"Ζεστό απόγευμα στο σπίτι"

Το απόγευμα,

στο σπίτι όλα κλειστά,

απαλό σκοτάδι τεχνητό

-έξω ακόμα ο ήλιος

έκαιγε τα τσιμέντα-

στο κρεβάτι μισόγυμνη,

ο ανεμιστήρας δούλευε αθόρυβα.

Είπα:

ας φανταστώ κάτι όμορφο

που να ταιριάζει

σε τούτη δω τη σιωπή,

κάτι  μισοσκότεινο

και με βαθιά οικειότητα,

ένα σώμα στο πλάι μου

που να έχει τη μορφή σου,

ύστερα

να ανασηκώνεται,

να με τραβά κοντά του.

Είδα

συμπλέγματα άηχα,

μισοσβησμένα χαρακτηριστικά,

λέξη καμία.

Ο ανεμιστήρας θρόιζε,

ημίφως,

σιωπή,

το μυαλό τεμπέλικο,

ο κόσμος μακρινός όσο κι η κόλαση.

Δεν μου έχει μείνει τίποτα,

σου ψιθύρισα,

μόνο αυτές οι οπτασίες τώρα πια,

ένας ψυχοπαθής έρωτας

και μια φωτογραφία σου

στον υπολογιστή μου.

 Το ποίημα δημοσιεύτηκε στην:  http://bibliotheque.gr/?p=25991