Ο πειρασμός του ερημίτη Χάρτμουτ Λιμπέργκερ

Ο Χάρτμουτ Λιμπέργκερ είναι ένας Γερμανός γύρω στα σαράντα πέντε, ιδιόρρυθμος, αντικοινωνικός και με πειραγμένη ψυχή, που τον βρίσκουμε στην αρχή της ιστορίας απομονωμένο σε ένα καλύβι στο βουνό μακριά από τον κόσμο. Ο χώρος μάς είναι οικείος, πρόκειται για ένα ελληνικό νησί.

Οι κάτοικοι του διπλανού χωριού έχουν συνηθίσει την παρουσία του, κανέναν δεν ενοχλεί, σπάνια τον βλέπουν εξάλλου, και έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για έναν άκακο τρελό.

"Κι έγινε ξαφνικά η ζωή..."

Κι έγινε ξαφνικά η ζωή

ένας χυλός χωρίς αλάτι

σχέδια και προγράμματα

διαγράφηκαν

οι επιθυμίες στένεψαν

τα όνειρα απαγορεύτηκαν

έμειναν μόνο κάτι αναμνήσεις

που αναβοσβήνουν ρυθμικά

και κάτι συναισθήματα παλιά

που φλέγονται

σε έτη φωτός απόσταση

τώρα μονάχα η σοφία

συσσωρεύεται ακάθεκτη

γνώση πάνω στη γνώση

και συμπεράσματα ψυχρά

εγκεφαλικά

αχρείαστη σοφία και άχρηστη

που με το θάνατο θα εξανεμιστεί 

ως περιττή.

Ο νόμος Παπαθεμελή και οι νέοι της Σιδώνος 1994 μΧ

Τι έγινε το 1994;

Ο Μανώλης Δουρής βιάζει και δολοφονεί τον εξάχρονο γιο του και μετά κάνει πως δεν ξέρει τίποτα. Συλλαμβάνονται οι σατανιστές της Παλλήνης. Ο Ματθαίος Μονσελάς μετά από τις επίμονες παρακλήσεις της Γεωργίας Βαγενά να της αφαιρέσει τη ζωή, υποχωρεί και τη σκοτώνει.

"Προσευχηθείτε..."

Προσευχηθείτε,

μην παραλείψετε παρακαλώ

αυτό το ύψιστο καθήκον σας,

κεράκια ανάψτε,

λουλούδια αποθέστε

και αγκαλιασμένοι τραγουδήστε

απαλά τραγούδια,

δακρύστε,

προ παντός αυτό μην το ξεχάσετε,

δείξτε εν πάση περιπτώσει

πόσο ευγενικά πενθείτε εσείς

σε αντίθεση με τους βαρβάρους

κι έπειτα ακούστε τους ταγούς σας

με πόσο σταθερή, αποφασιστική φωνή

μιλούν,

με ύφος που δεν σηκώνει αντιρρήσεις,

δείτε πόσο είναι σοβαροί,

εμπιστευθείτε τους.

Είναι ένα πολιτισμένο τελετουργικό αυτό,

αποδεικνύει την ανωτερότητά σας,

την καλωσύνη σας

και προ παντός

τη θαρραλέα στάση σας

μπροστά στο θάνατο.

Και την επόμενη φορά

επαναλάβετε τα ίδια,

πάντα αυτό να κάνετε,

όποτε βρίσκεστε μπροστά

σε διαμελισμένα πτώματα.

Όχι, ο φόβος δεν σας καταβάλλει, 

σκοτώνεστε ατρόμητα εσείς.

Καρυωτάκης-Λειβαδίτης: Δυο ποιήματα για την απώλεια

Η νιότη από μόνη της είναι η εποχή της αισιοδοξίας και των ονείρων.

Δεν έχει σημασία, αν ίσως ο νέος άνθρωπος έχει την ατυχία να τυραννιέται από προβλήματα που άλλοι συνομήλικοί του δεν έχουν. Η απαισιοδοξία, η μελαγχολία του είναι ένα λεπτό στρώμα που επικάθηται πάνω σε μια απέραντη και απροσδιόριστη αισιοδοξία. Δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Η ίδια η νιότη του τον υποχρεώνει να κοιτάζει τη ζωή με ελπίδα, τον παρασύρει σε ωραία οράματα, του υπόσχεται ένα μέλλον όπου τα όνειρά του θα γίνουν πραγματικότητα. Δεν έχουν σημασία οι αναποδιές και οι αποτυχίες και οι τυχόν απογοητεύσεις. Μια μικρή ανάπαυλα είναι για να ανασυνταχθεί και να ξαναμπεί στον κόσμο έτοιμος για όλα.

Συνέντευξη στη Γεωργία Δαλιανά από το Κανάλι Ένα 90,4 FM

Είστε μια δημιουργός που δουλεύετε αθόρυβα και μας έχετε προσφέρει σημαντικότατο έργο.

Θα ήθελα να σας ρωτήσω:

1.    Στην σημερινή εποχή που η Απληστία της εικόνας ενοικεί στην Τρομοκρατία και δεν αφήνει χώρο για τις λέξεις, το γράψιμο για σας είναι ερημιά, είναι ρήγμα ή είναι κατοικία στα θεμέλια της πιο ακριβής Ελευθερίας;

Δεν είμαι εχθρός της εικόνας. Πιστεύω πως άνετα μπορούν να συνυπάρξουν λόγος και εικόνα, ο κόσμος μας έτσι γίνεται πιο πλούσιος. Υπάρχει βέβαια και η χυδαία εικόνα όπως υπάρχει και ο χυδαίος λόγος. Δεν είναι ωστόσο κάτι καινούργιο αυτό. Το γράψιμο για μένα είναι εσωτερική ανάγκη. Μου αρέσει να γράφω. Μου αρέσει πολύ. Κάποιοι συγγραφείς λένε ότι, όταν γράφουν, νιώθουν πόνο, υποφέρουν. Εγώ νιώθω χαρά. Η γραφή για μένα είναι η δεύτερη κατοικία μου. Ζω, υπάρχω, κινούμαι μέσα σ’ αυτή την κατοικία. Η κατοικία είναι ερημική, αλλά δεν με ενοχλεί αυτό. Θα έλεγα ότι μάλλον μου αρέσει. 

"Κομμάτια άγνωστων νεκρών..."

Κομμάτια άγνωστων νεκρών

εκτίθενται ευλαβικά

ντυμένα στο βελούδο

και στα μαργαριτάρια

κατάνυξη μαζών

όπιο βαρύ

για να ξεχάσουμε

ενόσω οι πολιτοφύλακες

κρατώντας ρόπαλα

τις νύχτες τριγυρνούν στα πάρκα

ενόσω σέρνονται στα δικαστήρια

όσοι ακόμα αντιστέκονται

ενόσω Βία και Κράτος

θερμά εναγκαλίζονται.

Οι νέοι στις παραλίες

συνεχίζουν να ερωτεύονται

αλλ’ όμως θα ξεράσουν τέρατα

σε λίγα χρόνια

οι κοιλιές των κοριτσιών

φωτιές

βρωμιές

χυδαία γλώσσα

και ο θρίαμβος των λειψάνων

σε λιτανείες επίσημες.

Πυκνώνουν ολοένα τα σύννεφα 

κι η πολιτεία μου στέκει βουβή.

"Όταν θα πάω εκεί..."

Όταν θα πάω εκεί

θα συναντήσω τον πατέρα

τη μητέρα

θα είναι νέοι και όμορφοι

κι εγώ σαν συνομήλικός τους

θα τους χαιρετήσω.

Συγγνώμες δεν θα ανταλλάξουμε.

Θα κοιταχτούμε μόνο

με απορία

και ύστερα βουβοί θα χωριστούμε.

Για την αγάπη 

λέξη δεν θα πούμε.

Ποιες xώρες είναι ρατσιστικές και ποιες ανεκτικές στον "ξένο"

   Διαμαρτυρία μπροστά  στην πρεσβεία της Μιανμάρ στην Κουάλα Λουμπούρ, Μαλαισία

Ποιες κοινωνίες έχουν ροπή σε ρατσιστικές αντιλήψεις;

Νομίζω η απάντηση είναι εύκολη: είναι οι κοινωνίες που ζουν απομονωμένες, που έχουν χαμηλό βιοτικό επίπεδο, χαμηλό μορφωτικό επίπεδο ή νιώθουν να απειλούνται από ξένες φυλές.

Μολονότι, όταν λέμε «ρατσισμός», ο νους μας πάει αμέσως στους Ναζί, θα πρέπει να διευκρινίσουμε, ότι ο ναζισμός είναι η αποθέωση της διαστροφής που γεννήθηκε σε ταραγμένα μυαλά και βρήκε γόνιμο έδαφος σε μια χώρα με σοβαρά οικονομικά, εθνικά και πολιτικά προβλήματα. Κάτι τέτοιο δεν αποκλείεται να το δούμε να ξανασυμβαίνει σε οποιαδήποτε χώρα, αν αυτή βρεθεί στριμωγμένη από ακραία προβλήματα που απειλούν την ύπαρξή της.

Γραμμική Β: η πρώτη ελληνική γραφή

  

                                              

Διαβάστε δυνατά αυτές τις λέξεις:

do-ra

e-ne-ka

to-so

a-pe-do-ke

Τι ακούτε;

Ακούτε τη φωνή πανάρχαιων προγόνων που έζησαν σ’ αυτόν εδώ τον τόπο 35 αιώνες πριν. Των Ελλήνων της μυκηναϊκής εποχής. Που έλεγαν, όπως λέμε και σήμερα εμείς: δώρα, ένεκα, τόσο, απέδωκε.