Επιτάφιος στη μικρή Ερώτιον

Σε σένα, Φρόντωνα πατέρα και μητέρα Φλάκιλλα,

ετούτο το κορίτσι παραδίδω,

το πολυαγαπημένο και γλυκό,

να μην τρομάξει η μικρούλα μου Ερώτιον

από τις μαύρες σκιές και τα τεράστια στόματα

του σκύλου των Ταρτάρων.

Σχεδόν θα είχε συμπληρώσει

έξι χειμώνες παγερούς ,

αν ζούσε ακόμα άλλες έξι μέρες.

Έτσι χαρούμενα ας παίζει

ανάμεσα στους γέροντες προστάτες της

και το όνομά μου ψελλίζοντας ας λέει.

Τα τρυφερά της κόκαλα

ας τα σκεπάζει χλόη μαλακή

και, γη εσύ, μην τη βαραίνεις.

Ούτε κι εκείνη βάρυνε εσένα.

Hanc tibi, Fronto pater, genetrix Flacilla, puellam

oscula commendo deliciasque meas,

parvola ne nigras horrescat Erotion umbras

oraque Tartarei prodigiosa canis.

Inpletura fuit sextae modo frigora brumae,

vixisset totidem ni minus illa dies.

Inter tam veteres ludat lasciva patronos

et nomen blaeso garriat ore meum.

Mollia non rigidus caespes tegat ossa, nec illi,

terra, gravis fueris: non fuit illa tibi.

Martialis, V.34

Η Ερώτιον ήταν μια μικρή δούλη του Μαρτιάλη που πέθανε έξι χρονών. Ο Φρόντων και η Φλάκιλλα ήταν οι γονείς του ποιητή που είχαν ήδη πεθάνει.

Η μετάφραση είναι δική μου.