"Strange Fruit" (Παράξενος Καρπός)

 

 

 

Τα δέντρα στο Νότο

βγάζουν έναν παράξενο καρπό.

Αίμα στα φύλλα, αίμα στις ρίζες,

μαύρα κορμιά που αιωρούνται

στην αύρα του Νότου,

ένας παράξενος καρπός

που κρέμεται από τις λεύκες.

 

Βουκολική σκηνή του αβροδίαιτου Νότου:

τα μάτια πεταμένα έξω,

το στόμα στραβωμένο,

μια ευωδιά από μανόλιες, γλυκιά και φρέσκια,

κι ύστερα ξάφνου η βαριά μυρωδιά

από καμένη σάρκα.

 

Να ένας καρπός

να τον μαδήσουν τα κοράκια,

να τον μαζέψει η βροχή,

να τον ρουφήξει ο αέρας,

να τον σαπίσει ο ήλιος,

να τον ρίξουν χάμω τα δέντρα.

 

Να μια παράξενη, πικρή σοδειά.

(Μετάφραση από τα αγγλικά: Καίτη Βασιλάκου)

  

Τραγουδά η Billie Holiday.

Ακούστε την και δείτε την πώς το ερμηνεύει:

https://www.youtube.com/watch?v=bckob0AyKCA&list=RDbckob0AyKCA&start_radio=1

 

Το Strange Fruit έχει ως θέμα του  δυο σώματα μαύρων που κρέμονται από ένα δέντρο. Το τραγούδι έγινε ο ύμνος του αντι-λυντσαριστικού κινήματος και επηρέασε το κίνημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της δεκαετίας του 1950 - 1960.

 

Το Δεκέμβριο του 1999, το περιοδικό Time το επέλεξε ως «τραγούδι του αιώνα». Το 2002 η Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου το περιέλαβε στις 50 κυριότερες ηχογραφήσεις του καταλόγου National Recording Registry.

 

https://el.wikipedia.org/wiki/Strange_Fruit

 

 

 

Southern trees bear a strange fruit

Blood on the leaves and blood at the root

Black bodies swingin' in the Southern breeze

Strange fruit hangin' from the poplar trees.

 

Pastoral scene of the gallant South

The bulgin' eyes and the twisted mouth

Scent of magnolias sweet and fresh

Then the sudden smell of burnin' flesh

Here is a fruit for the crows to pluck

For the rain to gather, for the wind to suck

For the sun to rot, for the tree to drop

Here is a strange and bitter crop.

 

 

Una Furtiva Lagrima

 

2η πράξη, σκηνή 3 της ιταλικής όπερας L'elisir d'amore του Γκαετάνο Ντονιτσέττι.

 

Ένα φευγαλέο δάκρυ

ξέφυγε απ’ τα μάτια της,

ζήλεψε ως φαίνεται

αυτούς τους νέους της γιορτής.

 

Τι άλλη απόδειξη θέλω;

Μ’ αγαπά!

Ναι, μ’ αγαπά,

το βλέπω,

το βλέπω καθαρά!

 

Μια μόνο στιγμή

ν’ ακούσω το γλυκό της χτυποκάρδι,

να ενωθούν για λίγο οι στεναγμοί μου

με τους δικούς της στεναγμούς,

να νιώσω την καρδιά της να χτυπάει,

να γίνουν ένα οι στεναγμοί μου

 και οι δικοί της…

 

Ουρανοί!

Θα μπορούσα να πεθάνω!

Τίποτε άλλο δεν ζητώ,

όχι, τίποτε άλλο δεν ζητώ.

Αχ, Ουρανοί,

θα μπορούσα να πεθάνω.

 

Τίποτε άλλο δεν ζητώ

όχι, τίποτε άλλο.

Θα μπορούσα να πεθάνω,

να πεθάνω,

να πεθάνω από έρωτα!

 

Εδώ με την Ενρίκο Καρούζο:

https://www.youtube.com/watch?v=K4fUAVcXeiQ

 

(Μετάφραση από τα ιταλικά: Καίτη Βασιλάκου.)

 

Οι θηριωδίες των Ιαπώνων κατά τον Β΄ΠΠ

 

 

 Εκτός από τα κρούσματα κανιβαλισμού που διέπραξαν Ιάπωνες στρατιώτες εις βάρος των αιχμαλώτων πολέμου, κάποιων από αυτούς ακόμα ζωντανών, παραθέτουμε εδώ μερικές ακόμα θηριωδίες τους που οι περισσότεροι αγνοούμε: 

Η γενοκτονία του Νανκίν

Τον Δεκέμβριο του 1937 κατά τη διάρκεια του δεύτερου Σινο-ιαπωνικού πολέμου οι Ιάπωνες καταλαμβάνουν την κινεζική πρωτεύουσα Νανκίν. 300.000 άμαχοι, μεταξύ αυτών γυναίκες και βρέφη, βρίσκουν φριχτό θάνατο με αποκεφαλισμό ή θάβονται ζωντανοί.

Β΄ΠΠ: ο Πόλεμος του Ειρηνικού

 

 

Οι περιοχές της ΝΑ Ασίας που είχε υπό την κατοχή της η Ιαπωνία κατά την έναρξη του Β΄ΠΠ

 

Για τα γεγονότα του Β΄ ΠΠ που έλαβαν χώρα στην Ευρώπη είμαστε λίγο πολύ ενημερωμένοι. Ελάχιστα όμως γνωρίζουμε για τις τρομερές συγκρούσεις που συνέβησαν στον Ειρηνικό στα πλαίσια αυτού του πολέμου. Το μόνο που έχουμε ακουστά είναι η επίθεση των Ιαπώνων κατά του αμερικανικού στόλου στο Περλ Χάρμπορ.

 

Στον Πόλεμο του Ειρηνικού νίκησαν τελικά οι Αμερικανοί και οι σύμμαχοί τους, ενώ ήδη η Γερμανία είχε παραδοθεί και ο Β΄ΠΠ είχε τελειώσει στην Ευρώπη.

 

Ο Πόλεμος του Ειρηνικού είναι ίσης σημασίας – μπορεί και σπουδαιότερης-  από αυτόν της Ευρώπης. Είναι κρίμα να γνωρίζουμε τόσο λίγα πράγματα γι’ αυτόν. Αναγκαστικά βέβαια εδώ θα αναφερθούμε περιληπτικά στα γεγονότα αυτά.

 

"Oh, mamy blue", σε ελεύθερη μετάφραση

 

 

 

Αχ, μανούλα, τι θλίψη…

 

Ο ξεχασμένος γιος σου είμαι

που έφυγε είκοσι  χρονών

και τώρα που ήρθα πίσω

γεμάτη θλίψη είναι η καρδιά μου.

 

Να μπορούσα μόνο

να κρατήσω το χέρι σου,

να σου ζητήσω να με συχωρέσεις,

θα καταλάβαινες, το ξέρω.

Αχ, μανούλα  μου, τι θλίψη,

πού να είσαι τώρα, μανούλα,

πόσο σε χρειάζομαι…

 

Άψυχο είναι το σπίτι μας πάνω στο λόφο.

Κι όμως στέκεται ακόμα εκεί

και πόσες αναμνήσεις

με πλημμυρίζουν

από τα χρόνια  που ήμουνα παιδί.

 

Πολλά έχω δει,

πολλά και διαφορετικά,

μέρες κουρασμένες,

νύχτες μοναχικές,

όμως τώρα

χωρίς εσένα στο πλευρό μου

νιώθω χαμένος.

Τι ζωή με περιμένει;

 

Κανένας δεν με σκέφτεται,

δεν μ’ αγαπά,

κανένας μαζί μου την ώρα του δεν χάνει

και βουβοί εδώ με κοιτάζουν οι τοίχοι.

Αχ, τι θλίψη,

έχει πεθάνει ο τόπος μας, μανούλα.

 

Σκοτεινός ο ουρανός,

τραχύς ο αέρας.

Και τώρα ξέρω πια τι έχω χάσει.

Αυτό το σπίτι δεν είναι το σπίτι μας.

Φεύγω.

 

Πόσο μικρό μού φαίνεται το μέλλον.

 

Αχ, τι θλίψη, μανούλα μου.

 

 

(Μετάφραση από τα αγγλικά: Καίτη Βασιλάκου)

------------------------------------------------------------------

 

I may be your forgotten son

who wandered off at twenty one

it's sad to find myself at home,

oh mamy blue.

 

If I could only hold your hand

and say I'm sorry yes I am

I'm sure you really understand,

οh, mamy blue,

where are you now.

 

Oh, mamy,

οh, mamy, mamy  blue,

οh, mamy blue.

 

The house we shared upon the hill

seems lifeless but it's standing still

and memories of childhood days

fill my mind.

Oh mamy, mamy, mamy.

 

I've seen enough of different lights,

seen tired days and lonely nights

and now without you by my side

I'm lost,

how can I survive.

 

Oh, mamy blue…

 

Nobody who takes care of me,

who loves me,

who has time for me.

The walls look silent at my face,

oh, mamy,

so dead is our place.

 

The sky is dark,

the wind is rough

and now I know what I have lost.

The house is not a home at all,

I'm leaving.

The future seems so small.

 

https://www.youtube.com/watch?v=8nzlQo3Cxew

 

 

Ηλί, Ηλί

 

Και υψώνονται μέσα απ’ τα χώματα

σε συναυλίες παράτονες

φωνές οργής ανάκατες με κλάματα

και με παράπονα

και με πνιχτά αναφιλητά,

ο κόσμος των αοράτων

που θρηνεί τη ματαιότητα,

ζωές που χάθηκαν για πάντα,

πόνοι που ξέμειναν και στοίχειωσαν.

 

Και μες την παραζάλη της παραφωνίας

αίφνης ακούς

έναν ψιθυρισμό,

μια επίμονη επίκληση

σε σταθερό ρυθμό

σαν ήχο μηχανής

που κάποιος ξέχασε αναμμένη:

 

Ηλί, Ηλί, λαμά σαβαχθανί,

γιατί με εγκατέλειψες.

Καμιά αγάπη άλλη

 

Καμιά αγάπη άλλη

σαν τη δική μας δεν υπάρχει,

τόσο τέλεια

και τόσο ατελείωτη.

Κοίτα την

πώς χορεύει ανέμελα

και η γιγάντια σκιά της

πώς αντικατοπτρίζεται στο σύμπαν.

Τίποτε να την εξαντλήσει δεν μπορεί.

Έτσι για πάντα θα χορεύει τέλεια

τον ατελείωτο χορό της,

με τη σκιά της να καλύπτει

τους αστερισμούς.

 

Σεισμός

 

 

Δεν είναι η ζωή που θριαμβεύει,

όταν ένα φτωχό κορμάκι

ανασύρεται από τα ερείπια ζωντανό,

ενώ χιλιάδες πτώματα

σαπίζουν μέσα στα χαλάσματα.

Ο θάνατος είναι αυτός που θριαμβεύει,

που μας χαμογελά σαρκαστικά,

που μας κοιτά με περιφρόνηση.

 

Και η ζωή, δούλα στην εξουσία του,

παλεύει τώρα να σταθεί

γυμνή στα χιόνια,

πεινασμένη, ορφανεμένη,

δούλα στα κέφια του,

γεμάτη τραύματα.

Τόσο ωραίος

 

Είσαι τόσο ωραίος,

όσο θέλω να είσαι.

Ποτέ στη ζωή

τόσο όμορφος δεν θα είσαι,

ποτέ η φύση

δεν θα φτιάξει

το ακριβές σου ομοίωμα.

 

Όμως πίσω από μας στέκει

ο άπειρος χώρος

κάθε δυνατότητας.

 

Γι’ αυτό είσαι τόσο ωραίος,

όσο ποτέ δεν θα είσαι

στον στενό αυτό κόσμο μας.

Όταν καπνίζει ο λουλάς, εσύ δεν πρέπει να μιλάς

 

 

Κατά την περιοδεία του Νέρωνα στην Ελλάδα, ο Βεσπασιανός ήταν ανάμεσα στους ακολούθους του και, όταν ο αυτοκράτορας τραγουδούσε, αυτός ή έφευγε πολύ συχνά από την αίθουσα ή τον έπαιρνε ο ύπνος αν και παρών, πράγμα βαθύτατα προσβλητικό.

 

Γι’ αυτό, όχι μόνο τού απαγορεύτηκε κάθε συναναστροφή με τον αυτοκράτορα αλλά και η συμμετοχή στις δημόσιες εκδηλώσεις του. Αποτραβήχτηκε λοιπόν σε μια μικρή, απομονωμένη πόλη και, ενώ κρυβόταν και έτρεμε για το τέλος του, του δόθηκε τελικά μια επαρχία και στρατός.

 

(Τρία χρόνια αργότερα ο Βεσπασιανός έγινε αυτοκράτορας).

 

 

Peregrinatione Achaica inter comites Neronis cum cantante eo aut discederet saepius aut praesens abdormisceret, gravissimam contraxit offensam, prohibitusque non contubernio modo sed etiam publica salutatione seccessit in parvam ac deviam civitatem, quoad latenti etiamque extrema metuenti provincia cum exercitu oblata est.

 

(Σουητώνιου «Οι Βίοι των Καισάρων»,  Ο αποθεωμένος Βεσπασιανός, VIII 4 ).

 

Μετάφραση από τα λατινικά: Καίτη Βασιλάκου.

 

Πόσος έρωτας...

 

Πόσος έρωτας σπαταλιέται

στις ονειροπολήσεις,

πόσο φτωχή η πραγματικότητα...

Παραφροσύνη αντί πένθους

 

 

Ήταν ένα παιδί, καλό παιδί, το έβλεπα τα βράδια στο φωτισμένο παράθυρο της απέναντι πολυκατοικίας να μελετά τα βιβλία του.

 

Οι γονείς μας έγιναν φίλοι, έτσι γίναμε κι εμείς φίλοι. Πέρασε στη σχολή Ικάρων, έγινε πιλότος. Εγώ φοιτήτρια τότε. Καμιά φορά βγαίναμε μαζί, πηγαίναμε σε καμιά μπουάτ που ήταν της μόδας εκείνη την εποχή, συζητούσαμε για διάφορα.