"Άυλες περιφέρονται μορφές"

Άυλες περιφέρονται μορφές,

σιωπηλές,

με την κομματιασμένη μνήμη τους

-κοιτάζουν,

αλλά δεν μπορούν καλά να θυμηθούν,

όλα σαν όνειρο είναι χυμένα,

μια πολυθρόνα,

ένα κρεβάτι,

μια γυναίκα στο παράθυρο -

ξεριζωμένες τριγυρνούν

και χωρίς έρμα,

δεν καταλαβαίνουν

πως η ζωή τελείωσε γι’ αυτές,

πως τώρα έτσι αέναα

θα αιωρούνται χωρίς λύπη

ανάμεσά μας.