Ακροατής

 

Φίλους δεν είχε. Πώς έγινε και τους έχασε όλους, δεν μπορούσε να το καταλάβει. Ένας τού είχε μείνει, συμμαθητής από το Λύκειο, φοιτητής τώρα.

 

Βγαίνανε καμιά φορά, πήγαιναν για καφέ, ο φίλος του είχε μπόλικο χαρτζιλίκι, ο ίδιος δεν είχε παρά κάτι λίγα ευρώ. Κερνούσε τον καφέ ο φίλος και μιλούσε αδιάκοπα, το είχε αυτό το ελάττωμα. Αυτός τον άκουγε υπομονετικά.

 

"Δεν είμαι φίλος του", σκέφτηκε μια μέρα, όταν βγαίνοντας από το καφέ, πήρε ο καθένας τον δρόμο του. "Είμαι ακροατής του".

 

Στο σπίτι η γνωστή παγωμάρα, κανείς δεν του έδωσε σημασία.

 

"Έστω και ακροατής. Είναι καλύτερα από το τίποτα", σκέφτηκε και κλείστηκε στο δωμάτιό του.

(Μικρές ιστορίες).