"Θλίψεις ακατανόητες..."

Δεν συζητάμε

για τα αυτονόητα,

κύριε,

χάνουμε χρόνο,

το καταλαβαίνετε, ελπίζω.

Η οργή σας

γέλια ακατάσχετα μου προκαλεί,

με εκνευρίζουν όμως οι τσιρίδες σας,

ομοίως και τα δάκρυά σας

και η απαίτησή σας,

προ παντός αυτή,

να συμμετάσχω

στις απολιθωμένες θρηνωδίες σας.

Καταλαβαίνετε,

αδύνατο μου είναι

να σας δω στα σοβαρά.

Δεν σας αντιπαθώ ωστόσο.

Κατανοώ τις εγγενείς αδυναμίες σας,

τη δυσκολία σας

να μεγαλώσετε,

στο κάτω - κάτω έχει κάτι γραφικό

η αφέλειά σας.

Όμως παρακαλώ

μην επιμένετε

να ασχοληθώ μαζί σας,

έχω πολλή δουλειά μπροστά μου,

θλίψεις ακατανόητες για σας

και τραγωδίες ανύποπτες

για την αντίληψή σας

και δάκρυα που ανοίγουν τραύματα

στο μάγουλο που θα κυλήσουν.