Κρύες μέρες

Σήμερα, αγαπητέ,

χαλάει πάλι ο καιρός,

μας περιμένουν, λένε,

κρύες μέρες,

θα έπρεπε κανονικά

να είμαστε ευχαριστημένοι,

εφόσον μέσα μας και έξω μας

επικρατεί η ίδια παγωνιά,

συντονισμένοι παραμένουμε

στο κλίμα μας της εποχής,

καμιά διαφωνία

και παγερά αδιάφοροι για όλα,

όπως σφυρίζει παγωμένος ο αέρας

χαϊδεύοντας το πρόσωπό μας

και από κάτω η ψυχή

ψυχρή και ασάλευτη παρατηρεί

τα τεκταινόμενα,

όπως ψυχρά και ασάλευτα

στο βάθος του ορίζοντα

στέκονται και μας ατενίζουν

μες στη λευκότητά τους τα βουνά,

όπως με κρύα την καρδιά

στους παγωμένους δρόμους περπατούμε

σκοντάφτοντας σε παγωμένα πτώματα,

όπως με κρύα μάτια αγκαλιαζόμαστε

και κρύους ανταλλάσσουμε ασπασμούς,

αγαπητέ,

είμαστε τέλεια συντονισμένοι,

γι’ αυτό και θα επιζήσουμε,

οι άλλοι ας διαμαρτύρονται

αναζητώντας θαλπωρή,

πιο κάτω θα τους συναντήσουμε

καινούργια παγωμένα πτώματα.

Δεν συντονίστηκαν σωστά,

δεν μπόρεσαν.