21η Απριλίου 1967

Δικτατορία; Τι είναι αυτό;

Ο πατέρας είχε ήδη φύγει για την Τρίπολη, στους δικούς του, για το Πάσχα. Θα πηγαίναμε η μητέρα μου κι εγώ σε λίγες μέρες.

Τι είναι αυτό τελικά, δεν καταλαβαίνω.

Στο διπλανό διαμέρισμα ο κύριος Αλέκος κάτι είχε πάθει και στεκόταν στον νιπτήρα του μπάνιου κι έπλενε τα χέρια του συνέχεια. Είναι προσωρινό, σε ένα δυο μήνες θα τελειώσει, μουρμούριζε.

Ποιο;

Κατά το μεσημεράκι μάς επισκέφτηκαν δυο ξάδερφοι, νεαροί εργάτες. Κάθησαν αρκετή ώρα, δεν έλεγαν τίποτα. Έδειχναν φοβισμένοι. Ο ένας μου είχε δώσει προ καιρού να διαβάσω ένα μυθιστόρημα του Λουντέμη. Είχα θυμώσει, τι θέλει τώρα αυτός, να γίνω κομμουνίστρια;

Το απόγευμα πετάχτηκα στον από πάνω δρόμο, στης κυρίας Αριστέας, μ’ έστειλε η μάνα μου να δω τι κάνουν εκεί. Ακόμα δεν είχαμε τηλέφωνα στα σπίτια μας.

Έφυγα από κει στις εφτά παρά πέντε. Στις εφτά άρχιζε η απαγόρευση κυκλοφορίας. Στον δρόμο δεν κυκλοφορούσε κανείς. Ένιωθα παράξενα, λίγο ηρωικά και λίγο ηλίθια.

Η πρώτη μέρα.