Η ναρκισσίστρια μητέρα Α΄ Μέρος

Όσες μητέρες πάσχετε από αυτή τη διαταραχή χαρακτήρα, μάλλον δεν θα αναγνωρίσετε τον εαυτό σας στην περιγραφή που ακολουθεί. Επειδή ο παθολογικός ναρκισσισμός τυφλώνει αυτόν που τον έχει και δεν του επιτρέπει να αναγνωρίσει τα σημάδια της παθογένειάς του. Αντίθετα, όσοι υπήρξατε θύματα μιας τέτοιας μητέρας, θα αναγνωρίσετε αμέσως τον εαυτό σας.

Ψάχνοντας στο διαδίκτυο γι’ αυτή τη διαταραχή χαρακτήρα είδα με απογοήτευση ότι στα ελληνικά δεν γίνεται καμιά αναφορά, εκτός από ένα πολύ ήπιο άρθρο που δεν αφήνει να διαφανεί η τραγικότητα μιας τέτοιας κατάστασης. Στα αγγλικά όμως βρήκα πλήθος άρθρων πολύ αναλυτικών που με έμπασαν σε μια κόλαση. Γιατί αυτά που διάβασα ήταν η κόλαση που βιώνουν τα παιδιά στα χέρια μιας τέτοιας γυναίκας.

Το περίεργο είναι ότι τα περισσότερα άρθρα απευθύνονται σε ενήλικες  και ειδικότερα στις κόρες που ως παιδιά μεγάλωσαν από μια παθολογικά ναρκισσιστική μητέρα και δίνουν πλήθος συμβουλών πώς να ξεπεράσουν το τραύμα τους. Από αυτό συμπέρανα ότι α) δεν έχει νόημα να δώσει κανείς συμβουλές σε μια ναρκισσιστική μητέρα, είναι χαμένος κόπος και β) οι περιπτώσεις κακοποίησης από μια τέτοια μητέρα είναι πάρα πολλές.

Πρόκειται για μια από τις χειρότερες μορφές κακοποίησης που μπορεί να υποστεί ένα παιδί, μολονότι οι άλλοι που βρίσκονται εκτός της οικογένειας σπάνια υποπτεύονται την αλήθεια.

Πράγματι, έξω από το σπίτι οι μητέρες αυτές είναι υπεράνω κάθε υποψίας. Συχνά καμαρώνουν για τα παιδιά τους στους άλλους και μερικές φορές γίνονται και φορτικές επαινώντας τις ασήμαντες επιδόσεις τους. Το κίνητρό τους δεν είναι η προβολή  του παιδιού τους αλλά η δική τους προβολή, επειδή νιώθουν να αντανακλάται πάνω τους κάθε δική του επιτυχία. Σε άλλη παραλλαγή παραπονούνται για τη συμπεριφορά του παιδιού τους με ένα τρόπο τόσο υποκριτικό και πειστικό που οι άλλοι τις λυπούνται και συμμετέχουν στο δράμα τους: «Δεν ξέρω τι να κάνω μαζί του! Είναι πολύ δύσκολο παιδί!» Αν το παιδί εκφράσει κάποια στιγμή το παράπονό του, κανείς δεν το πιστεύει:  «Μα η μαμά σου σ’ αγαπά! Έχει την έννοια σου!» Και στις δύο περιπτώσεις έχουν καταφέρει να ξεγελάσουν τον περίγυρο και περνούν για καλές ή έστω για φυσιολογικές μητέρες.

Η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική, όταν οι πόρτες κλείσουν και η οικογένεια βρεθεί μόνη της. Τότε η ναρκισσιστική μητέρα μπορεί να εκφραστεί ελεύθερα και τότε το παιδί μπαίνει στην κόλαση.

Μη φανταστείτε σωματική κακοποίηση – αν και συχνά είναι παρούσα κι αυτή. Εδώ η κόλαση έχει τη μορφή της ψυχολογικής κακοποίησης που είναι πολύ χειρότερη από τη σωματική. Το παιδί είναι μόνο του απέναντι σε μια θηριώδη μητέρα που κάνει τα πάντα για να το ευνουχίσει και να το καταστήσει ψυχικά ανάπηρο – και το καταφέρνει.

Όντας παιδί, δηλαδή μη έχοντας ακόμα αναπτύξει τη λογική του και την κρίση του, μη έχοντας πείρα του κόσμου, θα δεχτεί χωρίς την παραμικρή αμφιβολία αυτά που θέλει να του περάσει η μητέρα του. Επειδή η μητέρα είναι μεγάλη και ξέρει. Ό,τι λέει αυτή, είναι σωστό επομένως. Αν λοιπόν λέει ότι είναι ένα κακό παιδί, ένα άστοργο και αχάριστο παιδί, ένα αδιάφορο παιδί που δεν νοιάζεται για τη μητέρα του, τότε ασφαλώς έτσι είναι. Αν λέει πως ό,τι κάνει το παιδί, είναι λάθος, έτσι θα είναι. Αν λέει πως είναι μια πληγωμένη, δυστυχισμένη μητέρα που θυσιάζεται για το παιδί της κι αυτό σε αντάλλαγμα την περιφρονεί, έτσι θα πρέπει να συμβαίνει.

Η ναρκισσιστική μητέρα είναι συχνά κουρασμένη και εκνευρισμένη. Στο σπίτι όλοι πρέπει να κινούνται  στα ακροδάχτυλά τους για να μην κινήσουν την προσοχή της ελπίζοντας να μην προκαλέσουν κάποια ξαφνική έκρηξή της. Δεν χρειάζεται παρά ένα ελάχιστο στραβοπάτημα , γι’ αυτό ας είναι όλοι καλοί μαζί της.

Ιδίως το παιδί πρέπει να προσέχει πολύ. Γιατί μπορεί έξω από το σπίτι να είναι αυτή  όλο χαμόγελα και ευγένειες, αλλά μέσα στο σπίτι είναι τύραννος:  υποτιμά το παιδί, το κριτικάρει, το ελέγχει, το προσβάλλει,  το ταπεινώνει με όλους τους τρόπους. Γενικά αφήνει να εννοηθεί ότι δεν ανταποκρίνεται στα στάνταρ της.

Απαιτεί να γίνονται όλα με το δικό της τρόπο. Το παιδί το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να ευθυγραμμιστεί με τα συναισθήματά της και να υπακούσει στις εντολές της. Αλλιώς η ναρκισσιστική μητέρα θα εξαγριωθεί. Αν δοκιμάσει να διεκδικήσει κάτι για τον εαυτό του, δεν έχει καμιά ελπίδα. Αυτή θα το πολεμήσει, μέχρι να το εξουθενώσει. Γιατί πάντα πρέπει αυτή να έχει την τελευταία λέξη.

Η ενοχή είναι το πρώτο και το βαθύτερο στίγμα που εγγράφει μια τέτοια γυναίκα στην ψυχή του παιδιού της. Μαζί με την ενοχή εγγράφει και τον φόβο, γιατί μια τέτοια μητέρα είναι μια μόνιμη απειλή για το παιδί. Με το παραμικρό του λάθος, την παραμικρή αβλεψία ή αδεξιότητά του ή ακόμα και χωρίς λόγο είναι ικανή να ξεσπάσει πάνω του με οργή, με προσβολές και με ταπεινώσεις που θα το εξουθενώσουν.

Η ναρκισσιστική μητέρα είναι κτητικά κολλημένη στο παιδί της που το θεωρεί προέκταση του εαυτού της. Όσο αυτό είναι μωρό, δεν υπάρχει πρόβλημα, τα πράγματα δείχνουν φυσιολογικά. Καθώς όμως αυτό μεγαλώνει και αρχίζει να εμφανίζει προσωπικές προτιμήσεις και συναισθήματα, δηλαδή τάσεις αυτονόμησης, τότε η ναρκισσιστική μητέρα αντιδρά. Επειδή αρνείται να θέσει όρια ανάμεσα σε αυτήν και το παιδί. Καθώς το παιδί μεγαλώνει, αυτή επεμβαίνει στην προσωπική ζωή του, διαβάζει τα μέιλ του, την αλληλογραφία του, του κάνει αδιάκριτες ερωτήσεις και θέλει να ξέρει τα πάντα για τη ζωή και τις σκέψεις του. Ό,τι αρνητικές πληροφορίες μάθει γι’ αυτό, θα τις χρησιμοποιήσει εναντίον του κάποια στιγμή για να το πληγώσει.

Σε άλλη παραλλαγή θέτει σαφή όρια ανάμεσα σε αυτήν και το παιδί και είναι τελείως αδιάφορη για τις προσωπικές του ανάγκες, κάτι που του προκαλεί σύγχυση και μπέρδεμα, γιατί νιώθει παραμελημένο και χωρίς αγάπη, μια κι εκείνη δεν νοιάζεται ούτε για την προσωπική υγιεινή του, την καθαριότητά του ή τις σχολικές εργασίες του.

 Συχνά είναι καλή μαζί του με τον όρο το παιδί να υπακούει στις εντολές της. Το παιδί ξέρει ότι υπολανθάνει η ένταση και ότι μια λάθος κίνησή του θα κάνει τη μητέρα του να ξεσπάσει με οργή. Τηρεί λοιπόν τους κανόνες για να κερδίσει λίγη ησυχία. Αυτή η μορφή κακοποίησης είναι η χειρότερη, γιατί πρόκειται για εκβιασμό και ψυχαναγκασμό. Αν τολμήσει να διεκδικήσει συναισθήματα, δικαιώματα και προσωπικές σκέψεις, τότε θα δημιουργηθεί μεγαλύτερο πρόβλημα. Μαθαίνει λοιπόν ότι καθετί προσωπικό του είναι ασήμαντο και το καταπνίγει για να υπάρχει ειρήνη στο σπίτι. 

«Αξίζεις την αγάπη μου, μόνο επειδή φέρεσαι με τον τρόπο που περιμένω να φερθείς». Όσο το παιδί φέρεται έτσι, εκείνη το αγαπά. Αλλά η αγάπη εξαφανίζεται ακαριαία, τη στιγμή που αυτό δεν εκπληρώσει τις προσδοκίες της. Είναι μια συνεχής ψυχρολουσία: «Σ’ αγαπώ – φύγε από μπροστά μου».

Μια τέτοια μητέρα δεν δίνει, θέλει να της δίνουν. Αν δώσει, απαιτεί μετά ευγνωμοσύνη.  «Αν το κάνω αυτό για σένα, μου το χρωστάς», είναι η συνήθης τακτική της. Το παιδί μαθαίνει έτσι σε μια αγάπη υπό όρους.

Μαθαίνει επίσης ότι υπάρχει όχι για τον εαυτό του αλλά προς όφελος της μητέρας του. Η οποία θα του αναθέσει καθήκοντα που δεν ταιριάζουν στην ηλικία του, όπως να φροντίζει τους γονείς του ή τα μικρότερα αδέλφια του και να αναλάβει το νοικοκυριό (ως συμπληρωματικός γονιός). Έτσι θα χάσει πολύ νωρίς την παιδικότητά του και την ξενοιασιά της ηλικίας του.

Μια άλλη τακτική της είναι να κρατά το παιδί σε μια αιώνια παιδικότητα με αδιάκοπη πλύση εγκεφάλου, ώστε αυτό να παραμένει εξαρτημένο από αυτήν.

Ο «τριγωνισμός» ( ή αλλιώς: διαίρει και βασίλευε) είναι μια άλλη πονηρή τακτική της, ώστε η ισορροπία των δυνάμεων στην οικογένεια να είναι υπό τον έλεγχό της. Δεν επιτρέπει στα άλλα μέλη της οικογένειας να έχουν μεταξύ τους ιδιαίτερες σχέσεις παρεμβαλλόμενη πάντα ανάμεσά τους και τραβώντας πάνω της την προσοχή τους. Τα αδέρφια πρέπει να αγαπούν αυτήν, όχι να αγαπιούνται μεταξύ τους. Συνήθως ένα παιδί είναι το «χρυσό παιδί», αυτό που ό,τι κάνει είναι τέλειο, θαυμάσιο, υπέροχο. Και η ελάχιστη επίδοσή του είναι ευκαιρία για γιορτές και πανηγύρια και ανταμοιβές. Το άλλο (ή τα άλλα) είναι ο «αποδιοπομπαίος τράγος» που όλα τα κάνει λάθος, όλες του οι επιδόσεις απορρίπτονται και δέχεται συνεχώς επιπλήξεις και κατηγορίες. Έτσι με ανταγωνισμούς και αντιζηλίες εκείνη έχει τον έλεγχο πάνω στους άλλους.

Η ναρκισσιστική μητέρα απαιτεί συνεχή ναρκισσιστική τροφοδότηση. Όλη η οικογένεια πρέπει να έχει στραμμένη την προσοχή  πάνω της, να τη θαυμάζει, να τη λατρεύει, να την επαινεί. Παράλληλα πρέπει και να τη φοβάται όμως και να υπακούει στα προστάγματά της.

Λέει συχνά ψέματα, γιατί θέλει να περάσει στο παιδί τη δική της άποψη για τα πάντα. Αν αυτό αντιδράσει, εκείνη θα επιμείνει μέχρι του σημείου να το βγάλει τρελό, εφόσον δεν βλέπει αυτό που εκείνη υποστηρίζει. Αυτή είναι μια από τις πιο ύπουλες μορφές συναισθηματικής και ψυχολογικής κακοποίησης,

Απεχθάνεται κάθε πρόκληση ή προσβολή στο πρόσωπό της. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, εκείνη θα ξεσπάσει με οργή ξερνώντας προσβολές και ύβρεις και μπορεί να φτάσει και μέχρι τη σωματική βία.

Το μόνο που έχει σημασία είναι οι προσωπικές της ανάγκες. Για τις ανάγκες των άλλων δεν νιώθει τίποτα. Παρ’ όλα αυτά δεν παύει να τονίζει συνέχεια ότι έχει θυσιάσει τα πάντα για το παιδί της δημιουργώντας του ένα αίσθημα υποχρέωσης, ότι οφείλει να φέρεται με συγκεκριμένο τρόπο για να την κάνει ευτυχισμένη. Πρέπει επίσης να της λέει τα πάντα, πώς νιώθει και τι κάνει, ώστε να είναι συνεχώς υπό τον έλεγχό της.

Άλλη ύπουλη τακτική της είναι να λέει στο παιδί ότι πρέπει να συνεργαστούν για να πετύχουν το στόχο τους. Ο στόχος όμως δεν είναι του παιδιού αλλά της μητέρας του που του περνά  τα δικά της όνειρα και τις φαντασιώσεις της.

Η ψυχολογική και συναισθηματική κακοποίησή της  μπορεί να είναι εκλεπτυσμένη και ύπουλη, μπορεί όμως να είναι και φανερή: «Ή θα κάνεις αυτό που λέω ή θα σε τιμωρήσω».

Το παιδί συντρίβεται κάτω από το βάρος μιας τέτοιας μεταχείρισης. Καταλαβαίνει ότι η μητέρα του είναι αναξιόπιστη και δεν νοιάζεται πραγματικά γι’ αυτό. Ότι αδιαφορεί για τις ανάγκες του και του φέρεται σαν να είναι ένα αντικείμενο και όχι ένα ζωντανό πλάσμα.

Μια τέτοια μητέρα χειραγωγεί το παιδί της για να έχει προσωπική ευχαρίστηση. Το εκμεταλλεύεται ποντάροντας πάνω στις προσωπικές του αδυναμίες. Του διαστρεβλώνει την έννοια της αγάπης. Και ενώ η υγιής μητέρα στηρίζει το παιδί της και δεν το ελέγχει, η ναρκισσιστική μητέρα ζητά την προσοχή του μέσω του ελέγχου.

http://www.bandbacktogether.com/adult-children-of-Narcissistic-parents-resources/

Είχες μια τέτοια μητέρα; Τότε αυτά που ακολουθούν σου είναι πολύ γνώριμα:

Σε κάνει να νιώθεις ότι είσαι μια αποτυχία, αν δεν εκτελέσεις αμέσως ό,τι θέλει. Είναι άριστη στη χειραγώγηση, ειδικά, όταν πρόκειται για  τα συναισθήματά σου. Αν δεν εκπληρώσεις τις επιθυμίες της, ώστε να νιώσει ότι οι ανάγκες της είναι υψίστης σημασίας, ετοιμάσου να δοκιμάσεις πόνο με την κριτική της ή με μια επίθεσή της. Και μην περιμένεις επιβράβευση για ό,τι κάνεις. Δεν θα σου τη δώσει.

Αν δεν της δώσεις ό,τι θέλει, γίνεται άνω κάτω και αμέσως βγάζει τη γνωστή κάρτα: «Δεν μ’ αγαπάς, γιατί, αν μ’ αγαπούσες, θα έκανες αυτό που ήθελα». Θα σε κατηγορήσει ότι τη θεωρείς δεδομένη και ότι δεν την εκτιμάς ως μητέρα.

Πάντα βρίσκει λάθη σε ό,τι κάνεις. Μπράβο από τα χείλη της πολύ δύσκολα θα ακούσεις. Αλλά και το «συγγνώμη, μαμά»  δεν είναι ποτέ αρκετό και δεν μπορείς να σκεφτείς τι άλλο πρέπει να πεις για να την καλμάρεις.

Φυσικά είσαι συνεχώς σε συναγερμό και είσαι και χωρίς αυτοπεποίθηση, γιατί φροντίζει να νιώθεις ανεπαρκής, ακόμα κι αν κάνεις κάτι που αξίζει τον έπαινο. Έτσι πάντα αμφιβάλλεις για τις ικανότητές σου.

Ο κόσμος γυρίζει γύρω από αυτήν. Έχει ανάγκη να είναι το κέντρο της προσοχής πάντα, να κρέμονται οι άλλοι από πάνω της και να τη λατρεύουν. Και από σένα περιμένει να το κάνεις αυτό ακόμα περισσότερο.

Συζητά για σένα σαν εσύ να μην είσαι μπροστά και κάνει υποτιμητικές συγκρίσεις: «Η τάδε τι καλή κοπέλα που είναι! Τι όμορφη, τι χαρισματική!» υπονοώντας ότι εσύ είσαι πολύ κατώτερη.

Ό,τι σου ανήκει μπορεί να το δώσει σε άλλους σαν να μην ήταν ποτέ δικό σου. Πχ μπορεί να χαρίσει σε μια φίλη της το αγαπημένο σου φόρεμα. Αν διαμαρτυρηθείς, θα σε πει φτηνή και κακιά, ενώ εκείνη έκανε κάτι που έδωσε χαρά σε έναν άνθρωπο.

Κάθε προσπάθειά σου για αυτονόμηση θα συναντήσει ισχυρή αντίσταση. Αποχτάς δικαιώματα με τρομερή δυσκολία και τιμωρείσαι για την επιμονή σου: «Αφού είσαι αρκετά μεγάλη για να βγαίνεις έξω με παρέες, τότε είσαι αρκετά μεγάλη για να πληρώνεις και τα έξοδά σου».

Σε περίπτωση που εσύ είσαι το κέντρο ενδιαφέροντος, αυτή ή θα φροντίσει να το εμποδίσει ή δεν θα παρουσιαστεί ή θα φύγει νωρίς ή κάνει σαν να μην είναι και τίποτα σπουδαίο ή προσπαθεί να γίνει αυτή το κέντρο ενδιαφέροντος ή αφήνει μειωτικά σχόλια.

Δεν διστάζει να σου περάσει ιδέες ότι είσαι τρελή, αν αναφερθείς σε κάτι κακό που έκανε: «το φαντάστηκες», «δεν θυμάσαι καλά», «υπερβάλλεις», «είσαι υστερική, παράλογη, νευρωτική, ψυχοπαθής». Μετά θα μεταφέρει στους άλλους τη στιχομυθία σας αλλοιωμένη, αυτή παρουσιάζεται ως θύμα που εσύ την πλήγωσες και ίσως χρειάζεσαι ψυχοθεραπεία.  Γιατί σε αγαπά πολύ και θα έκανε τα πάντα για να σε δει ευτυχισμένη, αλλά δεν ξέρει πώς. Εσύ την παραμερίζεις, τη σπρώχνεις στο περιθώριο, ενώ αυτή θέλει να σε βοηθήσει. Δεν μπορεί να εξηγήσει την αντιπάθειά σου για κείνην, κάτι βαθιά μέσα σου είναι άρρωστο. Έτσι μειώνει την αξιοπιστία σου απέναντι στους άλλους. Παίζει τέλεια το ρόλο της και κανείς δεν σε πιστεύει εσένα έπειτα, ό,τι κι αν πεις.

Σε θεωρεί κατώτερη των άλλων. Αν πεις ότι κάποιος σου φέρθηκε άσχημα, θα πάρει το μέρος του κι ας μην τον ξέρει, μόνο και μόνο για να σου δείξει ότι δεν έχεις δίκιο. Άλλοτε σε κατηγορεί με γλυκό ύφος: «Πάντα ήσουν δύσκολος χαρακτήρας, δεν αγαπάς, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα σωστά, είναι δύσκολο να ζει κανείς μαζί σου, όλο προβλήματα δημιουργείς».

Πετά καρφιά: «Κανείς δεν μ’ αγαπά εμένα, κανείς δεν νοιάζεται για μένα. Όλοι είναι εγωιστές». Και είσαι μόνο εσύ μπροστά.

Σχολιάζει πόσο ωραία πέρασε κάνοντας με κάποιον κάτι – το ίδιο που είχε κάνει μαζί σου, αλλά δεν της άρεσε. Σ’ αφήνει να καταλάβεις ότι η σχέση της με κάποιο άλλο άτομο που γνωρίζετε και οι δύο είναι θαυμάσια με τρόπο που δεν θα γίνει ποτέ μαζί σου. Το νόημα είναι ότι δεν έχεις και πολλή σημασία γι’ αυτήν.

Συχνά νιώθει ζήλια για σένα. Αν αποχτήσεις κάτι όμορφο, θυμώνει και θα κοιτάξει να σου το πάρει ή να αγοράσει το ίδιο ή και καλύτερο. Μπορεί να εμφανίσει και ερωτικό ανταγωνισμό μαζί σου. Κριτικάρει την εμφάνισή σου,  το μακιγιάζ σου, επιχειρεί να βλάψει το γάμο σου, ανακατεύεται υπέρ το δέον στο μεγάλωμα των δικών σου παιδιών.

Χειραγωγεί τα συναισθήματά σου και λέει πράγματα που σε πληγώνουν, πράγματα στα οποία εσύ έχεις μια υπερευαισθησία. Συγχρόνως χαμογελά. Σε πάει σε ταινίες τρόμου ή σου λέει τρομαχτικές ιστορίες και σε κοροϊδεύει, αν φοβηθείς. Αργότερα θα το διηγηθεί στους άλλους για να τους παρακινήσει να γελάσουν όλοι μαζί. Σε βλέπει να υποφέρεις και σε παρατηρεί προσεχτικά – το απολαμβάνει.

Παίζει δράματα αυτολύπησης όπου αυτή είναι η πρωταγωνίστρια: κανείς δεν την αγαπά, πόσο εγωιστές είναι όλοι, δεν θέλει να ζήσει άλλο, θέλει να πεθάνει!

Αλλ’ όμως δεν θα πεθάνει, γιατί είναι εγωίστρια και ισχυρογνώμων. Θα κάνει αυτό που θέλει με οποιοδήποτε κόστος.

Τα δικά της αισθήματα, οι δικές της ανάγκες και επιθυμίες είναι σημαντικά, τα δικά σου είναι ασήμαντα και θα πάνε στην άκρη. Θα παραπονιέται συνέχεια, ακόμα κι αν εσύ είσαι σε χειρότερη θέση. «Δεν είναι το ίδιο», «για σένα είναι εύκολο» κλπ

Είναι υπερβολικά εύθικτη σε κάθε κριτική. Αν την κριτικάρεις, θα ξεσπάσει με οργή, λύσσα, θυμό, καταστροφικότητα. Θα γίνει βίαιη, θα χτυπήσει, θα χειροδικήσει.

Τρομοκρατεί. Ο φόβος ελέγχει το θύμα. Το παιδί φοβάται το θυμό της , ακόμα και όταν αυτή είναι απούσα. Μόνη λύση είναι να την ευχαριστείς συνέχεια, αλλιώς σε περιμένει η τιμωρία. Ακόμα κι όταν ενηλικιωθείς, δεν θα μπορείς να απαλλαγείς από αυτό τον παράλογο φόβο που προκαλεί η σιωπή της ή το βλέμμα της.

Είναι μικροπρεπής και φέρεται παιδιάστικα. Αν αντιδράσεις, φωνάζει πως δεν την αγαπάς και ότι θα το μετανιώσεις , όταν αυτή πεθάνει.

Είναι επιθετική. Δεν ζητά. Απαιτεί. Έχει παράλογες απαιτήσεις και παίρνει ό,τι θέλει. Οι απαιτήσεις της προς εσένα δίνονται με πολύ επιθετικό τρόπο. Δεν δέχεται το «όχι» για απάντηση.

Σου αγοράζει φτηνά ρούχα, γιατί λυπάται να ξοδεύει χρήματα για σένα. Αν βρεις δουλειά, πρέπει να δίνεις χρήματα στο σπίτι.

Αν είναι στρεσαρισμένη για κάποιο άσχετο με σένα λόγο, θα πέσει πάνω σου να σε κατασπαράξει, για να νιώσει καλύτερα. Συχνά σε τιμωρεί για πλαστές αιτίες.

Όταν μεγαλώσεις, θα σου περάσει όλη την ευθύνη για την καλοπέρασή της και κάθε φορά που κάτι δεν πάει καλά, εσύ θα έχεις την ευθύνη.

Κάνει πάνω σου την προβολή του εαυτού της. Αποποιείται τον κακό χαρακτήρα της, τον προβάλλει σε σένα και σε τιμωρεί γι’ αυτό. Αν πχ έχει κάποια διαταραχή διατροφής, σε βασανίζει σχετικά με το βάρος σου. Εσύ δεν το καταλαβαίνεις, γιατί έχεις εσωτερικεύσει μια παράλογα αδύνατη εικόνα για γυναίκες, κι έτσι δέχεσαι την προβολή της μητέρας σου. Όταν εκείνη σου λέει ότι τρως πολύ, ότι πρέπει να ασκείσαι ή να φοράς ρούχα έξτρα λαρτζ, εσύ το πιστεύεις, ακόμα κι αν δεν είναι αλήθεια.

Άλλη προβολή: ζητά από σένα κάτι εξωφρενικό κι αν εσύ αρνηθείς, εξοργίζεται και γρυλίζει ότι θα μιλήσετε γι’ αυτό, όταν ηρεμήσεις και δεν θα φέρεσαι υστερικά. Εσύ δεν φέρεσαι υστερικά, αλλά η άρνησή σου την ανάγκασε  να νιώσει ντροπή για ό,τι εξωφρενικό ζήτησε. Μεταφέρει τώρα αυτή τη ντροπή σε σένα. Εσύ αρνήθηκες, γιατί εσύ είσαι η παράλογη. Θα μιλήσετε αργότερα, αφού προηγουμένως θα σε έχει διαλύσει με το σκυθρωπό της μούτρο και τη σιωπή της, ώστε να υποκύψεις.

Ποτέ δεν κάνει λάθος και για τίποτα. Ό,τι κι αν κάνει, δεν ζητά συγγνώμη. Αν ζοριστεί, λέει: «Λυπάμαι που σε έκανα να νιώσεις άσχημα», «αν το έκανα αυτό, ήταν λάθος», «δεν μπορώ να κάνω τίποτα γι’ αυτό», « λυπάμαι που σε έκανα να νιώσεις ηλίθια, αδέξια, αηδιαστική», «λυπάμαι, αλλά ήταν ένα αστείο», «παραείσαι ευαίσθητη», «λυπάμαι που το παιδί μου νιώθει την ανάγκη να με αναστατώσει και να με κάνει να νιώσω άσχημα».

Δείχνει να μη γνωρίζει ότι οι άλλοι έχουν συναισθήματα. Στην πραγματικότητα δεν την ενδιαφέρει. Αντίθετα από άλλους ψυχοπαθείς η ναρκισσιστική μητέρα καταλαβαίνει πολύ καλά το σωστό, το λάθος και τις συνέπειες μιας πράξης. Σε έδειρε, όχι όμως τόσο, ώστε να σε στείλει στο νοσοκομείο. Σε άφησε στο κρύο, μέχρι να νιώσεις άθλια, αλλά όχι να πάθεις υποθερμία. Σε έκλεισε στο υπόγειο μέσα στο σκοτάδι αλλά μόνο για δυο ώρες.

http://parrishmiller.com/narcissists.html

Στο Β΄ μέρος θα δούμε τις επιπτώσεις που έχει μια τέτοια διεστραμμένη αγωγή στη ζωή των ενηλίκων που υπήρξαν παιδιά ναρκισσιστικών μητέρων και πώς μπορεί κανείς να αντιδράσει στο δηλητηριώδες αγκάλιασμά τους, όταν και αν καταλάβει ποτέ την αλήθεια.