Εκατό ευρώ και όσα σας είπα δωρεάν

 

 

-Αγαπητέ μου κύριε, υπολογίζω ότι σας μένουν μόνο τέσσερις με πέντε μήνες ζωής. Πόσων ετών είστε ακριβώς;

-Εξήντα πέντε.

-Η καλύτερη ηλικία για να πεθάνετε.

-Μα τι λέτε, γιατρέ μου; Με κοροϊδεύετε;

-Καθόλου. Θέλετε να σας πω ψέματα; Να σας πω ότι είστε σε άριστη υγεία και ότι θα πεθάνετε σε βαθιά γεράματα; Αυτό θέλετε να σας πω;

-Όχι, όχι, την αλήθεια θέλω!

-Η αλήθεια είναι ότι μάλλον θα πεθάνετε σε λίγους μήνες. Εξήντα πέντε χρονών είπατε; Ε, δεν θα πεθάνετε και στο άνθος της ηλικίας σας. Καλά ζήσατε ως τώρα. Τα χαρήκατε τα νιάτα σας. Εξήντα πέντε. Ξέρετε τι περιμένει τους εξηντάρηδες και μετά τους εβδομηντάρηδες και μετά τους ογδοντάρηδες;

-Τι τους περιμένει, γιατρέ μου;

-Τίποτα.

-Τίποτα;

-Τίποτα άξιο λόγου. Βλέπω ότι ήδη έχουν πέσει τα μαλλιά σας.

-Ναι, εδώ και καιρό.

-Ένας φαλακρός εξηνταπεντάρης. Τι θλιβερό! Τα δόντια σας τα έχετε τουλάχιστον;

-Ε, χμ, τα μισά.

-Φοράτε μασελίτσα;

-Μασελίτσα πάνω κι ένα μηχανάκι κάτω.

-Πόσα δόντια είναι δηλαδή δικά σας;

-Οχτώ.

-Θα τα χάσετε κι αυτά σύντομα, αν τυχόν μείνετε ζωντανός. Φαλακρός και χωρίς δόντια! Θλιβερό, θλιβερό!

-Δεν με πειράζει καθόλου! Μα αλήθεια μού λέτε ή με δουλεύετε; Θα πεθάνω τόσο σύντομα;

-Αυτή είναι η διάγνωσή μου, αγαπητέ. Αλλά θα έχετε έναν εύκολο θάνατο! Εκεί που θα κάθεστε και θα απολαμβάνετε το χαμόμηλό σας, θα κλείσετε αργά τα μάτια και θα κοιμηθείτε. Για πάντα! Σας το υπογράφω, ότι δεν θα καταλάβετε τίποτα! Είστε πολύ τυχερός.

-Με κοροϊδεύετε, σίγουρα με κοροϊδεύετε!

-Καθόλου, αγαπητέ μου κύριε. Τι θέλετε; Να ζήσετε κι άλλο; Να κάνετε τι; Να χορεύετε έξαλλα, να πίνετε, να κάνετε αχαλίνωτο σεξ; Πάνε αυτά, είστε κοντά εβδομήντα χρονών. Από δω και πέρα θα τρέχετε στους γιατρούς, θα καταπίνετε χάπια, θα μετράτε κάθε τόσο την πίεσή σας και θα κουβεντιάζετε με τους φίλους σας για γεροντικές ασθένειες. Και άντε, έχω πέσει έξω στη διάγνωσή μου κι εσείς καταφέρατε να γίνετε εβδομήντα χρονών. Δεν θα σας βαστάν τα πόδια σας. Θα έχετε διπλασιάσει τα χάπια που παίρνετε. Οι γεροντικές ασθένειες θα σας παραμονεύουν σε κάθε σας βήμα. Καρδιά, νεφρά, συκώτι, εγκέφαλος, όλα σας τα ζωτικά όργανα θα υπολειτουργούν και κάποιο θα χαλάσει και θα πρέπει να αντιμετωπίσετε το μαχαίρι του χειρουργείου. Εννοείται ότι θα χάσετε τις δυνάμεις σας. Ούτε τις κάλτσες σας δεν θα μπορείτε να βάλετε. Και ας μην αναφερθούμε και στην άνοια που χτυπά ένα μεγάλο μέρος των γερόντων.

-Δεν είμαι εβδομήντα χρονών, γιατρέ!

-Θα γίνετε πολύ σύντομα, ούτε που θα το καταλάβετε πότε, αν δεν έχετε εν τω μεταξύ αποβιώσει. Ξέρετε, ο χρόνος για τους ηλικιωμένους τρέχει γρηγορότερα από τους νέους. Αλλά είναι και το άλλο…

-Ποιο άλλο, γιατρέ;

-Κανείς δεν μπορεί να σας εγγυηθεί τι μπορεί να σας συμβεί την επόμενη στιγμή. Βγαίνετε παραδείγματος χάριν από το ιατρείο μου κι ένας μεθυσμένος οδηγός πέφτει πάνω σας και σας σκοτώνει. Ή σας αφήνει ανάπηρο. Στα χρόνια που έρχονται κανείς δεν ξέρει τι συμφορές μπορεί να τον βρουν. Ληστές να τον ληστέψουν και να τον μαχαιρώσουν, εγκεφαλικά που θα τον αφήσουν παράλυτο στο κρεβάτι, απατεώνες που μπορεί να τον ξεγελάσουν και να αρπάξουν την περιουσία του κι αυτός να μείνει στον δρόμο, ένα πέσιμο – την ξέρετε την παροιμία – που θα αποβεί μοιραίο.

-Ναι, αλλά μπορεί να μη συμβεί και τίποτα από όλα αυτά κι εγώ να είμαι μια χαρά.

-Μια χαρά και δυο τρομάρες. Διότι θα φτάσετε τα ογδόντα κι αν ο καλός Θεός σάς έχει ξεχάσει, θα φτάσετε και τα ενενήντα. Θα έχετε καταντήσει ένα ζαρωμένο γεροντάκι, ανήμπορο, που δεν θα μπορεί να σηκωθεί από το κρεβάτι. Και θα πονάτε παντού. Άλλοι θα πρέπει να σας φροντίζουν και μη νομίζετε ότι θα το κάνουν με αγάπη. Θα σας ψιλοβρίζουν κιόλας, άμα δεν έχουν τα κέφια τους. Θα είστε ένα βάρος της γης. Ένας περιττός άνθρωπος. Γι’ αυτό σας λέω… είστε τυχερός. Ζήσατε καλά τα νιάτα σας;

-Ναι, δεν μπορώ να πω…Ωραία ήταν.

-Επομένως φεύγετε τώρα στην καλύτερη ώρα. Ευχαριστημένος και πριν αρχίσουν τα χοντρά προβλήματα.

-Λέτε, ε;

-Η Φύση, αγαπητέ μου κύριε, φρόντισε να απαλλάσσει τα πλάσματά της από τη φθορά. Εμείς πάλι κάνουμε ό,τι μπορούμε για να βιώσουμε τη φθορά. Ανόητοι άνθρωποι…

-Χμ, μπορεί να έχετε δίκιο, αλλά εγώ θέλω να ζήσω.

-Κι εγώ θέλω να πάρω το Νόμπελ Ιατρικής. Τι νομίζετε; Πως ό,τι θέλουμε μπορούμε και να το έχουμε; Ταχτοποιείστε για κάθε ενδεχόμενο τις εκκρεμότητές σας, κάντε τη διαθήκη σας, αποφασίστε, αν θέλετε θρησκευτική ή πολιτική κηδεία, ταφή ή αποτέφρωση και γενικώς ετοιμαστείτε για το ωραίο και ανώδυνο τέλος σας. Ανώδυνα και ειρηνικά θα είναι τα τέλη σας μετά από μια ευχάριστη ζωή. Να είστε ευγνώμων, αγαπητέ μου κύριε. Καλά περάσατε εδώ που ήρθατε. Μην είστε άπληστος.

-Ναι, αλλά…

-Δεν έχει αλλά. Εκατό ευρώ παρακαλώ για την εξέταση και όσα σας είπα δωρεάν.