«Το επίμονο φαινόμενο». Ένα απόσπασμα από τη νουβέλα «Το Κράτος»

Ακόμα να μιλήσει ο Σταυρόπουλος. Ο Ιατρίδης όλο μού λέει να κάνω υπομονή, είμαστε πολύ κοντά στο τέλος. Με συμβουλεύει να σταματήσω να δείχνω δύσπιστη, να φαίνομαι προβληματισμένη και να δίνω δίκιο στον Σταυρόπουλο. 
Μετά τα γεγονότα με τις προκηρύξεις είχαμε συναντηθεί σε μια απόμερη καφετέρια στα Νέα Λιόσια. Πρώτη μου φορά πήγαινα εκεί πέρα και δυσκολεύτηκα να προσανατολιστώ. Καθυστέρησα μάλιστα είκοσι λεπτά στο ραντεβού μας.

— Με συγχωρείτε για την αργοπορία, είπα καθίζοντας λαχανιασμένη απέναντί του, αλλά κατά λάθος κατέβηκα μια στάση πιο πριν.

— Δεν πειράζει, κυρία Ιωάννου, μην απολογείστε. Θα πάρετε ένα καφέ ;

— Ένα καφεδάκι θα το έπινα ευχαρίστως.

Ο Ιατρίδης έδωσε την παραγγελία στον σερβιτόρο και ξαναγύρισε προς το μέρος μου :

— Είδατε τι ωραία συνοικία που έγιναν τα Νέα Λιόσια ;

— Δεν μπορώ να ξέρω. Πρώτη φορά έρχομαι σ’ αυτήν εδώ την περιοχή.

— Θα ξέρατε όμως τι γινόταν εδώ στο παρελθόν. Σήμερα οι Ρομά κατοικούν σε διαμερίσματα και εργάζονται όλοι. Κανείς τους δεν είναι άνεργος.

— Χαίρομαι που το ακούω. Είναι πάντως εντυπωσιακό πώς πείστηκαν να αλλάξουν ζωή. Οι Ρομά είναι πολύ προσκολλημένοι στις παραδόσεις τους, από όσο ξέρω.

— Το Κράτος έχει τον τρόπο του να πείθει τους πολίτες.

Εκτελώντας ίσως μερικούς ; αναρωτήθηκα, αλλά δεν είπα τίποτα.

Ο σερβιτόρος έφερε τον καφέ μου και απομακρύνθηκε διακριτικά.

— Η αλήθεια είναι ότι ο αριθμός των Ρομά έχει μειωθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια, συνέχισε αυτός.

— Πώς έτσι ; Αυτοί γεννοβολάνε συνέχεια.

Ο Ιατρίδης χαμογέλασε αινιγματικά κι έμεινε σιωπηλός.

— Ξέρετε κάτι ; είπα εκνευρισμένη. Με έχετε βάλει στη μέση εσείς και ο Σταυρόπουλος και με παίζετε κανονικά. Κανείς από τους δυο σας δε μου αποκαλύπτει τίποτα. Προχωρώ στα τυφλά προς δύο διαφορετικές κατευθύνσεις.

Σταμάτησα λίγο και μετά πρόσθεσα :

— Είναι αλήθεια αυτό με τις εκτελέσεις που λέει ο Σταυρόπουλος ;

— Εσείς τι πιστεύετε, κυρία Ιωάννου ;

— Δεν ξέρω. Ακούγονται διάφορα για εκτοπισμούς των εχθρών του Κράτους σε ξερονήσια. Για εκτελέσεις δεν έχω ακούσει τίποτα.

— Τότε δε γίνονται εκτελέσεις.

— Τα ξερονήσια όμως υπάρχουν, έτσι δεν είναι ;

— Όχι, δεν υπάρχουν εκτοπισμοί σε ξερονήσια, μπορώ να σας βεβαιώσω γι’ αυτό. Είναι πολυδάπανες αυτές οι μέθοδοι σωφρονισμού. Το Κράτος δεν μπορεί να ξοδεύει χρήματα σε μισθούς φυλάκων ούτε στη συντήρηση των εχθρών του.

Τότε έχουμε τις εκτελέσεις, σκέφτηκα. Είχε δίκιο ο Σταυρόπουλος.

— Λοιπόν ; έκανε ο Ιατρίδης. Αποκαταστάθηκε η ομαλότητα στο σχολείο σας ;

— Εντελώς. Τι απέγινε ο μαθητής ; Θα μου πείτε ;

— Ο μαθητής ομολόγησε την πράξη του και τώρα είναι τρόφιμος του Σωφρονιστικού Καταστήματος Ανηλίκων Θεσσαλονίκης. Εξάλλου το γνωρίζετε αυτό, σας το είπε ο Σταυρόπουλος.

— Μα είναι αθώος ! Ξέρουμε πολύ καλά ότι τις προκηρύξεις τις πέταξε ο Σταυρόπουλος.

— Κυνηγάμε το μεγάλο ψάρι, κυρία Ιωάννου. Ο Σταυρόπουλος πρέπει να πιστεύει ότι μας ξεγέλασε.

— Και το παιδί ; Τι έφταιγε το παιδί να πληρώσει στη θέση του Σταυρόπουλου ;

— Δεν είναι και τόσο αθώο αυτό το παιδί, κυρία Ιωάννου. Προέρχεται από μια οικογένεια που δε συμπαθεί το Κράτος, όσο θα έπρεπε.

Ήπια μια γουλιά από τον καφέ μου και δεν μίλησα. Επικίνδυνα εδάφη αυτά, ναρκοθετημένα. Οι αντιρρήσεις μου θα μείωναν την εμπιστοσύνη του Ιατρίδη στο πρόσωπό μου.

— Ας τα αφήσουμε τώρα αυτά, κυρία Ιωάννου. Πρέπει να σας πω μερικά πράγματα για να καταλάβετε τι ακριβώς ζητάμε από σας. Ο Σταυρόπουλος είναι αποδεδειγμένα εχθρός του Κράτους. Φαίνεται όμως ότι είναι και κάτι περισσότερο από αυτό. Έχουμε σοβαρούς λόγους να πιστεύουμε ότι ανήκει σε κάποια οργάνωση, με την οποία έρχεται σε επαφή και ανταλλάσσει πληροφορίες με τρόπο που δεν μπορούμε να καταλάβουμε. Τον παρακολουθούμε άγρυπνα, αλλά δε βλέπουμε να κάνει κάτι ύποπτο. Θέλουμε να μάθουμε ποια είναι αυτή η οργάνωση και ποια άτομα την απαρτίζουν. Εσείς πρέπει να του αποσπάσετε αυτή την πληροφορία.

Μάλιστα, καλά το είχα καταλάβει ότι είχα μπλέξει άσχημα εδώ πέρα με αυτή την ιστορία. Συνωμοσία κατά του Κράτους. Με άλλα λόγια, βόμβες και άλλα τέτοια. Μπορεί και συμπλοκές, πού να ξέρει κανείς ; Μήπως μας λένε τίποτα τα ΜΜΕ ; Κι εμείς τα ζώα κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου.

— Κινδυνεύει η κοινωνική ειρήνη ; ρώτησα ανήσυχη.

— Φυσικά όχι. Οι πολίτες στο σύνολό τους εμπιστεύονται το Κράτος. Ο Σταυρόπουλος και οι όμοιοί του είναι απλώς κάποια ελάχιστα αντικοινωνικά στοιχεία που σύντομα θα απενεργοποιηθούν.

Εκείνο το βράδυ γύρισα στο σπίτι μου πολύ προβληματισμένη. Αν ο Σταυρόπουλος έπαιρνε είδηση ότι τον κατασκόπευα, δεν ξέρω τι ήταν ικανός να κάνει. Κινδύνευα οπωσδήποτε.

Την άλλη μέρα τηλεφώνησα στον Ιατρίδη.

— Θέλω να μου προμηθεύσετε ένα όπλο, είπα. Φοβάμαι μ’ αυτόν τον εχθρό του Κράτους να μπαινοβγαίνει στο σπίτι μου. Τι θα γίνω, αν με ανακαλύψει ;

— Μα σας παρακολουθούμε, κυρία Ιωάννου. Αν συμβεί οτιδήποτε, σε λίγα λεπτά θα βρισκόμαστε στο σπίτι σας.

— Είναι πολύ πονηρός αυτός. Μπορεί να με παρασύρει σε καμιά ερημιά κι εσείς μετά να βρείτε το πτώμα μου πεταμένο σε κανένα χαντάκι.

— Έχετε μεγάλη φαντασία. Τίποτε δε θα σας συμβεί. Εν πάση περιπτώσει θα τα πούμε αυτά από κοντά.

Μου έκλεισε το τηλέφωνο και ήταν φανερό ότι δεν πολυλογάριαζε ούτε εμένα ούτε τις ανησυχίες μου. Κι αν ο Σταυρόπουλος μυριζόταν το διπλό παιχνίδι μου ; Άνετα μπορούσε να με καλέσει στο σπίτι του και να με κάνει κομματάκια με την ησυχία του. Ποια αστυνομία θα προλάβαινε να με σώσει;