Ευθανασία γερόντων

Μολονότι η θανατική ποινή έχει πάψει να εφαρμόζεται σε πολλές χώρες του κόσμου, δεν έχει γίνει ακόμα ταμπού στη συνείδηση των πολιτών. Πολλοί ακόμα επιθυμούν να επιβάλλεται σε διάφορες περιπτώσεις  και το απαιτούν. Αντίθετα η ευθανασία παραμένει ταμπού ακόμα και στις πιο προχωρημένες κοινωνίες.

Έτσι θα δούμε άτομα που υποστηρίζουν με θέρμη την επιβολή της θανατικής ποινής να είναι συγχρόνως και σφοδροί πολέμιοι της ευθανασίας. Στην περίπτωσή τους προφανώς δεν ισχύει αυτό  που λέμε «ιερότητα της ζωής», αλλά ιδέες μάλλον θρησκευτικής προέλευσης, εφόσον οι θρησκείες γενικά είναι κατά της ευθανασίας.

Αλλά και μη θρησκευόμενα άτομα είναι αρνητικά απέναντι στην ευθανασία, επειδή θεωρούν την πράξη αυτή ως ένα είδος φόνου, άσχετα αν αυτός που θα «φονευθεί» επιθυμεί τον θάνατό του. 

Ευτυχώς η ευθανασία επιτρέπεται στα βαριά άρρωστα ή τραυματισμένα ζώα που στην περίπτωση αυτή θεωρώ ότι απολαύουν ενός προνομίου που ο άνθρωπος ακόμα στερείται στα περισσότερα μέρη του κόσμου.

Η τελευταία είδηση περί ευθανασίας μάς έρχεται από την Ολλανδία και είναι μια αρκετά προχωρημένη θέση, με την οποία συμφωνώ εγώ και ελάχιστοι, υποθέτω, άλλοι:

«Η κυβέρνηση των Κάτω Χωρών πρότεινε να περάσει ένας νόμος πριν από το τέλος του 2020 για να δημιουργήσει ένα «χάπι αυτοκτονίας». Το μέτρο αυτό να διατεθεί για άτομα άνω των 70 ετών που δεν επιθυμούν να συνεχίσουν να ζουν. Δηλαδή, να τους δίνει τη δυνατότητα να επιλέξουν πότε να εγκαταλείψουν αυτόν τον κόσμο χωρίς να ζήσουν δύσκολες στιγμές. 

Η πώληση αυτού του φαρμάκου, όπως το επιθυμούν, δεν θα απαιτεί κανενός είδους ιατρική συνταγή ούτε θα χρειάζεται να δικαιολογείται κάποιο πρόβλημα υγείας για την απόκτησή του. Κάθε άτομο άνω των 70 ετών που έρχεται να το αγοράσει, θα μπορούσε να το κάνει χωρίς εμπόδιο».

Κάτι τέτοιο είμαι σίγουρη ότι προκαλεί ρίγη ανατριχίλας στους περισσότερους από μας και τους παρασύρει να φανταστούν έναν τερατώδη (φασιστικό θα τον πουν) κόσμο, όπου οι άνω των 70 ετών καταδικάζονται σε θάνατο, ώστε να καθαρίσει η κοινωνία από τα μη παραγωγικά άτομα και να απαλλαγεί από τα βάρη της συντήρησης των άχρηστων γερόντων.

Ωστόσο, αν κάποιος έχει περάσει τα εβδομήντα χρόνια, όπως εγώ, δεν αποκλείεται να συμφωνήσει με ένα τέτοιο νόμο. Λέει παρακάτω η είδηση:

«Η ολλανδική κυβέρνηση δημοσίευσε πρόσφατα μια πρώτη μελέτη που καθόρισε το κοινό, στο οποίο απευθύνεται αυτός ο τύπος φαρμάκου που ονομάζεται επαγγελματικά χάπι Drion. 

Το όνομα είναι αφιέρωση στον Huib Drion, δικαστή του Ανώτατου Δικαστηρίου που ήταν καθηγητής του δικαίου και ακαδημαϊκός . Θεωρείται επαναστάτης, αφού πριν από περίπου 40 χρόνια υποστήριξε την ιδέα ότι το κράτος πρέπει να προσφέρει ένα δηλητηριώδες χάπι, ώστε οι πολίτες να μπορούν να αποφασίσουν πότε θα τερματίσουν τη ζωή τους».

Ο Huib Drion το σκέφτηκε αυτό, όταν συνάντησε έναν γέροντα που ήταν τρομοκρατημένος με τη σκέψη πώς θα είναι  τα τελευταία χρόνια της ζωής του, καθώς θα είναι ανήμπορος και θα εξαρτάται όλο και περισσότερο από τους άλλους.

Βέβαια, όταν είσαι νέος, δεν κάθεσαι να σκεφτείς τέτοια πράγματα. Ούτε κι όταν είσαι μεσόκοπος. Όμως, όταν μπαίνεις στην τρίτη ηλικία και το σώμα αρχίζει να εμφανίζει τα πρώτα σημάδια μιας ανεπανόρθωτης κάμψης και νιώθεις συχνά ανήμπορος και ανησυχείς μη σου συμβεί κάτι σοβαρό  και είσαι μόνος, όταν βλέπεις κάπου στον ορίζοντα να σου γνέφει αδιόρατα μια σκιά που κρατά δρεπάνι, τότε και η σκέψη σου αρχίζει να αλλάζει.

Όχι απαραίτητα εννοείται. Μπορεί να θέλεις να ζήσεις όσο δεν πάει άλλο. Να χαίρεσαι την κάθε μέρα σου και να ευλογείς τον Κύριο που σου τη χαρίζει. Αν ανήκεις σ’ αυτούς τους ηλικιωμένους, τότε φυσικά η ευθανασία θα σου προκαλεί αποστροφή.

Αλλά υπάρχουν και οι άλλοι. Αυτοί που κουράστηκαν από τη ζωή, βαρέθηκαν, δεν βρίσκουν πια σ’ αυτήν καμιά γοητεία. Η υγεία τους είναι κακή και με το χρόνο γίνεται χειρότερη. Οι δικοί τους δεν ενδιαφέρονται και πολύ ή εκείνοι δεν θέλουν να τους επιβαρύνουν. Άλλοι ζουν μόνοι και τρομάζουν στη σκέψη πώς θα είναι τα τέλη τους. Όσο έχουν τις δυνάμεις τους, θα συνεχίσουν να ζουν, όμως ξέρουν ότι θα έρθει κάποια μέρα που θα είναι εντελώς ανήμποροι. Αυτοί θέλουν να έχουν στην τσέπη τους το χάπι Drion. Όταν θα κρίνουν ότι ήρθε η ώρα, θα το πάρουν και θα φύγουν ήσυχα, χωρίς να υποφέρουν, χωρίς να επιβαρύνουν κανένα και χωρίς να γίνουν ένα ζωντανό σκουπίδι που θα το πετούν αποδώ κι αποκεί.

Σημείωση: Το κείμενο αυτό γράφτηκε πριν την εμφάνιση του Covid-19. Κανείς άνω των 70 ετών, ακόμη και όσοι είναι υπέρ της ευθανασίας, δεν θα ήθελε να τερματίσει τη ζωή του τόσο επώδυνα. Μέχρι στιγμής τα θύματα του κορονοϊού είναι περίπου 560.000 –  στην πλειονότητά τους γέροντες.

 Κάποιοι από αυτούς πέθαναν ως σκουπίδια.

https://filoitexnisfilosofias.com/%ce%bf%ce%b9-%ce%ba%ce%ac%cf%84%cf%89-%cf%87%cf%8e%cf%81%ce%b5%cf%82-%ce%b8%ce%b1-%ce%b5%ce%b3%ce%ba%cf%81%ce%af%ce%bd%ce%bf%cf%85%ce%bd-%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%cf%87%ce%ac%cf%80%ce%b9-%ce%b1%cf%85/?fbclid=IwAR2BYC9KQBFAZo3DMkiQdk-P-trU_-vcJpeoOB6g1wjs6RfODoDWucMDNz4