Οι άθεοι και οι παραβιάσεις των δικαιωμάτων τους

Το να προσβάλει κάποιος τη θρησκευτική πίστη ενός άλλου με οποιονδήποτε τρόπο είναι κατά τη γνώμη μου λάθος, επειδή το θρησκευτικό συναίσθημα έχει για τον πιστό μια ιδιαίτερη ιερότητα.  Την ίδια ιερότητα έχει για τους περισσότερους από μας η οικογένεια και η πατρίδα και, αν κάποιος τα προσβάλει, νιώθουμε πολλές φορές ανεξέλεγκτη οργή και αγανάκτηση.

Το τρίπτυχο «πατρίς- θρησκεία - οικογένεια» που έχει ταυτιστεί με τις συντηρητικότερες θέσεις της κοινωνίας δεν παύει να είναι πολύ ισχυρό στη συνείδησή μας. Και οι τρεις αυτοί θεσμοί εξακολουθούν να θεωρούνται ιεροί από την πλειονότητα των συμπολιτών μας, επομένως κάθε απόπειρα γελοιοποίησης ή εξευτελισμού τους μπορεί να ερεθίσει την κοινή γνώμη και να προκαλέσει ανεπιθύμητες καταστάσεις.

"Γιατί αυτό το τριαντάφυλλο..."

Γιατί

αυτό το τριαντάφυλλο

-αφού την αρμονία ελάτρεψε η Φύση-

μάς βγήκε τόσο μισερό

με χοντρό, άκομψο

και δίχως λυγεράδα μίσχο

με φύλλα υποκίτρινα

και πέταλα αραιά, καχεκτικά

αυτό

είναι ένα τριαντάφυλλο όνειδος

που ανάμεσα

στα άλλα τριαντάφυλλα

θυμίζει θλιβερή τερατογένεση

μια φοβερή δυσαρμονία

για το γένος των ανθέων γενικώς

και ένας χλευασμός

ενάντια στην κομψότητά τους

μια προσβολή θα έλεγα

στην ομορφιά του κόσμου

γιατί

αυτό το τριαντάφυλλο

δεν αξιώθηκε

μιας μεταχείρισης καλύτερης

απ’ τη μητέρα Φύση

μιας έστω

μέτριας και απαρατήρητης εμφάνισης

ώστε να χάνεται

ανάμεσα στα άλλα τριαντάφυλλα

και η αλλότρια μορφή του

να μην καλεί

τα απορημένα βλέμματα

γιατί

αυτό το τριαντάφυλλο

έγινε τόσο τερατώδες

τόσο αφύσικο

με τα αγκάθια του

να στρίβουν προς τα μέσα

και να πληγώνουν τον κορμό του

γιατί

αυτό τριαντάφυλλο

έγινε ένα τόσο ανώμαλο λουλούδι

που από τον ήλιο τώρα μάταια

πασχίζει να κρυφτεί...

Δημοσιεύτηκε στη Βιβλιοθήκη:

http://bibliotheque.gr/archives/37132

Πότε ένας άνθρωπος θεωρείται φυσιολογικός;

Μολονότι εκ πείρας μπορούμε να διακρίνουμε τη διαφορά μεταξύ του φυσιολογικού και του μη φυσιολογικού ανθρώπου, η επιστήμη είναι πολύ επιφυλακτική στο να δώσει ένα σαφή και συγκεκριμένο ορισμό.

Μπορούμε ωστόσο να πούμε ότι σε γενικές γραμμές κάποιος θεωρείται φυσιολογικός, όταν παίρνει ικανοποίηση από τρεις τομείς της ζωής του:  από το επάγγελμά του, από την προσωπική του ζωή και από τον τρόπο που καταναλώνει τον ελεύθερο χρόνο του (ψυχαγωγία).

Ο κόσμος μας είναι μια μικρή αυλή

Μέχρι πριν ακόμα λίγες δεκαετίες η βαρβαρότητα, η κτηνωδία και η αγριότητα σε πολλά μέρη του πλανήτη μας περνούσε απαρατήρητη, επειδή το μόνο μέσο πληροφόρησης ήταν η εφημερίδα και το ραδιόφωνο και επειδή οι άνθρωποι νοιάζονταν κυρίως για τα τεκταινόμενα στη μικρή τους αυλή και για τα σημαντικότερα εξωτερικά πολιτικά γεγονότα, άντε να τους έκανε εντύπωση και κανένας μεγάλος σεισμός, κανένα ηφαίστειο που εξερράγη στην άλλη μεριά του κόσμου ή κανένα αεροπορικό δυστύχημα στον Ατλαντικό.  Η βαρβαρότητα, η κτηνωδία και η αγριότητα υπήρχαν από πάντα, αλλά ποιος νοιαζόταν γι’ αυτό;

Σήμερα που ο κόσμος όλος έγινε μια μικρή αυλή οι θηριωδίες που συμβαίνουν σε μέρη μακρινά (και εξωτικά) έρχονται μπροστά στα μάτια μας κάθε μέρα. Ξαφνικά ανακαλύψαμε εμείς από την εδώ μεριά του πλανήτη ότι λαοί σε άλλα μέρη του κόσμου, κατά κανόνα φτωχοί και οπωσδήποτε αξιολύπητοι, διατηρούν λόγω της φτώχειας και της αμορφωσιάς τους απάνθρωπα ήθη και έθιμα.

Τα αποπαίδια (διήγημα)

Το απόγευμα εκείνο που ο Μεσσίας παρέδωσε το πνεύμα πάνω στο σταυρό, ήταν ένα απόγευμα, όπως όλα τα άλλα, που σε λίγες ώρες έγινε δειλινό και μετά νύχτα. Με άλλα λόγια το κοσμικό ρολόι καθόλου δεν διαταράχθηκε από τα τραγικά συμβάντα που έλαβαν χώρα στην κορυφή του λόφου Γολγοθά.

Αυτά που είπαν έπειτα οι μαθητές του, πως τάχα σχίστηκαν τα παραπετάσματα του ναού και του ουρανού και ότι η φύση θρήνησε  την ύστατη εκπνοή του, εννοείται ότι εμείς τα απορρίπτουμε.

Τι έγινε κατόπιν, αγνοούμε.

Πορνεία

Επειδή ακόμα βρισκόμαστε σε μια βάρβαρη φάση της Ιστορίας μας, όπου το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας υποφέρει από αμορφωσιά, φτώχεια, αρρώστιες, πολέμους, καταπίεση παντός είδους και ανόητες προλήψεις, δεν είναι καθόλου παράξενο που ακόμα θεωρούμε την πορνεία  ανήθικη  δραστηριότητα.

Μολονότι θέλουμε να πιστεύουμε ότι ο χριστιανισμός ήταν αυτός που σφράγισε με τόσο διεστραμμένο τρόπο τα γενετήσια ήθη μας, η αλήθεια είναι ότι όλες οι αρχαίες κοινωνίες, αλλά και οι άλλες κοινωνίες εκτός χριστιανισμού δεν είχαν και δεν έχουν σε καμιά εκτίμηση την πορνεία και τις πόρνες.

"Το σπίτι στέκονταν εκεί..."

Το σπίτι στέκονταν εκεί

ερειπωμένο πια

κατάκλειστο

απομεινάρι άλλων εποχών

οι δρόμοι γύρω με τα δέντρα

η θάλασσα από κάτω

με τα βράχια

πάντα στην ίδια θέση

ακόμα και το φως του ήλιου

που έδυε στο πέλαγος

είχε τα ίδια χρώματα

και γύρω η σιωπή

ίδια ήταν κι αυτή.

Μόνο εγώ διέφερα

έτσι όπως περιέφερα

μέσα στο τρισδιάστατό μου παρελθόν

ένα σώμα βαρύ

μια ψυχή κουρασμένη

και μια πείρα τεράστια.

Με άλλα λόγια καμιά σχέση

δεν είχα

με εκείνη την έφηβη

που περπατούσε κάποτε

σ’ αυτούς τους δρόμους

που κοίταζε αυτή τη θάλασσα

που έβλεπε στη σιωπή

αυτά τα χρώματα της δύσης

που ονειρευόταν ατελείωτα

μέσα σ’ αυτό το σπίτι.

  

Δεν είχα καμιά σχέση απολύτως.

Γι’ αυτό

δεν δάκρυσα.

Ένιωσα μόνο ξένη

εμφυτευμένη

σε ένα παρελθόν αλλότριο.