Κακαρίσματα στη γαλλική Βουλή

 Πολλές γυναίκες που ζουν στο δυτικό κόσμο έχουν την ευχάριστη ψευδαίσθηση ότι έχουν εξισωθεί με τους άνδρες και αρκετές από αυτές το δηλώνουν με μια συμπεριφορά που μοιάζει πολύ με την αντίστοιχη ανδρική. Όχι όμως με την ανδρική συμπεριφορά που θα συναντήσουμε σε κύκλους πολιτισμένων και μορφωμένων ανδρών αλλά σε κύκλους αλητών. Αν όμως οι αλήτες μάς προκαλούν απέχθεια με τον τρόπο που φέρονται, διπλή απέχθεια πρέπει να μας προκαλούν οι γυναίκες που τους μιμούνται. Επειδή αντιγράφουν ένα ανδρικό πρότυπο που είναι για πέταμα.

Ίσως η συμπεριφορά τους αυτή να οφείλεται στην άρνησή τους να αποδεχτούν ότι στην πραγματικότητα οι γυναίκες παραμένουν το δεύτερο φύλο στην κοινωνία με πολλές εις βάρος τους διακρίσεις στην εργασία, στην οικογένεια και στις κοινωνικές σχέσεις.

Η γυναίκα στο δυτικό κόσμο παρά τη σημαντική της εξέλιξη προς την εξίσωση βρίσκεται ακόμα αρκετά πίσω. Το να υιοθετεί μια ανδρική συμπεριφορά δεν τη σώζει από τη γενικότερη υποτίμηση που είναι ο κανόνας. Αλλά και το αντίθετο, δηλαδή να προβάλλει ένα πρότυπο γυναίκας αδύναμης ή πολύ «θηλυκιάς» σε χώρους που απαιτούν πλήρη ισότητα των φύλων, όπως είναι παραδείγματος χάριν η Βουλή, είναι μια ακατάλληλη συμπεριφορά, αν θέλει να κερδίσει το σεβασμό των ανδρών.

Προ ημερών στη γαλλική Βουλή η βουλευτίνα Βερονίκ Μασονό του κόμματος των Οικολόγων υπέστη μια εξευτελιστική επίθεση εκ μέρους του 45χρονου Φιλίπ Λερέ, βουλευτή του κεντροδεξιού UMP. Ο Λερέ άρχισε να κακαρίζει, την ώρα που εκείνη ανέπτυσσε τις θέσεις της στη Βουλή, μέχρι που η βουλευτίνα έχασε την υπομονή της και διαμαρτυρήθηκε: «Φτάνει πια, δεν είμαι κότα!» είπε.

http://www.tanea.gr/news/world/article/5046481/prostimo-kai-baria-epiplhksh-se-gallo-boyleyth-gia-seksistiko-kakarisma-se-baros-synadelfoy/

Το περιστατικό αυτό μάς δίνει την ευκαιρία να εξετάσουμε συγχρόνως δύο συμπεριφορές: Αυτήν της γυναίκας που με τον τρόπο της δίνει το δικαίωμα στους άνδρες να την υποτιμήσουν και αυτήν του άνδρα που αποδεικνύει πόσο έτοιμος είναι σε κάθε περίπτωση να υποτιμήσει τη γυναίκα.

Η Βερονίκ Μασονό, όπως την είδα στο σχετικό βίντεο, είναι μια κομψή γυναίκα που δεν παραπέμπει σε κότα. Δεν γνωρίζω όμως τη γενικότερη συμπεριφορά της. Ο βουλευτής που την κορόιδεψε θα ξέρει προφανώς περισσότερα. Πάντως αντέδρασε με το χειρότερο τρόπο στη λοιδορία του κομπλεξικού συναδέλφου της: η φράση «φτάνει πια, δεν είμαι κότα» δείχνει την αδεξιότητά της να αντιμετωπίσει δυναμικά έναν άνδρα που αμφισβητεί την αξία της. Θα υπάρχουν ασφαλώς κανόνες στη γαλλική Βουλή για τέτοιες περιπτώσεις, κανόνες που αγνοώ, και που θα ήταν αποτελεσματικότεροι από την πληγωμένη διαμαρτυρία της. Θα μπορούσε επίσης η γαλλίδα βουλευτίνα να απαντήσει στα κακαρίσματα του Λερέ με μια έξυπνη ή πολύ προσβλητική ατάκα εις βάρος του, πράγμα που δεν έκανε. Το να πει απλώς «δεν είμαι κότα» είναι σαν να επιβεβαιώνει τον Λερέ.  Μόνο που δεν έβαλε δηλαδή τα κλάματα.

Ο Λερέ θα χάσει το ένα τέταρτο της βουλευτικής του αποζημίωσης για ένα μήνα εξαιτίας της απρέπειάς του, αλλά δεν νομίζω ότι θα ιδρώσει το αυτί του. Το ίδιο αδιάφοροι θα μείνουν και οι συνάδελφοί του, όσοι διασκέδασαν με τα κακαρίσματά του.

Αν η Μασονό εκπροσωπεί το αδύνατο φύλο, το φύλο εκείνο που, ενώ η Πολιτεία προσπαθεί να το εξισώσει με το ισχυρό, αυτό εξακολουθεί να νιώθει και να συμπεριφέρεται ως υποδεέστερο, ο Λερέ εκπροσωπεί το πλήθος εκείνο των ανδρών που, ενώ ζουν σε μια κοινωνία εξίσωσης των δύο φύλων, αρνούνται να το αποδεχτούν.

Η κατηγορία των ανδρών τύπου Λερέ αφθονεί ακόμα στις μέρες μας, αν και συνήθως κρύβεται κάτω από ένα μανδύα μοντερνισμού που μας αποπροσανατολίζει. Πρόκειται για άτομα που νιώθουν αμήχανα μπροστά σε μια χειραφετημένη γυναίκα. Αν η χειραφετημένη γυναίκα έχει κάποια ρωγμή στην προσωπικότητά της, όπως μάλλον συμβαίνει με τη Βερονίκ Μασονό, θα ορμήσουν να την κατασπαράξουν. Αν πάλι η χειραφετημένη γυναίκα μοιάζει με άνδρα, μπορεί να την αποδεχτούν ως όμοιό τους, αλλά θα της αφαιρέσουν την ιδιότητα της γυναίκας.

Οι άνδρες τύπου Λερέ αισθάνονται άνετα με γυναίκες που μοιάζουν με τις μητέρες και τις γιαγιάδες τους, έχουν μόνο  γυναικείες ασχολίες και δηλώνουν την θηλυκότητά τους με όλους τους τρόπους, με το ντύσιμο, το χτένισμα, το μακιγιάζ, την ομιλία και κυρίως με τη γλώσσα του σώματος. Με αυτές τις γυναίκες δεν νιώθουν να απειλείται ο ανδρισμός τους, μια ιδιότητα που καλλιεργήθηκε συστηματικά επί χιλιάδες χρόνια και που τώρα ξαφνικά η κοινωνία δεν αξιολογεί με τον ίδιο φανατισμό. Οι άνδρες αυτοί θα ένιωθαν πολύ καλύτερα σε άλλες περιοχές του κόσμου, όπου η γυναίκα εξακολουθεί να ζει κάτω από τις διαταγές του άνδρα. Στη σύγχρονη δυτική κοινωνία έχουν χάσει τα νερά τους.

Ευτυχώς για μας τους υπόλοιπους, οι άνδρες τύπου Λερέ λιγοστεύουν, όσο περνά ο καιρός. Οι νεαροί που μεγαλώνουν στις δυτικές κοινωνίες, που οι μητέρες τους είναι εργαζόμενες γυναίκες, μορφωμένες και με πιο σύγχρονες αντιλήψεις, δέχονται τη γυναίκα  ως ισότιμη – ή σχεδόν.

Το θέμα είναι να αρχίσουν να λιγοστεύουν και οι γυναίκες που αρέσουν στους άνδρες τύπου Λερέ. Γυναίκες που δεν θα κλαψουρίζουν σε τυχόν σεξιστικές επιθέσεις αυτών των κυρίων, αλλά ούτε θα μιμούνται τους άνδρες για να δείξουν εξισωμένες με αυτούς. Υπάρχει μια μέση συμπεριφορά πολιτισμένου ατόμου που μπορεί να υιοθετηθεί και από τα δύο φύλα.

Μπορείτε παραδείγματος χάριν να φανταστείτε κάποιον να κακαρίζει, όταν  η Μέρκελ ( άσχετα από την πολιτική της τοποθέτηση) μιλά στη γερμανική Βουλή ή όταν η Θάτσερ (ομοίως άσχετα από την πολιτική της τοποθέτηση) με τα ταγεράκια και τα τσαντάκια της μιλούσε στη Βουλή των Κοινοτήτων;  

                                           Ο μεσιέ Λερέ

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην Ελεύθερη Ζώνη:

http://www.elzoni.gr/html/ent/446/ent.39446.asp