Δεν ανασταίνονται
ό,τι κι αν κάνω.
Νεκρά και παγωμένα
κάθονται εντός μου,
ένα βάρος περιττό.
Μόνο τις νύχτες
ζωντανεύουν σαν φαντάσματα
και περιφέρονται στα όνειρά μου.
Θυμήσου, λένε,
κάποτε αγαπούσες,
κάποτε έκλαιγες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου