Ένας ενήλικος που υπήρξε παιδί μιας ναρκισσιστικής μητέρας μπορεί να μην καταλάβει ποτέ ότι μεγάλωσε στα χέρια μιας άρρωστης γυναίκας. Μπορεί σε όλη τη ζωή του να πιστεύει ότι είχε μια σπουδαία μητέρα, απέναντι στην οποία αυτός υπήρξε ανεπαρκής και λίγος. Άλλοτε όμως καταλαβαίνει την αλήθεια και τότε η συνήθης αντίδραση είναι ένας απέραντος θυμός. Και στις δύο περιπτώσεις έχουμε έναν μίνι- ενήλικο που μεγάλωσε με ανεκπλήρωτες τις συναισθηματικές του ανάγκες, αποτέλεσμα μιας πολύ βαθιάς συναισθηματικής κακοποίησης. Τόσο ο γιος όσο και η κόρη μιας τέτοιας γυναίκας πρέπει τώρα να διαχειριστούν ένα έλλειμμα μητρικής φροντίδας.
Ο γιος, όσο ήταν ακόμα παιδί, έψαχνε απελπισμένα τον έπαινο και την επιβράβευση από τη ναρκισσιστική μητέρα του. Μεγαλώνοντας δένεται μαζί της ακούσια με ισχυρά συναισθηματικά δεσμά και παραμένει ταυτισμένος με τις επιθυμίες της. Πολύ πιθανόν να γίνει το «παιδί της μαμάς» (μαμάκιας), γιατί πάντα έκανε ό,τι ζητούσε η μητέρα του, με μοναδικό σκοπό να την ευχαριστήσει. Δεν θα έχει την ικανότητα να εκτιμήσει τις δικές του ανάγκες. Μπορεί να καταλήξει με μια σύντροφο που θα είναι αντίγραφο της μητέρας του, δηλαδή μια γυναίκα απαιτητική και ναρκισσιστική. Θα είναι μια σχέση που θα τον εξουθενώσει.
Ή μπορεί να ταυτιστεί με τη μητέρα του και να αναπτύξει κι αυτός ναρκισσιστική διαταραχή. Αν πετύχει στη ζωή του, η μητέρα του θα είναι ευχαριστημένη, επειδή η επιτυχία του θα αντανακλάται πάνω της. Αυτός πάλι θα υποθέτει ότι πρέπει να τον θαυμάζουν όλες οι γυναίκες. Στις σχέσεις του μαζί τους θα λείπει όμως η ενσυναίσθηση, δηλαδή η ικανότητα να νιώσει συναισθήματα γι’ αυτές. Αν γίνει πατέρας, θα είναι ένας πατέρας ναρκισσιστής με όλα τα συνακόλουθα προβλήματα.
Το κορίτσι μάλλον υφίσταται μεγαλύτερη βλάβη, επειδή ανήκει στο ίδιο φύλο με τη ναρκισσιστική μητέρα. Αναπτύσσεται εδώ ένας ανταγωνισμός που είναι πάντα εις βάρος της κόρης. Η μητέρα θέλει να είναι το κέντρο της προσοχής, η μόνη που την επιθυμούν όλοι, και η κόρη γίνεται η προέκτασή της στην ανάγκη της για επίδειξη. Την ελέγχει: είναι αρκετά όμορφη; Είναι αρκετά έξυπνη; Είναι παχιά ή αδύνατη; Πώς είναι τα μαλλιά της; Για να αυξηθεί η σύγχυση η ναρκισσιστική μητέρα ανταγωνίζεται την κόρη της. Της λέει επίσης κάθε τόσο ότι είναι μια σπουδαία μητέρα. Η αυτοεκτίμηση του κοριτσιού καταστρέφεται συστηματικά. Εννοείται ότι ποτέ δεν επιβραβεύεται για τίποτα.
Σε περίπτωση που το κορίτσι προσπαθήσει να αυτονομηθεί, να αποχτήσει το δικό του πρόσωπο, ξεσπά κανονικός πόλεμος. Ίσως όμως αυτό να είναι η καλύτερη λύση. Γιατί μέσα από οδυνηρές φιλονικίες και βαριές αντεγκλήσεις η κόρη μπορεί να υποπτευθεί την αλήθεια και να αποχτήσει συνείδηση του ξεχωριστού εαυτού της.
Υπάρχει όμως και η άλλη περίπτωση που είναι η χειρότερη: να ταυτιστεί με τη μητέρα της και να γίνει κι αυτή ναρκισσίστρια, επειδή θα έχει απόλυτη ανάγκη επιβράβευσης. Αυτή η ανάγκη θα είναι σαν μια μαύρη τρύπα που θα ρουφά εντός της οτιδήποτε κινείται στο γύρω χώρο. Η κόρη δεν πρόκειται να ικανοποιηθεί ποτέ όσο όμορφη και επιτυχημένη κι αν γίνει. Θα θέλει κι αυτή να είναι το κέντρο της προσοχής όλων και, όταν κάνει τα παιδιά της, θα επαναλάβει την ολέθρια αγωγή που έλαβε η ίδια από τη μητέρα της.
Ή μπορεί να παραμείνει συναισθηματικά ένα παιδί που θα προσπαθεί να ευχαριστεί τους πάντες σε όλη τη ζωή της. Θα βρει ένα σύζυγο που δεν θα την εκτιμά και θα ενεργοποιήσει ξανά τη σχέση που είχε με τη μητέρα της. Η κατάθλιψη και οι κρίσεις πανικού την περιμένουν στη γωνία.
Τώρα όμως ξέρω. Τι να κάνω;
Δεν είναι εύκολο να γλιτώσεις από τα νύχια μιας τέτοιας μητέρας. Αλλά μπορείς να επιβιώσεις και να την ξεπεράσεις. Ήσουν πάντα αρκετά καλή γι’ αυτήν. Αν δεν το κατάλαβε, είναι δικό της πρόβλημα. Μην το κάνεις ποτέ δικό σου.
Το να θεραπευτείς από μια τόσο τραυματική παιδική ηλικία με ανεκπλήρωτες τις δικές σου συναισθηματικές ανάγκες για τόσα χρόνια, φαίνεται σχεδόν αδύνατο. Ωστόσο μπορείς να κάνεις μερικά πράγματα που θα σε βοηθήσουν να σταθείς στα πόδια σου:
1)Ξεκίνησε πρώτα-πρώτα πενθώντας. Δώσε στον εαυτό σου τη δυνατότητα να πενθήσει για τη μητέρα που δεν είχες ποτέ.
2) Αποδέξου ότι ποτέ δεν έμαθες πώς να διαχειρίζεσαι σωστά τα συναισθήματά σου και άρχισε να δουλεύεις πάνω σ’ αυτά.
3) Προσπάθησε να αγαπήσεις αυτό το μικρό παιδί μέσα σου με τρόπους που δεν έκανε η ναρκισσίστρια μητέρα σου.
4) Σταμάτα να ελπίζεις ότι η ναρκισσίστρια μητέρα σου θα αλλάξει.
Δεν θα αλλάξει ποτέ!
5)Κάθε μέρα να θυμάσαι ότι πρέπει να φροντίζεις τον εαυτό σου. Η ανάγκη για φροντίδα του εαυτού σου είναι απίστευτα σπουδαία.
6) Μην ξεχνάς: Έχεις αξία. Μεγάλη.
7) Δεν χρειάζεται να κάνεις κακό στον εαυτό σου ή να τον μισείς. Είσαι μεγάλη και αξίζεις την αγάπη και την αφοσίωση των άλλων.
8) Σταμάτα να φοβάσαι τη ναρκισσίστρια μητέρα σου. Είσαι ενήλικη και επέζησες από την κόλαση. Πρέπει να απαιτήσεις τη δική σου ζωή. Ξεκίνα διαγράφοντας τον φόβο.
9) Ελευθερώσου από την αίσθηση ότι δεν ταιριάζεις ή δεν ανήκεις πουθενά. Αυτή την αίσθηση στην εμφύτευσε μέσα σου η ναρκισσίστρια μητέρα σου και πρέπει να την αποβάλεις.
10) Κανείς μας δεν είναι μόνος. Ούτε κι εσύ.
11) Βρες και συνδέσου με άλλα ενήλικα άτομα που είχαν μια τέτοια μητέρα.
12) Βρες ένα ψυχολόγο ή ψυχίατρο που έχει ειδικευθεί σε τέτοιες περιπτώσεις.
13) Πιθανόν να φοβάσαι ακόμα να εκτεθείς σε δυσάρεστες καταστάσεις, εξαιτίας του τρόπου που σου φέρθηκε η ναρκισσίστρια μητέρα σου. Τώρα όμως ανήκεις στους ενήλικους. Σε κανέναν δεν δίνεις λόγο παρά μόνο στον εαυτό σου.
14) Μάθε να είσαι αυτόνομη. Ξεκίνα παίρνοντας μικρές αποφάσεις για τον εαυτό σου και μάθε ότι εσύ –μόνο εσύ – ορίζεις τη ζωή σου.
15) Αξίζεις. Ό,τι κι αν σου είπε η ναρκισσίστρια μητέρα σου, εσύ αξίζεις.
16) Η ενοχή - αχ, αυτή η ενοχή! Ίσως είναι το σκληρότερο από όλα τα συναισθήματα που πρέπει να καταπολεμήσεις. Αλλά πρέπει να το κάνεις.
17) Δεν χρειάζεται να νιώθεις ένοχη, αν αποφασίσεις να κόψεις τις επαφές με τη ναρκισσίστρια μητέρα σου. Μάλλον είναι για το καλό σου.
Έχεις δυο επιλογές:
Α) απόλυτη απομάκρυνση. Καμιά επαφή, τίποτα.
Β) Μετρημένες επαφές.
Αν αποφασίσεις το δεύτερο, τότε πρέπει:
α) Να καθορίσεις με μεγάλη σαφήνεια τα όρια. Μην της επιτρέψεις να τα ξεπεράσει. Αν τηλεφωνήσει ξαφνικά και σου ζητήσει να πας να τη δεις, πες της πολύ ευγενικά ότι έχεις δουλειά και δεν μπορείς να την επισκεφθείς.
β) Κράτησε τα παιδιά σου μακριά της. Δεν χρειάζεται να εκτεθούν στην τοξική συμπεριφορά της.
γ) Αντί να της λες ότι δεν έχεις ανάγκη από τις συμβουλές της, άσε την να μιλά μοναχή της, χωρίς να την ακούς, και κάνε αυτό που έχεις αποφασίσει εσύ.
Σας ευχαριστώ πολύ για αυτά τα άρθρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι η ιστορία της ζωής μου. Συνοψίζει ακριβώς τι μου έχει σε μένα και στα αδέρφια μου, και τον αγώνα που κάνω όλη μου τη ζωή για να συνέλθω.
EINAI POLY SHMANTIKO NA DIABAZOYME TETOIA ARTHRA. EIDA TH ZWH MOY! SAS EYXARISTW APO KARDIAS!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣημασία έχει να συνειδητοποιήσουμε το πρόβλημα. Αυτό είναι το πρώτο και σημαντικό βήμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι αλλά πόσο δύσκολα διαχειρίζεται ακόμα και αν το αντιληφθείς! Είναι σαν να μην τελειώνει ποτέ! Άραγε τελειώνει?
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι εύκολο, αλλά δεν είναι και ακατόρθωτο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστώ πολύ και εγω για αυτά τα άρθρα! έφτασα 39 χρονών με χαμηλή αυτοεκτίμηση, ανασφάλεια που μου δημιουργησε και ειναι και το ελλάτωμα για το ποίο με κατηγορούσε η ίδια μαζί με την αχαριστία! απόλυτο έλεγχο στο μεγάλωμα του παιδιού μου, προβλήματα, προσβολές, για να καταλάβω τι συμβαίνει! Και ακόμα δεν ξέρω τι να κάνω....
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο καλύτερο είναι να απομακρυνθείτε.
ΑπάντησηΔιαγραφή45 χρόνια αναζήτηση της αλήθειας. Ατέλιωτες ώρες διερέυνησης. Δύσκολα τα πράγματα αλλά όχι ακατόρθωτα, πράγματι. Όποιος μπορεί να απομακρυνθεί οφείλει στον εαυτό του να το κάνει και να ενηλικιωθεί. Με αγάπη, σε όλους εμάς...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν ξέρουμε τι πραγματικά συμβαίνει, είναι κάπως πιο διαχειρίσιμη η κατάσταση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστω παρα πολυ γι αυτα τα αρθρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιναι απιστευτο το ποσο ακομα και τα λογια που περιγραφονται στο αρθρο οτι λεει η ναρκισιστρια μητερα, τα λεει ολοιδια η μητερα μου...ακομα κ τωρα
Πιστευω πως ειναι αδυνατον να τα κανει συνειδητα ολα αυτα...η ισως εχει δωσει τοσο καλες δικαιολογιες για να το πιστευω αυτο...οπως π.χ. καταφερνε και χωριζε παντα εμενα κ τον αδερφο μου απο ολες τις σχεσεις μας, τη δικαιολογουσαμε οτι επειδη στο δικο της γαμο ειχε περασε υπερβολικα ασχημα, φοβοταν για εμας.
Αλλα δεν μπορω να μην πω οτι βλεπω να βγαζει καποιες φορες ζηλεια...
Δυστηχως οικονομικα δεν ειμαι καλα για να μετακομισω κ μενει μαζι μου ο συντροφος μου κ στη διπλα ακριβως πορτα η μητερα μου, στο διπλα διαμερισμα...
Εχουν ερθει τα πραγματα ετσι που δεν εχω καν κουζινα και μαγειρευει εκεινη ή μαγειρευω εγω στο σπιτι της...πραγμα που δεν αντεχεται...το τι δηλητηριο βγαζει καθε φορα που πηγαινω εκει...
Και οταν της πω "στον αδερφο μου δεν μιλας ποτε ετσι, επειδη σε ειχε χτυπησει" μου απαντα "δεν φτανεις ουτε στο δαχτυλακι του"
Θεωρω πολυ πιθανο οτι βαζει λογια στο συντροφο μου, αλλα με τον τροπο που περιγραφετε...εναν τροπο που ο αλλος δεν πιστευει οτι το κανει αυτο.
Αλλα πως να μην το σκεφτω αυτο οταν βλεπω οτι εκεινος με βλεπει να ερχομαι κλαιγοντας απο το σπιτι της, να κανω εμετο και να μου λεει ο ιδιος οτι φταιω εγω για το πως μου μιλαει κ καποιες φορες να βλεπω οτι αντιγραφει ακομα κ τα λογια της, τις κατηγοριες της, σε πραγματα που εχει πει εκεινη ψεματα!!!
Πως μπορω να βγω απο αυτην την κατασταση? Πραγματικα δεν την αντεχω πλεον...δεν θελω να μου χαλασει ΚΑΙ αυτη τη σχεση μου!!!
Στο παρελθον μου ειχε πει ψεματα οτι ηρθε ο πρωην και της ειπε οτι με χωριζει, ενω εμαθα 2 χρονια αργοτερα οτι ειχε ερθει για να ζητησει να με αρραβωνιαστει και τον εδιωξε αρων αρων...και παντα με τη δικαιολογια οτι ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΑΞΙΟΣ για να με εχει...ενω σε εκεινους λεει τα αντιθετα κ με κατηγορει!!!
Πως να φυγω? πως να μετακομισω οταν οικονομικα δεν το αντεχει η τσεπη μου?
Καποια στιγμη ειχε δεχτει να νοικιασω το σπιτι που μενω και με το ενοικιο να νοικιασω ιατρειο εξω οπου θα εμενα κι ολας...πραγμα που θα βοηθουσε και τη δουλεια μου να ανεβει...γιατι τωρα το ιατρειο το εχω στο σπιτι που ειναι σε κατι στενα σε νησι...
Μετα ομως το αναίρεσε αυτο... με τη δικαιολογια οτι αν νοικιασει το σπιτι της, θα της το χαλασουν...ειναι μανιακη με το να ειναι το σπιτι οσο πιο ενταξει γινεται αν το μπορει οικονομικα...
Τι θα μπορουσα να κανω?
Επισης πως γινεται να κανει καποιος καποια συνεδρια μαζι σας? Υπαρχει καποιο τηλεφωνο επικοινωνιας?
Χρειαζομαι βοηθεια για να βρω λυση...
Σας ευχαριστω και στελνω αγαπη και σε εσας και σε ολους εδω...καλη μας δυναμη!!!
Sad Fairy, η μόνη λύση είναι να απομακρυνθείτε από τη μητέρα σας και να έχετε μαζί της τυπικές επαφές, χωρίς να της επιτρέπετε να επεμβαίνει στην ιδιωτική σας ζωή. Όσο μένετε πολύ κοντά, η κατάσταση δεν πρόκειται να αλλάξει. Ακόμα και αν σας κοστίσει οικονομικά, αξίζει να το κάνετε. Προέχει η ποιότητα της ζωής σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είμαι ειδικός και δεν μπορώ να κάνω κάτι περισσότερο. Απευθυνθείτε σε ένα ψυχολόγο ή σε ένα ψυχίατρο. Είμαι σίγουρη ότι θα σας βοηθήσει να βγείτε από αυτό το νοσηρό αδιέξοδο.
Σας εύχομαι το καλύτερο.
Σας ευχαριστώ πολύ για τα άρθρα σας!! Μέσα από αυτά είδα τη ζωή μου!!! Άργησα πολύ βέβαια κ χρειάστηκε να φτάσω τα 34, να κάνω ένα γάμο και παιδί με κάποιον που είχε αντίστοιχη συμπεριφορά με τη μητέρα μου και τώρα που χωρίζω βλέπω πόσο κακό μου έχει κάνει!! Ελπίζω να καταφέρω κάποια στιγμή έστω και τώρα θα συνέλθω από όλο αυτό και να βρω τον εαυτό μου!! Καλό κουράγιο σε όλους μας που έχουμε υποστεί τέτοιες συμπεριφορές!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚλεοπάτρα, είμαι σίγουρη πως θα τα καταφέρεις, γιατί τώρα ξέρεις ποιος έχει το πρόβλημα και ξέρεις τι πρέπει να κάνεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστώ πολύ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρειάστηκε και εγώ να κάνω πολύ μεγάλο "κακό" στον εαυτό μου,πείστηκα ότι για όλα φταίω εγώ, μέχρι που ζήτησα βοήθεια ειδικού και συνειδητοποίησα πόσο πολύ μ'έχει πονέσει που μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον ψυχολογικών χειρισμών, εξαναγκασμών και μίσους. Στα 31 μου, σιγά-σιγά μαθαίνω να ακούω τις δικές μου ανάγκες και συναισθήματα και να διαχωρίζω ποιο είναι δικό μου και ποιο το δικό της.
Ακόμα βέβαια δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορούσε και κρυβόταν τόσο καλά...Πραγματικά μπροστά στους άλλους έμοιαζε ένας πράος άνθρωπος, καμία σχέση με αυτό που συνέβαινε πραγματικά.Επίσης καταλαβαίνω ότι η αδερφή μου,το πρώτο παιδί, είναι εκείνη που δέχθηκε "από πρώτο χέρι" αυτήν την συμπεριφορά.Ελπίζω και εκείνη να βρει το δρόμο της.
Υπάρχει λύτρωση και βρίσκεται μέσα μας!
Σημασία έχει ότι είδες κάποια στιγμή την αλήθεια και πήρες τις αποστάσεις σου. Κάποιοι άλλοι δεν θα το καταφέρουν αυτό ποτέ. Δυστυχώς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά,όλες οι τρελές τα ίδια συμπτωματα έχουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφού κατάλαβα μόλις εχθές τι πρόβλημα έχει η μάνα μου,φαντάζομαι μπορω να αρχίσω να θεραπεύομαι!
Εβλεπα ότι κάτι δεν κολλούσε,κάποιος μας κατέστρεψε τις ζωές!
Έχουν τα ίδια συμπτώματα, επειδή έχουν την ίδια πάθηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αρχή πάντως έγινε, κατάλαβες τι συμβαίνει.
Πως μπορεί
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνακάλυψα το άρθρο το 2014, όταν έψαχνα απελπισμενη στο Internet να βρω μία εξήγηση για το μακελειό που μου έκανε από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, όσο κι αν αφιερωνομουν στο να την ευχαριστήσω.Είναι σαν να ρίχνεις τις προσπάθειες σου και τα συναισθήματα σου σε ένα βαρέλι δίχως πάτο. Δεν γεμίζει ποτέ, τα χάνεις όλα. Και επιπλέον, ο κανιβαλισμός:βρισιές, προσβολες, απόλυτη ταπεινωση. Ως τρίτο παιδί μετά από δύο αγόρια χρειάζεται να κάνω deal και με κάτι ακόμη. Ο ένας νεκρός, ο άλλος με βαριά ψύχωση τα τελευταία 20 χρόνια. Η συμπεριφορά της μητέρας πάντα ίδια. Ο μεγάλος ήταν ο τέλειος και εμείς που επηζησαμε είμαστε πάντα οι άχρηστοι. Το δουλεύω με ειδικό πλέον αλλά ακόμη ανατρεχω κατά καιρούς στο άρθρο για υποστήριξη... Ευχαριστώ που το αναρτησατε, από το 2014 εως σήμερα οι αλλαγές στη ζωή μου ήταν τεράστιες και όλες προς το καλύτερο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑρετή, δεν έχω τι να πω, τα είπες όλα σε λίγες γραμμές. Χαίρομαι που μπόρεσες να βελτιώσεις τη ζωή σου, γιατί αυτό μόνο έχει σημασία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣα να με ζωγραφίζει το άρθρο σας. Κι αυτό και η συνέχειά του. Το βρήκα από τη Θέκλα που έκανε αναφορά στην εκπομπή της. Έχω αλλάξει 3 Ψυχολόγους/Ψυχιάτρους και κανείς δεν μου έχει μίλησει για ναρκισσιστική μητέρα. Εγώ νόμιζα δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε απλά και δεν ταιριάζουν τα χνώτα μας γι αυτό και γίνεται ο κακός χαμός κάθε φορά που βρισκόμαστε από κοντά ή και στο τηλέφωνο. Έτσι εξηγείται η παντελής έλλειξη αυτοπεποίθησης που έχω, το ότι φτάνω να πάρω μεταπτυχιακό σε λίγο με τα χίλια ζόρια και 3 ξένες γλώσσες και αισθάνομαι ότι δεν έχω προσόντα. Έτσι εξηγείται το αυτομαστίγωμα όταν έχω εξετάσεις (κόβομαι από μόνη μου γιατί σκέφτομαι δεν αξίζω). Έτσι εξηγείται το τσεκούρωμα στα πόδια και τα βαρίδια που νιώθω όταν θέλω να κάνω το κάθετι. Κι ένα πικρόχολο, ειρωνικό σχόλιο από τη μάνα αρκεί για να με λυγίσει και να αμφιβάλλω.. Σαν βαρέλι δίχως πάτο. Δεν ικανοποιείται ότι κι αν κάνω. Καλά το είπαν. Είμαι από η μεγαλύτερη από 4 κόρες (στα 28 πηγαίνω) και είμαι σχεδόν σίγουρη ότι έγινα η περίπτωση που το παιδί γίνεται αντίγραφό της. Αναζητάω συνεχώς την επιβράβευση και είμαι συναισθηματικά ακάλυπτη και διψασμένη. Έχω πάρει και φάρμακα στο παρελθόν, αλλά χωρίς να λύσω ζητήματα ουσίας εσωτερικά. Μόνο πρακτικά του εντέρου, αφού είχαν σωματοποιηθεί. Αυτό γιατί έμπλεξα με ψυχίατρο και δε βοηθήθηκα θεραπευτικά. Ελπίζω με την επίδειξη αυτών των άθρων στην Ψυχολόγο που βλέπω τώρα να με βοηθήσει προς αυτή την κατεύθυνση. Και να δούμε τι θα γίνει με τις αδερφές μου γιατί σίγουρα έχουν επηρεαστεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταλαβαίνω πολύ καλά τι λες. Δυστυχώς δεν βρήκες τον κατάλληλο ψυχίατρο για να σε βοηθήσει. Βρες κάποιον που ξέρει από τέτοιες διαταραχές. Μόνη σου είναι δύσκολο να ξεφύγεις από τα "μάγια" μιας τέτοιας μητέρας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε κατεστρεψε. Σε ολους τους τομεις. Τριγυριζω στα μονοπατια της ζωης μου σαν ενα μικρο παιδι που ζητιανευει αποδοχη, εκτιμηση και συναισθηματα που να μοιαζουν με αγαπη απο οποιον συναντησω. Αυτοκαταστροφικη συμπεριφορα, ενοχες, τελειομανια, υπερπροσπαθεια, εργασιομανια, κιολα αρκει μια δικη της ατακα κι ενας ψυχολογικος χειρισμος για να καουν ως μηδενικα. Η μανα που γεννα, δινει τη ζωη, και με το ενα χερι δινει τροφη, και με το αλλο στριβει ενα μονιμα μπηγμενο μαχαιρι. Οχι, δεν θα ξεφυγω. Λυπαμαι αλλα δεν υπαρχει αυτο. Μερικες φορες, δεν υπαρχει γυρισμος. Οταν εχεις πουλησει τα παντα γιαυτην, αποευαισθητοποιεισαι. Ολα γυρω ειναι ψευτικα και πλαστικα. Η πραγματικοτητα ειναι για τα τυχερα μωρα, που δεν τα ανεθρεψε υαινα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστουμε που πλεον με τα αρθρα σας τελικα ολοι εμεις ΔΕΝ ειμαστε τρελοι!αλλως εχει την παθηση και αλλος παει στο ψυχολογο.Αληθεια για ποιο λογο ΔΕΝ μπορουν να δουν την πραγματικοτητα?ειναι θεμα εγκεφαλου?ή εσκεμμενα το κανουν ,εθελοτυφλουν?γιατι δεν θεραπευοντε?δεν θελουν?
ΑπάντησηΔιαγραφήΛυπηθείτε την, αν έχετε την ψυχική δύναμη. Έτσι στραβά βλέπει τον κόσμο, δεν μπορεί να τον δει αλλιώς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν εχω λόγια..εχω μείνει άναυδη ...Βλέπω την συγχωρεμένη (απο τον Θεό εύχομαι γιατί απο μένα δεν ξέρω πως) στο άρθρο σας αλλά και εμένα ..Σας ευχαριστω και εσας και την κ.Θέκλα Πετρίδου που μου άνοιξαν τα μάτια..Χριστέ μου πόσο λυπάμαι..η ζωή η δική μου και του αδελφού μου κατεστραμένες..
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχωρήστε την κι εσείς. Θα νιώσετε καλύτερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σας κα Βασιλάκου, εκτός από αυτά τα δυο άρθρα έχετε γράψει κάτι άλλο για το ναρκισσισμό; Γράφετε με τρόπο άμεσο και κατανοητό και θα ήθελα αν υπάρχει και κάτι άλλο που έχετε γράψει να το διαβάσω. Σας ευχαριστώ για τα συγκεκριμένα άρθρα, είναι πολύ κατατοπιστικά
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι, Χαρά, δεν έχω γράψει κάτι άλλο σχετικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιμαι πλέον 31 και μόλις άρχισα να καταλαβαίνω όλη αυτή την παράλογη συμπεριφορά της μητέρας μου και πόσο πίσω έχω μείνει. Το ότι τα αναγνώρισα δεν με έκαναν να νιώσω καλύτερα ούτε έχω περάσει στο στάδιο της απομάκρυνσης από ενοχές και φόβο μήπως την πληγωσω. Και πραγματικά δεν ξέρω πώς να το διαχειριστώ. Η αδερφή μου π έχουμε 11 χρόνια διαφορά είχε πιο πολλά κότσια και καταλάβε νωρίς με τι άτομο έχει να κάνει και την απομάκρυνε συνειδητά από την ζωή της χωρίς τύψεις. Εγώ γιατί δεν μπορώ????
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι καθόλου εύκολο, έχει δημιουργηθεί ισχυρός συναισθηματικός δεσμός εν τω μεταξύ. Ένας ειδικός θα μπορούσε να βοηθήσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχως αυτη η ασθενεια δεν εχει ιαση. Μπρος γκρεμος πισω ρεμα. Ειχα την δυστυχη εμπειρια να αναπτυξω σχεση μενα παιδι απο ναρκισσιστικη οικογενεια. Το παιδι φερει αρκετα στοιχεια ναρκισσιστικης συμπεριφορας. Το θεμα ειναι οτι αυτες οι οικογενειες ειναι πληρως νοσηρες και σιγουρα σε στεγνωνουν συναισθηματικα. Αυτο που εκανε εντυπωση ειναι η δηθεν προβολη της αγαπης του προς τα παιδια του και η υποχρεωση των παιδιων τους να να τα υπηρετουν. Το παιδι που αγαπω ειναι ναυτικος, τον εκμεταλλευονται μεχρι εκει που δεν παει, δεν μας αφησαν ποτε προσωπικο χρονο,, ολο διαστρεβλωση της πραγματικοτητας, ζηλεια προς το προσωπο μου, κακιες, φθονος κτλ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑποφασισα οτι οταν καποιος ανθρωπος εχει μεγαλωσει ετσι δυσκολα εως ακατορθωτα θα μπορεσει να μαθει να λειτουργει σε υγιεις σχεσεις. Η διαστρεβλωμενη εικονα της αγαπης ειναι υπαρκτη.
ειμαι μια κοπελα απο ευπορη οικογενεια, μορφωμενη, με σπουδες στο εξωτερικο και επαγγελματικη εμπειρια. Ειμαι μια κοπελα που πηρα απλετη αγαπη απο τους δικους μου, υποστηριξη, εμπρακτη παρουσια τους. Ειμαι πληρης, γεματη, ικανοποιημενη, γερη, μορφωμενη, ασφαλης οικονομικα και οικογενειακα. Δυστυχως μετα απο προσπαθεια 3 συναπτων ετων με το αγορι μου μπορω να ακολουθησω αυτη την περιεργη κατασταση. Εχω μεγαλωσει με υγεια. Δεν μπορω να ειμαι σε μια σχεση και να νιωθω οτι με ανταγωνιζονται, η να ζητουν χψρις ενσυναισθηση την αμμεριστη προσοχη και θαυμασμο μου ζητωντας μου με τον θραση τροπο τους να απαρνυθω την οικογενεια μου, τους γονεις μου, τους κολλητους μου , την νοοτροπια μου κτλ για να γινω η προεκταση των χειριστικων. Λενε οτι οταν κατι δεν λυνεται κοβεται.... Αποφασισα λοιπον κατοπιν ωριμης σκεψης να ληξω την σχεση για δυο κυριους λογους: A)Αν παντρευομουν αυτο το παιδι θα επρεπε να απαρνυθω πολλα και σιγουρα το μελλον μου θα ηταν βασανιστικο β) τα παιδια μου θελω να μεγαλωσουν με αρχες, αξιες, αγαπη ΧΩΡΙΣ ΟΡΟΥΣ γ) τα Flying Monkeys της οικογενειας του δεν θα μας αφηναν ποτε ησυχους να χαρουμε την οικογενεια μας . θα μας αναγκαζαν με τον τροπο τους να χωρισουμε μελλοντικα δ) το παιδι αυτο λογω του οτι ειναι λεπτο το ζητημα δεν εχει καταλαβει η δεν θελει να καταλαβει του συμβαινει. Τον απειλουν; Του εχουν δημιουργησει την εντυπωση οτι ειναι υποχρεωμενος να τους βοηθαει.....Το ζητημα ολο αυτο ειναι ανεξελεγκτο.
Δεν τον κατηγορω ουτε θελω το κακο του. Ειμαι ατομο με υωηλη ενσυναισθηση και μεγαλωμενη στερεα και ανετα. Αν και τον αγαπω η σχεση ληγει γτ περα ολων των αλλων λογων που ηδη προανεφερα, τα ζητημα των παιδιων το θεωρω μεγιστο. Θελω να κανων υγιή οικογενεια με αγαπη, σεβασμο και εκτιμηση (στοιχεια που αυτες τις οικογενειες απουσιαζουν) παιδια γερα με αυτονομες προσωπικοτητες και οχι προεκταση του εαυτου μου η του συζυγου. Θελω να ειμαι παντα διπλα στην οικογενεια που θα δημιουργησω με τις σωστες αρχες και αξιες που οριζω και εχω μαθει απο την οικογενεια μου.
Θ α μπρουσα να καταστρεψω την ζωη μου και να μεγαλωσω παιδια σενα αρρωστο κατ εμενα περιβαλλον διατηρωντας μια αγαπη ισως μονομερη η να διαγραψω τα παντα, να ξεκινησω απο την αρχη να παντρευτω ενω ισορροπημενο ατομο απο υγιη οικογενειακο υποβαθρο και να θεσω γερες μελλοντικες βασεις για την ζωη μου και των συνεχιστων μου. Με λυπη επιλεγω το δευτερο που θεωρω οτι ειναι και το σωστο.
Δεν ξερω για ποιο λογο επρεπε να γνωρισω αυτο το παιδι. Δεν ειχε να μου διδαξει κατι.. Ειμαι δυναμικος χαρακτηρας που μολις αντιληφθηκα τις μορφες χειραγωγησης το εψαξα, ρωτησα, εψαξα. .. Πραγματικα δεν ξερω. .. Εχω διανυση πολυ δρομο σε σπουδες, σε καριερα, με οικογενεια που με υποστηριζει σε καθε βημα μου, εχω ολα τα φοντα να προχωρησω.
Ο ιδιος συνεχιζει να ειναι προεκταση τους, εγω δεν διατιθεμαι να γινω προεκταση κανενος...
Μου εκαναν πολλες ερωτησεις για περιουσια, γονεις, δουλειες κτλ. Πιστεωα οτι λογω του οτι τα εχω ολα αυτα ηθελαν να με εκμεταλλευτουν. Δεν ξερω. Μ ετην ξενη περιουσια κανουν τους καμπωσους?
Η Ιστορια αυτη ποναει ειναι η αληθεια. Τον ιδιο τον θεωρω θυμα. δεν μπορω να του αποδωσω ευθυνες γτ θεωρω οτι ετσι μεγαλωσε οποτε αυτο θεωρει σωστο. εχει μαθει στη ψυχολογικη κακοποιηση.
Συνεχεια.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπελεξα να μην πω τιποτα στους γονεις μου για να μην τον εκθεσω, να μην εκθεσω την επιλογη και επισης δεν ηθελα να προκληθει ενταση κτλ. Δεν τον εξεθεσα στον κυκλο μου ουτε ανεφερα σκηνικα που βιωσε μαζι του. πολυ θα αναρωτηθουν γτ επελεξα αυτο τον τροπο.... Πολλες φορες οταν τα πραγματα δυσκολευουν, και οι ανθρωποι μπαινουμε σε αχαρτογραφητα νερα, καπου εκει στην ακρη του γκρεμου υπαρχει και καριοφυλα η ψυχολα μας το ειναι μας, ο εσωτερικος πυρηνας μαε με ολες τις αξιες, αρχες, πιστευω κτλ που μας καθοδηγει στην επιτελεση του προσωπικου μας στοχους.
Θα ηθελα να ευχαριστησω πρωτιστως τους γονεις μου γιατι μεσω αυτης εμπειριας διακρινω οτι ολα αυτα τα χρονια της ατομικης τους προσπαθειας με εχουν κανει πληρως οχυρωμενη σε καθε τι αρνητικο. Μεταλαμαπδευοντας μου ολη τη γνωση, τηα μεριστη προσοχη τους, αγαπη, φροντιδα, μορφωση, οικονομικη ευημερια, μεχουν κανει ανεξαρτητη και δυναμικη. Ισως καποια αλλα κοπελα ολη αυτην την εμπειρια να το αντιμετοπιζε μαζιχιστηκα.. εγω λειτουργω ορθα και με σεβασμο προς τον εαυτο μου.
Συνεχεια....
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελειωνοντας, σας προωθω την εννοια της σωστης αγαπης ετσι οπως την οριζω εγω:
Η κύρια μορφή που παίρνει το έργο της αγάπης είναι η προσοχή και η ολική αποδοχή εκ μέρους μας του άλλου. Για να γνωρίσεις καλύτερα τον κόσμο του συντρόφου, πρέπει να παραμερίσεις όλες τις προκαταλήψεις και τις προβολές των επιθυμιών σου. Η αγάπη μας κάνει ευάλωτους στην απώλεια και την απόρριψη. Κάθε σχέση αληθινής αγάπης είναι μια πειθαρχημένη, ώριμη σχέση, όσο και αν αυτό εκ πρώτης όψης συγκρούεται με πολλούς αντίθετους διαδεδομένους μύθους. Το γεγονός ότι ένα συναίσθημα είναι ανέλεγκτο, δεν σημαίνει καθόλου ότι είναι βαθύτερο από ένα πειθαρχημένο. Αντίθετα, οι ψυχίατροι ξέρουν καλά την αλήθεια των παλιών γνωμικών : << Τα ρηχά νερά είναι θορυβώδη>> και<>.
Η αγάπη, τέλος, είναι σεβασμός της μοναδικότητας του συντρόφου. Η ανικανότητα να αντιληφθεί κανείς την ιδιαιτερότητα του άλλου, στην ακραία της μορφή ονομάζεται ναρκισσισμός. Η αγάπη όχι μόνο σέβεται την ατομικότητα, αλλά συμβάλλει στην καλλιέργειά της, ριψοκινδυνεύοντας ακόμα και τον χωρισμό.
Η συντροφικότητα μπορεί να γίνει ένα πεδίο μάχης, μια άνυδρη έρημος , ένα παγωμένο τοπίο, αλλά και ένα φιλόξενο καταφύγιο,όπου ο καθένας από τους δύο μπορεί να βρει ανάπαυση, θαλπωρή, πληρότητα, ενθάρρυνση και ενδυνάμωση.Τα προβλήματα δημιουργούνται όταν από την αρχή δεν έχουν τεθεί φανερά κοινοί στόχοι και προτεραιότητες στο ζευγάρι. Για τον ένα μπορεί η βάση της συντροφικότητας να είναι και η κορυφή! Ο άλλος μπορεί να μεταβιβάζει ολόκληρο το βάρος για την συντήρηση του καταφυγίου στο έτερο μέλος, επιφυλάσσοντας στον εαυτό του την χαρά της αναρρίχησης ...
Η αγάπη δεν είναι εξάρτηση.Η αγάπη δεν είναι επένδυση ή κατοχή.Η αγάπη δεν είναι ταύτιση.Η αγάπη δεν ζηλεύει.
Όπως λέει ο Γκιμπράν : << Να στέκεστε μαζί, όχι όμως πολύ κοντά. Γιατί οι στύλοι του ναού στέκονται σε απόσταση ο ένας από τον άλλον. Και η δρυς και το κυπαρίσσι δεν μεγαλώνουν το ένα στη σκιά του άλλου>>.Ετσι λοιπον θα κλεισω το σχολιο μου και σας ευχομαι καλη συνεχεια και μακρια απο τους τοξικους ανθρωπους ακομη και αν τους αγαπατε. Περιεργη η ζωη και απροβλεπτη...
Έκανες πολύ καλά που απομακρύνθηκες. Σωστές οι σκέψεις σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα σας!είχα την τυχη-ατυχια να είμαι σε σχέση τεσσάρων χρόνων με έναν άνθρωπο που ήταν ειλικρινά η προέκταση της μαμάς του!δυστυχώς έπρεπε να με χωρισει για να αρχίσω να αντιλαμβάνομαι τι πραγματικά συμβαίνει!όλα όσα διάβασα για το πώς είναι μια ναρκισσιστική μητέρα είναι όλα όσα βίωσα δίπλα του αυτά τα χρόνια!τον ίδιο τον λυπομουν και ήθελα απεγνωσμένα να τον βοηθήσω. Τον αγάπησα με όλη μου την δύναμη αλλά εκείνος δεν το έκανε ποτέ πραγματικά!πάντα υπήρχε η μητέρα του και ο απεριόριστος θαυμασμός του για εκείνη. Για έναν άνθρωπο που τον έβριζε όλη μέρα τον μείωνε και τον κλωτσούσε! Δεν μπορούσα να αποδεχτω ότι ένας άντρας στα 40 του ανέχεται τέτοιες συμπεριφορές! Η μητέρα του κατάφερε να τον στρέψει εναντίον μου όταν κατάλαβε ότι έχω αρχίσει και αντιλαμβάνομαι τι γίνεται και του ασκούσα μια κάποια επιρροή κάποιες φορές για το καλό του.Δυστυχώς αντιλήφθηκα αργά ότι και ο ίδιος είναι όπως ακριβώς η μητέρα του! Εκμεταλλεύτηκε την αγάπη μου και την αδυναμία μου προς αυτόν αφήνοντας με με ένα σορό ερωτηματικά και χωρίς αγάπη για τον εαυτό μου! Οι γονείς μου με μεγάλωσαν με αγάπη και αξίες και δεν καταλαβαίνω πως στράφηκε το ενδιαφέρον μου σε μια τέτοια αρρωστημένη κατασταση. Παρόλα αυτά πήρα το μάθημα μου. Πρέπει να έχω μεγαλύτερη αυτοεκτίμηση και να αγαπάω πιο πολύ τον εαυτό μου! Ειλικρινά πονάει πολύ η συναναστροφή με έναν τέτοιο άτομο ειδικά όταν ο άλλος είναι ενσυναισθητικος και νιώθει την ανάγκη να γιατρέψει τον πληγωμένο σύντροφό του και να του προσφέρει μια ειλικρινή και ανιδιοτελή αγάπη! Πλέον έμαθα πως είναι να δίνεσαι ολοκληρωτικά και χωρίς ανταλλάγματα...μόνο που σε πληγώνει όταν το κάνεις για ψυχικά αρρώστους ανθρώπους! Ελπίζω να το ξεπεράσω συντομα και να κερδίσω πάλι τον αυτοσεβασμό μου! Η οικογένεια μου και οι φίλοι μου με στηρίζουν και είναι ότι καλύτερο έχω! Όσο για εκείνον πραγματικά πλέον τον λυπάμαι γιατί ποτέ δεν θα δεχτεί ότι εκείνος και η μητέρα του είναι βαθειά πληγωμένα άτομα και συνεξαρτωμενα ο ένας από τον άλλο. Έπεσα τυχαία σε κάποιο άρθρο μετά τον χωρισμό μου και τότε ήταν η πρώτη φορά που ξαφνικά όλα έβγαζαν νοημα... κατηγορούσα τον εαυτό μου για καιρό γιατί με έκαναν να νιώθω λίγη και είχα αρχίσει να το πιστευω. Κατάλαβα πως τέτοιου είδους άνθρωποι δεν είναι μόνο τοξικοί για τους άλλους αλλά καταστροφικοι. Κρίμα για όλα τα παιδιά που μεγάλωσαν έτσι...όμως αν γίνει η αναγνώριση θα έρθει και η λύση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ άνθρωπος αυτός είναι παγιδευμένος και μάλλον δεν θα μπορέσει ποτέ να ελευθερωθεί από τα δεσμά του, κυρίως επειδή ποτέ δεν θα καταλάβει ότι είναι παιδί μιας ναρκισσίστριας μητέρας. Κάνατε καλά που απομακρυνθήκατε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα κατάλαβα. Πέρασα πολύ συναισθηματική βία από την μητέρα μου ακόμα και και κο γιατί μικρή είχα πρόβλημα με το βάρος μου. Δεν μπορώ να σας πω τι μου έλεγε. Έμπαινε μέσα στην ζωή μου και ακόμα όταν μεγάλωσα όταν με έπαιρναν αγόρια να μου μιλήσουν τους έλεγε να μην μου τηλεφωνούν γιατί είχα πολλά θέματα να λύσω. Εγώ μετά χρόνια το έμαθα Το ένα παιδί ήταν πιλότος και νυκτα όταν ηταν Αγγλία ...ηθελε να μου μιλήσει για κάτι... ηχαμε τότε σχέση και γύρισε Αγγλία ..Του είπε το ίδιο. Εκείνη την νυκτα σκοτώθηκε στην τελευταία εξεταστική του πτήση. Αυτό ήταν ένα από αυτά που μου έκανε. Δεν έζησα ποτέ καμία αγκαλιά και καμιά στοργή από εκείνη. Με τον πατέρα μου κάθε μέρα τσακονωταν και τον άφηνε μόνο του για να βγει στα μπουζούκια. Ο πατέρας μου δεν άντεξε. Έφυγε από εγκεφαλικό. Τώρα παλεύω να μεγαλώσω τα τρία παιδιά μου και ακόμα αυτή παραμένει η ίδια. Τον άντρα μου δεν τον θέλει γιατί δεν σπούδασε. Τσακώνεται μαζί του γιατί επεμβαίνει και αυτός δεν την αφήνει. Τότε σταματά για αυτό και αρχίζει κάτι άλλο. Επίσης λέει ψέματα. Ακόμη και η κόρη μου μου είπε.. μαμά δεν μπορώ να καταλάβω ποτέ η γιαγιά μου λέει αλήθεια. Έχω να κάνω με. μια τρελή. Σκέφτομαι... ότι τον πατέρα μου μπορεί να τον άφησε να πεθάνει. Είχε πέσει στον διάδρομο από εγκεφαλικό και αυτή λέει ότι βρήκε στην σκάλα και φώναζε για βοήθεια. Μπορεί.. Ο Θεός να με συγχωρέσει που το σκέφτομαι... Να τον άφησε και σκόπιμα. Ο πατέρας μου με επισκεπτεται κάθε βράδυ στο όνειρο μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΚρατήστε αποστάσεις, μην την αφήνετε να επεμβαίνει στη ζωή σας. Να έχετε όμως επαφή μαζί της, είναι η μητέρα σας και έχει πρόβλημα που δεν το καταλαβαίνει.
ΑπάντησηΔιαγραφή