Ζωή

 

Πώς ήμουν άραγε,

ποια ήταν η μορφή μου,

ήμουν γυναίκα ή άντρας

και η ζωή που έζησα

ήτανε άραγε καλή

ή πέρασε μες στις ταλαιπωρίες,

είχα καλούς γονείς,

αγάπησα,

αγαπήθηκα,

έκανα παιδιά...

 

Απ’ όλα αυτά

τίποτα δεν θυμάμαι,

μόνο μια αίσθηση παράξενη έχω

πως έζησα ένα όνειρο φανταχτερό

με μυρωδιές και χρώματα,

με ήχους

και με φιγούρες δίχως πρόσωπο,

μια αέναη κίνηση

προς κάτι απροσδιόριστο,

μια προσδοκία ανοιχτή,

μια αναταραχή,

με αντικείμενα και γεγονότα

ανάκατα

σε μια αβέβαιη θολούρα

και κάτι απειλητικές σκιές

στους τοίχους

που με περίμεναν

υπομονετικά.