Πορνεία

Επειδή ακόμα βρισκόμαστε σε μια βάρβαρη φάση της Ιστορίας μας, όπου το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας υποφέρει από αμορφωσιά, φτώχεια, αρρώστιες, πολέμους, καταπίεση παντός είδους και ανόητες προλήψεις, δεν είναι καθόλου παράξενο που ακόμα θεωρούμε την πορνεία  ανήθικη  δραστηριότητα.

Μολονότι θέλουμε να πιστεύουμε ότι ο χριστιανισμός ήταν αυτός που σφράγισε με τόσο διεστραμμένο τρόπο τα γενετήσια ήθη μας, η αλήθεια είναι ότι όλες οι αρχαίες κοινωνίες, αλλά και οι άλλες κοινωνίες εκτός χριστιανισμού δεν είχαν και δεν έχουν σε καμιά εκτίμηση την πορνεία και τις πόρνες.

Αυτό ξεκινά από την μακρινή εκείνη εποχή που η γυναίκα κλείστηκε στο σπίτι για να γίνει ιδιοκτησία του άντρα της και για να γεννά τα δικά του γνήσια τέκνα. Κάθε παρέκκλιση της γυναίκας από αυτό το μοντέλο θεωρήθηκε ανηθικότητα και στιγματίστηκε ανά τους αιώνες παντού σε όλο τον κόσμο.

Από την άλλη όμως το κυρίαρχο αρσενικό με τις ασυγκράτητες σεξουαλικές ορμές δεν ήταν δυνατόν να περιοριστεί στη γυναίκα του (ή στις γυναίκες του), ειδικά όταν βρισκόταν μακριά από το σπίτι του σε πόλεμο ή για δουλειές. Έτσι με την ανοχή των αντρών εμφανίστηκαν οι πόρνες, οι γυναίκες εκείνες που δεν ήταν προορισμένες για τη γέννηση νόμιμων τέκνων αλλά για τη σεξουαλική εκτόνωση των αντρών.

Και μπορεί αυτές οι πόρνες να λέγονταν ιερόδουλες και να προστατεύονταν από τη θεά, δεν έπαυαν όμως να βρίσκονται στο περιθώριο της κοινωνίας και να είναι ανυπόληπτες γενικώς.

Μέσα στους αιώνες η μορφή της πόρνης έγινε στερεότυπο που προκαλεί συγκεκριμένες αντιδράσεις στους υπόλοιπους ευυπόληπτους πολίτες θηλυκού και αρσενικού γένους. Στους τελευταίους μάλιστα οι αντιδράσεις  είναι πιο ποικίλες και πιο αντιφατικές: περιφρόνηση από τη μια αλλά και σεξουαλική διέγερση από την άλλη.

Ας αποφύγουμε ωστόσο την ιστορική αναδρομή που πολλά ενδιαφέροντα πράγματα θα μας μάθαινε και ας επικεντρωθούμε στη σύγχρονη εποχή και στη δική μας κοινωνία του δυτικού τύπου.

Θα περίμενε κανείς ότι με τόση πια σεξουαλική απελευθέρωση η πορνεία θα ήταν περιττή και θα εξαφανιζόταν. Συμβαίνει όμως ακριβώς το αντίθετο. Η πορνεία ανθεί σε όλες τις ανεπτυγμένες  χώρες του κόσμου.

Είναι φανερό λοιπόν ότι η πορνεία εξυπηρετεί ανάγκες που δεν καλύπτει η σεξουαλική απελευθέρωση των γυναικών και αυτές οι ανάγκες έχουν να κάνουν με τις ιδιαίτερες προτιμήσεις που μπορεί να έχουν κάποιοι άντρες –ας τις πούμε έτσι για να μην τις πούμε βίτσια ή διαστροφές – καθώς και με τις γενικότερες σεξουαλικές ανάγκες  κάποιων άλλων που για πολλούς λόγους δεν μπορούν να βρουν ερωτικό σύντροφο στη ζωή τους.

Βέβαια το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με κάποιες γυναίκες, αλλά σε αντίθεση με τους άντρες αυτές μπορούν και ελέγχουν κατά κανόνα τις ερωτικές τους ορμές και δεν χρειάζονται ανυπερθέτως μια αρσενική πόρνη για να ξεδώσουν.

Το όνειρο όλων των συντηρητικών ανθρώπων ήταν και παραμένει να κλείσουν τα πορνεία παντού στη γη και να εξαφανιστεί αυτό το «όνειδος» από τις ανθρώπινες κοινωνίες. Παρά τις προσπάθειές τους όμως ανά τους αιώνες αυτό το όνειρο δεν μπόρεσε να γίνει πραγματικότητα και ευτυχώς.

Ευτυχώς, διότι τότε θα είχαμε κι άλλες πολλές τραγωδίες στην καθημερινότητά μας, όταν άντρες σεξουαλικά στερημένοι θα κυκλοφορούσαν στους δρόμους  αγριεμένοι έτοιμοι να επιτεθούν σε όποιο θηλυκό έβρισκαν πρόχειρο. Οι βιασμοί και οι σεξουαλικές κακοποιήσεις και δολοφονίες θα ήταν πολλαπλάσιες των σημερινών.

Η σεξουαλική επιθυμία είναι μια φυσική επιθυμία. Και επειδή είναι φυσική, είναι πολύ ισχυρή, δεν κατευνάζεται με προσευχές και με ηθικές προσταγές. Είναι η αμέσως πιο ισχυρή φυσική επιθυμία μετά την ανάγκη μας για τροφή. Και στις δύο περιπτώσεις, όταν ικανοποιούμε αυτή μας την ανάγκη, νιώθουμε δυνατή απόλαυση. Αυτό είναι και κάτι σαν τέχνασμα της φύσης, ώστε να μην ξεχνιόμαστε, να φροντίζουμε να τρώμε για να επιβιώνουμε  και να σμίγουμε ερωτικά για να αναπαραγόμαστε.

Στην περίπτωση της τροφής ( ας κάνουμε εδώ μια μικρή παρέκβαση), μολονότι αυτό που θέλουμε είναι απλώς να φάμε για να συνεχίσουμε να ζούμε,  ο πολιτισμός  ανέλαβε να αυξήσει στο έπακρο αυτή την ευχαρίστηση και να την φτάσει στα όρια της ηδονής. Εφηύρε άπειρες συνταγές για νόστιμα, πικάντικα, δελεαστικά εδέσματα, τα οποία μπορεί κανείς να απολαύσει σε πολυτελή περιβάλλοντα, σε ακριβά ρεστοράν, στα οποία πηγαίνει καλοντυμένος, καλοχτενισμένος, αρωματισμένος. Εκεί τον εξυπηρετούν σερβιτόροι άψογα ντυμένοι κι αυτοί και εκπαιδευμένοι να του φέρονται με την ύψιστη ευγένεια, ώστε η ανάγκη του φαγητού να μεταμορφωθεί σε απόλαυση και σε κοινωνική εκδήλωση. Όλος ο δυτικός πολιτισμός –και όχι μόνον αυτός- είναι στηριγμένος σε τέτοια γεύματα και δείπνα που επαναλαμβάνονται αενάως κάθε μέρα επί αιώνες. Τίποτε από αυτά δεν θα υπήρχε στον κόσμο μας, αν δεν υπήρχε η φυσική ανάγκη της τροφής και η συνακόλουθη ευχαρίστηση. Ρεστοράν, πολυτέλειες, ακριβά ρούχα, σερβιτόροι και συνταγές μαγειρικής θα ήταν κάτι άγνωστο στον πολιτισμό μας.

Θα έλεγε κανείς ότι τέλος πάντων το να τρώει κάποιος, όπως κι αν τρώει, δεν έχει σχέση με την ηθική. Φαίνεται όμως ότι οι τιμητές όλων των αιώνων δεν ανέχονται να βλέπουν τον άνθρωπο να περνά καλά. Έτσι επενέβησαν και στη διατροφή του και επέβαλαν κανόνες και απαγορεύσεις. Ένας ηθικός άνθρωπος λοιπόν δεν πρέπει να το παρακάνει με το φαγητό –η λαιμαργία κατατάχθηκε στα επτά θανάσιμα (για σκέψου!) αμαρτήματα – και επίσης πρέπει να απέχει από ορισμένες τροφές ή δια βίου (σε κάποιες θρησκείες) ή περιστασιακά (νηστείες). Όσο για τους μοναχούς, αυτοί πρέπει μονίμως να είναι στερημένοι και από άλλα πολλά πράγματα και από τροφή. Τουτέστιν πρέπει να πεινάνε διαρκώς.

Ασφαλώς πρόκειται για παραλογισμό, ενώ αυτό που έπρεπε να τονίζουν οι ανά τους αιώνες τιμητές είναι να καταπολεμούν οι άνθρωποι την πείνα, να μην υπάρχουν πεινασμένοι στον κόσμο τούτο. Οι οποίοι πεινασμένοι δεν πεινούν λιγότερο, αν κάποιοι συνάνθρωποί τους εθελοντικά παραμένουν σε στέρηση τροφής.

Επανερχόμενοι τώρα στην πορνεία βλέπουμε να συμβαίνει περίπου το ίδιο. Όπως και με τα ρεστοράν, μια  φυσική ανάγκη του ανθρώπου μεταμορφώθηκε σήμερα σε παγκόσμια βιομηχανία με περιοδικά, ταινίες, καταστήματα πορνό και οίκους ανοχής για όλα τα πορτοφόλια και με πόρνες κάθε κατηγορίας, από τις ταπεινές του δρόμου (που αντιστοιχούν στις υπαίθριες καντίνες) μέχρι τις πόρνες πολυτελείας (που αντιστοιχούν στα πανάκριβα ρεστοράν).

Αν αυτό μάς φαίνεται σκανδαλώδες, γιατί δεν μας φαίνεται σκανδαλώδης πχ  η όντως ανήθικη τεράστια βιομηχανία  παραγωγής κρέατος;

Επειδή, στην περίπτωση της πορνείας έχει υπεισέλθει η ηθική του παρελθόντος μας που ισχύει μέχρι σήμερα. Μια πόρνη έχει πάνω της το στίγμα. Και μολονότι η σεξουαλική ηθική στις μέρες μας είναι πολύ πιο ελεύθερη από ό,τι στο παρελθόν, ακόμα νιώθουμε μια ανακλαστική σχεδόν περιφρόνηση απέναντι στην πόρνη και το επάγγελμά της.

Αλλά η γυναίκα αυτή δεν κάνει τίποτε άλλο από το να δίνει ευχαρίστηση  στους πελάτες της, όπως ακριβώς  κάνει και ο σερβιτόρος ενός ρεστοράν. Η σεξουαλική δραστηριότητα δίνει ευχαρίστηση, αυτό είναι όλο και τίποτε περισσότερο.

Η στενοκέφαλη ηθική όμως κατατάσσει την πόρνη στον υπόκοσμο μαζί με τους απατεώνες, τους κλέφτες και τους παλιάνθρωπους. Αλλά η πόρνη δεν ανήκει σ’ αυτή την κατηγορία. Η κοινωνία την έχει σπρώξει σ’ αυτή την κατηγορία και την έχει εξισώσει με τους πραγματικά ανήθικους που κάνουν κακό στους άλλους. Και η νομοθεσία υπακούοντας στην κοινή γνώμη θεσμοθετεί νόμους που είναι εις βάρος της.

Αποτέλεσμα: η πορνεία τελείται εν κρυπτώ και παραβύστω και τότε ανθίζουν όλα τα άνθη του κακού: τράφικινγκ γυναικών, απειλές και άγρια εκμετάλλευσή τους από άτομα του υποκόσμου, παράνομες δραστηριότητες που συμπλέκονται με την πορνεία, όπως λαθρεμπόριο, ναρκωτικά κλπ, εκβιασμοί, τραυματισμοί και φόνοι αυτών των γυναικών, αν δεν υπακούν ή αν αρνούνται να εργαστούν, σεξουαλικά μεταδιδόμενες αρρώστιες και ατελείωτη δυστυχία.

Και όλα αυτά, επειδή η επί χρήμασι σεξουαλική συνεύρεση  θεωρείται ανήθικη. Ενώ η επί χρήμασι αστακομακαρονάδα όχι.

Το επάγγελμα της πόρνης δεν είναι ανήθικο, δεν έχει καμιά σχέση με την ηθική η ερωτική ευχαρίστηση, εφόσον αυτή προσφέρεται και αποκτάται μεταξύ ενηλίκων μετά από κοινή συναίνεση. Είναι όμως ένα δύσκολο  επάγγελμα, γιατί η πόρνη είναι υποχρεωμένη να έρχεται σε επαφή με άτομα κάθε λογής και ποιότητας, μερικά από τα οποία μπορεί να είναι και επικίνδυνα.

Όταν η κοινωνία ξεπεράσει τις παιδιάστικες ιδέες της περί σεξουαλικής ηθικής, η πορνεία θα γίνει ένα επάγγελμα όπως τα άλλα, η πόρνη θα προστατεύεται από την Πολιτεία και όχι από τον κάθε νταή του υποκόσμου, θα έχει την ιατροφαρμακευτική της περίθαλψη και θα φορολογείται κανονικά, όπως όλοι οι επαγγελματίες. Χωρίς τη ρετσινιά της ανυπόληπτης θα μπορέσει να ζήσει όπως και οι συμπολίτες της και η συμπεριφορά της θα γίνει πιο κόσμια. Θα εκλείψουν τα σχετικά κοινωνικά δράματα και μια σημαντική πηγή παρανομίας θα σβήσει.