Κάθεται
η αγάπη στο κλουβί της,
ένα
τρομαγμένο πουλί,
απέξω
περιμένει το αιλουροειδές,
πεινάει,
ξερογλείφεται,
ονειρεύεται
αίματα.
Κάθεται
η αγάπη στο κλουβί της
και
τρέμει κατακίτρινη,
ανάθεμα
την ώρα που γεννήθηκα,
μονολογεί,
εγώ
κοιτάζω.
Το αιλουροειδές είμαι εγώ. Τέλειο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα,GiVasilo.
ΑπάντησηΔιαγραφή