Οι θηριωδίες των Ιαπώνων κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο

Μια και τώρα τελευταία πολύς λόγος γίνεται ξανά για τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τις θηριωδίες των Ναζί, δεν το βρίσκω άκαιρο να αναφερθούμε και στις θηριωδίες των συμμάχων τους Ιαπώνων στον Πόλεμο του Ειρηνικού που είναι ένα σημαντικό κεφάλαιο στην ιστορία του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου.

Εμείς εδώ περισσότερο ενδιαφερόμαστε για όσα τρομερά συνέβησαν στα ευρωπαϊκά εδάφη. Από την πλευρά του Ειρηνικού το μόνο που ξέρουμε κάπως καλά είναι η επίθεση των Ιαπώνων κατά του αμερικανικού στόλου στο Περλ Χάρμπορ. Ωστόσο τα πολεμικά γεγονότα του Ειρηνικού περιλαμβάνουν πολύ σημαντικές αναμετρήσεις, ήττες και νίκες των εμπολέμων που θα μας έπαιρνε πολύ χώρο και χρόνο για να τις απαριθμήσουμε.

"Γιατί αγαπούν οι άνθρωποι..."

Γιατί αγαπούν οι άνθρωποι

τόση λαχτάρα γιατί έχουν

να ανταλλάσσουν συναισθήματα

κάτι θα πρέπει να τους λείπει

ασφαλώς

κάτι μάλλον στερήθηκαν

στα παιδικά τους χρόνια

ίσως απόρριψη

ή ίσως αδιαφορία και περιφρόνηση

ή ίσως βιασμό της θέλησής τους

σοφά σχεδιασμένα όλα αυτά

από τη φύση

για να παγώνει η ψυχή

και να μη λαχταρά

το ανέφικτο

σίγουρα πάντως

κάτι έχουν στερηθεί

για να κινούνται με ορμή

ο ένας προς τον άλλον

για να επιθυμούν τόσο πολύ

να αγαπήσουν

και να αγαπηθούν.

Ο Δομιτιανός δίνει συνέντευξη στην «Tabula Romana»

 Στην αρχαία Ρώμη ως γνωστόν δεν υπήρχαν ΜΜΕ ούτε δημοσιογράφοι να παίρνουν συνεντεύξεις από αυτοκράτορες. Αν όμως υπήρχαν κι αν ένας διακεκριμένος δημοσιογράφος έπαιρνε συνέντευξη από τον αυτοκράτορα Δομιτιανό, πώς άραγε θα εξελισσόταν η συζήτηση;

Ας κάνουμε μια προσπάθεια να το φανταστούμε.

Μην πυροβολείτε την Ιατρική

Πήγα προ ετών σε μια εκδήλωση στο Γκάζι – να την πω πολιτιστική; Κάτι τέτοιο ισχυριζόταν ότι ήταν πάντως – που ήταν τέλεια οργανωμένη. Οι επισκέπτες εφοδιάζονταν με τα κατάλληλα φυλλάδια και μετά κατά μικρές ομάδες περνούσαν από τη μια αίθουσα στην άλλη, όπου παρακολουθούσαν διάφορα ντοκιμαντέρ για το ρόλο της Ψυχιατρικής και για τις βάναυσες μεθόδους θεραπείας της από τις αρχές του 20ού αιώνα και δώθε.

Ανυποψίαστη αρχικά συμφωνούσα με όσα έβλεπα, διότι πράγματι οι ψυχικά ασθενείς πριν εκατό και πλέον χρόνια, όταν ακόμα η Ψυχιατρική έκανε τα πρώτα της βήματα, είχαν σκληρή μεταχείριση. Αλλά, από αίθουσα σε αίθουσα, παρατήρησα ότι το πράγμα χόντραινε. Στο τέλος έγινε μια ανοιχτή καταγγελία κατά της σύγχρονης Ψυχιατρικής με επιχειρήματα διαστρεβλωμένα και παραποιημένες περιπτώσεις ασθενών. Το μήνυμα ήταν πλέον σαφές: Μακριά από τους ψυχιάτρους, βρείτε εναλλακτικές θεραπείες για τα ψυχικά νοσήματα.

Το ισπανικό κείμενο (διήγημα)

Ένα βράδυ πριν λίγους μήνες, καθώς ήμουν μόνη στο σπίτι και δεν είχα τι να κάνω κι αφού είχα μελετήσει τα ισπανικά μου και μετά είχα πλήξει και πλήξει πάρα πολύ, πήρα το μολύβι κι έγραψα σε μια κόλλα χαρτί ένα μικρό κείμενο.

 Τίποτα δεν θα ήταν παράξενο σ’ αυτό, αν το κείμενο που είχε βγει στο χαρτί, ήταν γραμμένο στα ελληνικά. Όμως το κείμενο είχε γραφτεί στα ισπανικά και έμοιαζε με ποίημα.  Ήταν τριάντα ένας στίχοι ακριβώς και καθώς τους έγραφα, δεν σκεφτόμουν τίποτα. Όταν τέλειωσα, τους διάβασα με περιέργεια για να δω τι έλεγαν :

"Δεν είναι τόσο τραγικό..."

Δεν είναι τόσο τραγικό, όσο ακούγεται.

Είναι, θα έλεγα, γοητευτικό,

μαγευτικό,

εισχώρηση σε έναν άλλο κόσμο

αλλόκοτα ωραίο.

Κάπως σαν χάρη είναι

που μας δίνεται

για να χαιρόμαστε κι εμείς

αυτό τον κόσμο

με τις ανάπηρες αισθήσεις μας.

Είναι ωραίο αυτό

και είναι ανώδυνο,

μικρά ολισθήματα της φαντασίας,

παιχνίδια του μυαλού,

παράδοξη ανασύνθεση

των υπαρκτών στοιχείων.

Και είναι έτσι όλα καλά.

Ο κόσμος προχωρεί

κι εμείς ακολουθούμε

πάνω στα δεκανίκια μας.

Τα λαμπερά, φανταχτερά μας δεκανίκια

που έγιναν η συνέχεια του κορμιού μας.

"Αγαπημένε μου ψυχίατρε, πες μου..." Εκδ. Μανδραγόρας.

Μισείτε αλλήλους

Αυτό το βιντεάκι ομολογώ πως το παρακολούθησα με δυσκολία και με πολλή αποστροφή.

Έχει όλα τα στοιχεία για να αισθανθεί κανείς  απέχθεια:

Δυο θανατηφόρα και επικίνδυνα πλάσματα, για τα οποία δεν είναι καθόλου εύκολο να νιώσεις συμπάθεια.

Τη μοχθηρή ανθρώπινη παρέμβαση που τα έκλεισε σκόπιμα σε ένα κουτί για να παρακολουθήσει τη σύγκρουσή τους.

Μάχη έως θανάτου, από αυτές που κατά εκατομμύρια επαναλαμβάνονται καθημερινά στην άγρια φύση, μολονότι εμείς δεν τις παίρνουμε καν είδηση.