"Ηδονή βαθιά"

Και τώρα

που εσύ πια

δεν έχεις τίποτ’ άλλο

να επιθυμήσεις

που φυλλορρόησε η νιότη σου

και η ομορφιά σου ξέφτισε

που ο έρωτας ξεθωριασμένος

κάθεται στη γωνιά του

και ονειρεύεται το παρελθόν

που ό,τι βαθιά επόθησες

δεν έγινε

τώρα που πια

σταμάτησες να κλαις

για ό,τι ωραίο δεν έζησες

που πια συνήθισες

να συμβιώνεις με το τίποτα

τώρα που τη ζωή σου

αχρήστεψα εντελώς

ήρθε η ώρα να σου πω

το μυστικό

 αυτό που όλα τα χρόνια

έκρυβα προσεχτικά

και σε ξεγέλασα:

Ποτέ μου δεν σ’ αγάπησα

ήσουν για μένα

κάτι σαν σκιά

κάτι σαν είδωλο

μια κούκλα

που κομμάτιαζα με ηδονή.

Τάχα νοιαζόμουν για την ευτυχία σου

μα όμως ύπουλα

κατέστρεφα τις ρίζες σου

χρόνια ατελείωτα

σε έσπρωχνα σε λάθη

και σ’ άφηνα μετά να κλαις

δεν σε λυπήθηκα καθόλου

ακόμα κι όταν

σ’ έβλεπα να σέρνεσαι

και να παρακαλάς

ούτε και τότε

ένιωσα για σένα

λίγο οίκτο

μόνο μια ηδονή βαθιά με λίγωνε

μια απαίσια χαρά

και τα πικρά σου δάκρυα

για μένα ήταν

γλύκα μυστική

κι ο πόνος σου

βαθιά κι ανομολόγητη

ικανοποίηση

η ευτυχία μου

ήταν η δυστυχία σου.

Σε νάρκωνα με ψέματα

όλα αυτά τα χρόνια

σε παραπλάνησα

αλλά εσύ ποτέ

δεν είδες τίποτα

νόμιζες ότι σ’ αγαπούσα.

Και τώρα κοίτα

στον καθρέφτη σου

ήρθε η ώρα να σου πω

το μυστικό μας

κοίτα στα μάτια σου

την αδιόρατη εκείνη φλόγα

πώς σε περιπαίζει.

Είμαι ο εχθρός σου

αγάπη μου.