Σελίδες

2/3/19

"Ψυχές"






Το φως του ήλιου
δεν αναζητούν,
είναι βαρύ για τις ψυχές
το λάμπος του
κι η θέρμη του
τις κατακαίει.

Θέλουν σκοτεινιασμένους ουρανούς,
δέντρα νεκρά,
βράχια γυμνά,
θάλασσες μαύρες
με αφρισμένα κύματα
και του αέρα
το βόγκο τον αδιάκοπο,

θέλουν μια παγωμένη γη,
χώμα σκληρό και γκρίζο
και κάπου κάπου
αθόρυβα από ψηλά
να πέφτουνε
χοντρές σταγόνες
σαν τα δάκρυα
ενός άγνωστου θεού.

Εκεί βουβά θέλουν
να αναπαύονται
αιώνια κοιτώντας τον ορίζοντα,
χωρίς να περιμένουν τίποτα,
χωρίς καμιά ανάμνηση
ή νοσταλγία,
αιώνια να αναπαύονται εκεί
σε ένα είδος
δικής τους ευτυχίας
παράξενης.


1 σχόλιο:

  1. 1982
    έχω κάνει ηλιοθεαση

    κοιτάς τον ήλιο με γυμνό μάτι

    όταν ξημερώνει πχ 07:00 Μέχρι 08:00
    ασφαλής ώρα
    υπέροχα κάνει παλιά
    1 ώρα μου πήρε 3 μήνες περίπου
    μα συνηθίσει το μάτι
    αλλάζεις μεσημέρι είδα για 15 λεπτά
    έπαθα προσωρινή στραβωση
    τώρα βλέπω κανονικά σχεδόν πάλι

    οι ψυχές αναζητούν τον ήλιο
    όπως τα ηλιοτρόπια
    οι γιόγκι το ονομάζουν
    surya kriya yoga
    ...
    κοιτάνε τον ήλιο κατάματα
    .ΕΓΩ δεν έχω δει Ινδό νταλιτ
    να έχει κατάθλιψη
    δεν έχει την πολυτέλεια

    ΑπάντησηΔιαγραφή