Ποιον κριτικό λογοτεχνίας εμπιστεύεστε;

Σε συνέχεια του προηγουμένου, ο Μαρτιάλης σ’ αυτό εδώ το ποίημά του επαινεί τον Απολλινάριο ως μορφωμένο, έμπειρο και καλοπροαίρετο κριτικό που η γνώμη του έχει μεγάλο κύρος. Αν η κριτική του είναι ευνοϊκή, το βιβλίο θα έχει επιτυχία. Αν όχι, τότε κανείς δεν πρόκειται να το αγοράσει. Η τύχη του θα είναι να καταλήξει στην ψαραγορά, τα φύλλα του θα γίνουν περιτύλιγμα για παστά ψάρια και τα παιδιά θα χαράζουν τα πρώτα τους γράμματα στη ράχη των σελίδων του. Τέτοια κατάντια!

Αν θες, βιβλιαράκι μου,

να σε επιδοκιμάσουν αττικά αφτιά,

σε νουθετώ και σε προτρέπω

να γίνεις αρεστό στον λόγιο Απολλινάρη.

Άλλος δεν είναι πιο ακριβής και πιο καλλιεργημένος

αλλά ούτε και πιο άδολος και πιο ευνοϊκός.

Αν στην καρδιά του, αν στο στόμα του σε βάλει,

να μη φοβάσαι χλευασμούς των μοχθηρών

ή ότι θα γίνεις περιτύλιγμα για τα σκουμπριά.

Αν σε αποδοκιμάσει,

ευθύς να τρέξεις πρέπει στην ψαραγορά,

στις κούτες των παστών ψαριών

με ράχη οργωμένη απ΄ τα πενάκια των παιδιών.

Si vis auribus Atticis probari,

exhortor moneoque te, libelle,

ut docto placeas Apollinari.

Nil exactius eruditiusque est,

sed nec candidius benigniusque:

si te pectore, si tenebit ore,

nec rhonchos metues maligniorum,

nec scombris tunicas dabis molestas.

Si damnaverit, ad salariorum

curras scrinia protinus licebit,

inversa pueris arande charta.

Μαρτιάλης, IV. 86

Η μετάφραση είναι δική μου.