Απόσπασμα από το μυθιστόρημά μου "Οι Αποκλίνοντες" (εκδ. Απόπειρα)

 

Ο νέος Αύγουστος Θεοδόσιος είναι οπαδός του Συμβόλου της Νίκαιας.

Με το που ανέβηκε στο θρόνο καθαίρεσε τον Δημόφιλο, τον αρειανό επίσκοπο της Βασιλεύουσας κι έβαλε στη θέση του έναν δικό του, τον Γρηγόριο Ναζιανζηνό. Σ’ εμάς εδώ έστειλε επίσκοπο τον Φλαβιανό.

Ύστερα διέταξε τους αρειανούς να παραδώσουν στους οπαδούς του Συμβόλου όλες τις εκκλησίες τους. Έχασαν οριστικά τη δύναμή τους οι αρειανοί, καμιά ελπίδα δεν έχουν πια να έρθουν ξανά στα πράγματα. Αρειανοί είναι τώρα μόνο οι Γερμανοί, αλλά ο Θεοδόσιος δεν ενοχλείται, αυτοί είναι ξένοι.

Κάθε λίγο και λιγάκι βγάζει νόμους εναντίον των αιρετικών και των εθνικών. Αρειανοί, Πνευματομάχοι, Γνωστικοί, Μανιχαίοι, Εθνικοί, όλοι γίναμε παράνομοι και εχθροί του κράτους. Και τώρα δεν είναι όπως παλιά, όπως στα χρόνια του Κωνστάντιου. Καμιά ανεχτικότητα δεν έχει αυτός ο αυτοκράτορας για όσους δεν ακολουθούν την ορθή πίστη, δηλαδή αυτή που εκείνος εννοεί ορθή. Τώρα όσοι δεν ασπάζονται το Σύμβολο της Νίκαιας, κινδυνεύουν.

Στην Αντιόχεια οι μεγαλοτσιφλικάδες και οι ονοράτοι εγκαταλείπουν ο ένας μετά τον άλλον την εθνική λατρεία και τον αρειανισμό και ασπάζονται το Σύμβολο της Νίκαιας. Αυτοί είναι οι νεόκοποι χριστιανοί που περιφέρουν την καινούργια τους πίστη με την ίδια επίδειξη που περιφέρουν τον πλούτο τους κι έγιναν οι έμπιστοι του Θεοδόσιου, η νέα αριστοκρατία της πόλης μας.

Η διαφθορά τους είναι απερίγραπτη. Σπαταλούν το δημόσιο χρήμα σε γλέντια και διασκεδάσεις. Ρίχνουν στα δεσμωτήρια όποιους βάζουν στο μάτι κι αρπάζουν τις περιουσίες τους. Κι αυτοί οι άτυχοι, φυλακισμένοι άδικα μέσα σε σκοτεινά υπόγεια και ξεχασμένοι εκεί για χρόνια, πεθαίνουν από την εξάντληση και τα βασανιστήρια, χωρίς ποτέ να δικαστούν.

Σαν μολυσματική ασθένεια η διαφθορά έχει διαπεράσει τους πάντες: αξιωματούχοι ανώτεροι και κατώτεροι, δικαστές, δεσμοφύλακες, απλοί στρατιώτες, όλοι τους είναι βουτηγμένοι στις καταχρήσεις, στις αυθαιρεσίες, στην απληστία και τη δωροδοκία. Οι διοικητές είναι ανίκανοι και οι κρατικοί υπάλληλοι αδιάφοροι. Ο κόσμος έχει εγκαταλειφθεί στην τύχη του και κανείς δεν είναι σίγουρος για τίποτα.

Η πόλη μου δεν είναι πια ευτυχισμένη όπως παλιά. Η φτώχεια είναι μεγαλύτερη, το ίδιο και η αδικία και η αδιαντροπιά των ισχυρών.

Οι μεγάλοι γαιοκτήμονες αρπάζουν τα γειτονικά μικρά κτήματα και οι μικροκαλλιεργητές πετιούνται στον δρόμο. Γεμάτη είναι η Αντιόχεια από αυτούς τους νέους επαίτες. Ο λαός πληρώνει βαρύτερους φόρους και κάθε τόσο βγαίνουν οι κρατικοί υπάλληλοι στη γύρα και μαζεύουν τις έκτακτες εισφορές που επιβάλλει ο αυτοκράτορας. Ο Λιβάνιος, αν και Εθνικός, έχει το θάρρος και διαμαρτύρεται και στέλνει επιστολές στον Θεοδόσιο για να καταγγείλει τις αυθαιρεσίες των αξιωματούχων του. Χαμένος κόπος. Ούτε ο Θεοδόσιος ούτε οι αξιωματούχοι του δίνουν σημασία σε έναν Εθνικό.