"Μητέρα χωρίς την κόρη της"

«Την έχασα την κόρη μου,

τη μοναχοκόρη μου,

τώρα παρέα έχω τα

ψυχοφάρμακά μου».

Έπειτα έλεγε διάφορα

και κάθε τόσο

κάτι θυμόταν πάλι,

«η κόρη μου», έλεγε

και σε λίγο πάλι

«η κόρη μου».

Δεν έκλαιγε.

«Πονά η μέση μου»,

είπε,

«ακούω ραδιόφωνο,

πήγα σε κάτι μέντιουμ.

Αλήθεια, πες μου εσύ»,

με κοίταξε με αγωνία,

«πιστεύεις στις ψυχές;

Κάπου γυρνούν στο Σύμπαν

και ξέρουνε για μας τα πάντα».

«Πιστεύω», είπα.

Έπρεπε να το πω.

Έδειχνε τόσο μόνη

χωρίς την κόρη της.