Κορονοϊός

Δες πόσο πονηρός, πόσο σατανικός είναι:

Πλησιάζει αθόρυβα μικρά παιδιά και νεαρούς και μπαίνει μέσα τους. Κάθεται ήσυχος, αόρατος, σχεδόν ανύπαρκτος. Καραδοκεί βέβαια, αλλά αυτό κανείς δεν το παίρνει είδηση.

Παρακολουθεί με μάτι άγριο, πεινασμένο, όσο ο ξενιστής του ανυποψίαστος συνεχίζει τη ζωή του. Η παιδική σάρκα δεν τον ενδιαφέρει καθόλου. Ούτε η εφηβική. Δεν είναι παιδόφιλος. Είναι γεροντόφιλος. Μια σπάνια διαστροφή δηλαδή.

Ο νεαρός ξενιστής κάνει τα δικά του. Πάει έρχεται, συναντά άλλους ανθρώπους, κουβεντιάζει, πίνει τον καφέ του, φλερτάρει. Αυτός εκεί, σιωπηλός και με μάτι άγριο, παρακολουθεί. Βλέπει κι άλλη νεαρή αμόλυντη σάρκα και σαλτάρει, την καταλαμβάνει κι αυτήν και συνεχίζει την παρακολούθηση. Περιμένει υπομονετικά το θύμα του.

Τα μικρά παιδιά, αυτά τα αγγελικά πλάσματα, τα μεταμορφώνει ο δαιμονικός γεροντόφιλος σε μικρούς δολοφόνους. Παίζουν χαρούμενα αυτά, ανέμελα, τρέχουν στον παππού και τη γιαγιά, τους αγκαλιάζουν - πόσο τρυφερή είναι αυτή η στιγμή, πόσο γλυκιά είναι!

Και ο δαίμονας επιτέλους βρίσκει τη σάρκα που ζητά. Πηδά γεμάτος πόθο και κυριεύει τον γέροντα. Τρέχει πάνω κάτω, ελέγχει με έξαλλη χαρά το κορμί που κατέκτησε, βρίσκει τα αδύναμα περάσματα και ορμά μέσα. Θα τον φάει ζωντανό.

Ο δαίμονας αυτός, ο διεστραμμένος γεροντόφιλος, έχει για όχημά του τις πιο αθώες ηλικίες. Τις πιο αγνές ψυχές. Τις μετατρέπει σε δολοφόνους, όπως ο βρικόλακας τις αγνές παρθένες.

Μας αναγκάζει να στερηθούμε την αγάπη των παιδιών, την παρουσία τους, τη ζεστή αγκαλιά τους. Μας αναγκάζει να τα βλέπουμε με φόβο, να τα αποφεύγουμε, να τα διώχνουμε από κοντά μας. Μας κάνει να βλέπουμε τους νέους με καχυποψία και εχθρότητα.

Είναι απίστευτα σατανικός, απίστευτα διεστραμμένος.