Ανάμεσα σε δυο μηδενικά παίζεται αδιάλειπτα ένα ακατανόητο
θέατρο.
-------
Ό,τι κι αν κάνουμε βρίσκεται πάντα μέσα στα όριά μας. Ας το
πάρουμε απόφαση.
-------
Αυτά που βλέπω δεν θα τα ξαναδώ.
-------
Νεκρά συναισθήματα κείτονται στον πάτο των αναμνήσεών μου.
Κάποτε θα πέθαινα γι’ αυτά. Πόσο γελοίο!
-------
Αυξάνονται γύρω μου οι νεκροί.
-------
Γιατί νιώθω αθάνατη, αφού ξέρω πως θα πεθάνω;
-------
Η ζωή, τι μεγάλη απάτη!
-------
Παρ’ όλα αυτά εξακολουθώ να δακρύζω, όταν βλέπω ταινίες
μυθοπλασίας.
-------
Οι ελπίδες μου συρρικνώθηκαν σε δυο τρία πραγματάκια του
παρόντος.
--------
Το μέλλον μου παραμένει σκοτεινό. Μπορώ να το καταστρέψω
αυτή τη στιγμή, να του αφαιρέσω κάθε δυνατότητα. Έχω την εξουσία, δεν έχω τη
θέληση.
--------
Οι γονείς μου ήθελαν παιδί και τους έκανα τη χάρη. Αυτοί οι
αγνώμονες έφυγαν ωστόσο. Ποτέ δεν ρωτήθηκα για τίποτα.
--------
Τοίχοι και τείχη. Τα επιβλέπει η Τύχη.
--------
Δεν υπάρχει Θεός. Υπάρχει ένα μάτι χωρίς καλοσύνη.
---------
Ο χρόνος από ένα σημείο και μετά δηλώνει την παρουσία του με
σφυριές.
--------
Ένα καλό μού έμεινε ωστόσο: η καλπάζουσα φαντασία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου