ιμάντες,

πριν οι βίδες ξελασκάρουν,

πριν οι ροδέλες του ξεδοντιαστούν,

να παραδώσει το προϊόν του

κι ύστερα

να περάσει στο αιώνιο σκότος.

Μα όμως έχει χρέος προηγουμένως

να δώσει στους ανθρώπους

αυτό

που μέσα του κοχλάζει

και γυρεύει σχήμα.